هزارۀ نو (NMV)

نجات اورشلیم

1 وحی کلامخداوند دربارۀ اسرائیل: خداوند که آسمانها را گسترانید و زمین را پی افکند و روح انسان را در اندرون او سرشت، چنین می‌فرماید:

2 «اینک من اورشلیم را برای همۀ اقوام پیرامونش جام سرگیجی‌آور خواهم ساخت، و محاصرۀ اورشلیم تمام یهودا را نیز در بر خواهد گرفت.

3 در آن روز اورشلیم را برای همۀ ملتها سنگی بس وزین خواهم ساخت. هر که آن را بلند کند، سخت مجروح خواهد شد. همۀ قومهای جهان بر ضد آن گرد خواهند آمد.

4 خداوند می‌فرماید: در آن روز من همۀ اسبان را به گیجی و همۀ سوارانشان را به جنون دچار خواهم ساخت. من با چشمان باز مراقب خاندان یهودا خواهم بود، اما همۀ اسبان قومها را به کوری مبتلا خواهم کرد.

5 آنگاه طوایفیهودا در دل خود خواهند گفت: ”نیروی ساکنان اورشلیم در خدای ایشان، خداوند لشکرهاست.“

6 «در آن روز، طوایف یهودا را همچون آتشدانی در میان هیزم و چونان مشعلی مشتعل در میان بافه‌ها خواهم ساخت. آنان تمامی ملتهای مجاورشان را از راست و چپ خواهند سوزانید، اما اورشلیم همچنان در مکان خود یعنی در اورشلیم، برقرار خواهد ماند.

7 «خداوند نخست خیمه‌های یهودا را نجات خواهد بخشید تا جلال خاندان داوود و جلال ساکنان اورشلیم بر جلال خاندان یهودا برتری نیابد.

8 در آن روز، خداوند ساکنان اورشلیم را محافظت خواهد کرد تا ضعیفترین آنان در آن روز همچون داوود باشد، و خاندان داوود همچون خدا، همچون فرشتۀ خداوند پیش روی ایشان.

9 و در آن روز در پیِ هلاک کردن همۀ قومهایی خواهم بود که بر ضد اورشلیم می‌آیند.

سوگ برای آنکه بدو نیزه زدند

10 «و بر خاندان داوود و بر ساکنان اورشلیم روح فیضو دعاهای ملتمسانه را خواهم ریخت، و بر من که نیزه‌ام زدند خواهند نگریست، و برای من مانند کسی که به جهت تنها فرزندش به سوگ نشیند، سوگواری خواهند کرد و همچون کسی که به جهت نخست‌زاده‌اش بگرید، به تلخی خواهند گریست.

11 در آن روز، سوگواری اورشلیم همچون سوگواری برای هَدَد‌رِمّون در دشت مِجِدّون، عظیم خواهد بود.

12 تمامی این سرزمین سوگواری خواهد کرد، هر طایفه‌ای جداگانه: طایفۀ خاندان داوود جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ طایفۀ خاندان ناتان جداگانه، و زنانشان جداگانه؛

13 طایفۀ خاندان لاوی جداگانه، و زنانشان جداگانه؛ طایفۀ شِمعی جداگانه، و زنانشان جداگانه؛

14 و همۀ طایفه‌های باقیمانده، هر یک جداگانه، و زنانشان جداگانه.

طهارت گناه

1 «در آن روز برای خاندان داوود و ساکنان اورشلیم چشمه‌ای به جهت طهارت از گناه و ناپاکی گشوده خواهد شد.

2 «خداوند لشکرها می‌فرماید: در آن روز نام بتها را از این سرزمین محو خواهم ساخت، و دیگر کسی آنها را به یاد نخواهد آورد. نیز انبیا و روح پلید را از این سرزمین دور خواهم کرد.

3 اگر کسی باز نبوّت کند، پدر و مادرش که او را به دنیا آورده‌اند به وی خواهند گفت: ”تو نباید زنده بمانی، زیرا به نام خداوند سخن دروغ می‌گویی.“ و چون نبوّت کند پدر و مادرش که او را به دنیا آورده‌اند، او را از دم تیغ خواهند گذراند.

4 «در آن روز هر یک از انبیا چون نبوّت کنند، از رؤیای خویش شرمسار خواهند بود، و دیگر جامۀ پشمین برای فریب دادن نخواهند پوشید،

5 بلکه هر یک خواهند گفت: ”من نبی نیستم، بلکه کِشتگَرِ زمینم و این زمین نیز از جوانی مِلک من بوده است.“

6 و اگر کسی از او بپرسد: ”این زخمها بر پشت توچیست؟“ پاسخ خواهد داد: ”در خانۀ دوستانم این زخمها را برداشته‌ام.“

شبان و گوسفندان

7 «خداوند لشکرها می‌گوید:

«ای شمشیر، بر ضد شبان من برخیز،

بر ضد مردی که همدوشمن است!

شبان را بزن و گوسفندان پراکنده خواهند شد،

و من دست خود را بر کوچکان بلند خواهم کرد.

8 «خداوند می‌فرماید: در سرتاسر این سرزمین، دو سوّم قطع شده، خواهند مرد، و یک سوّم باقی خواهند ماند.

9 و من آن یک سوّم را از میان آتش عبور خواهم داد؛

آنان را همچون نقره تصفیه خواهم کرد

و همچون طلا مَحَک خواهم زد.

ایشان نام مرا خواهند خواند،

و من ایشان را مستجاب خواهم کرد؛

خواهم گفت، ”ایشان قوم منند؛“

و ایشان خواهند گفت: ”یهوه خدای ماست.“»

روز خداوند

1 اینک روزی برای خداوند می‌آید که در آن غنایمی که از شما گرفته شد، میانتان تقسیم خواهد شد.

2 زیرا من تمامی قومها را گرد خواهم آورد تا با اورشلیم بجنگند. شهر تسخیر خواهد شد؛ خانه‌ها تاراج و زنان بی‌عصمت خواهند گشت. نیمی از اهالی شهر به تبعید برده خواهند شد، اما باقیماندۀ قوم از شهر منقطع نخواهند گردید.

3 آنگاه خداوند بیرون آمده، بر ضد آن قومها خواهد جنگید، آن‌گونه که در روز نبرد می‌جنگد.

4 در آن روز، پاهای او بر کوه زیتون که مقابل اورشلیم به جانب شرق است خواهد ایستاد، و کوه زیتون از شرق تا غرب به دو نیم شده، درّۀ عظیمی پدید خواهد آورد؛ نیمی از کوه به جانب شمال و نیمی دیگر به جانب جنوب حرکت خواهد کرد.

5 و شما به درّۀ کوههای من خواهید گریخت، زیرا درّۀ کوهها تا به آصَل خواهد رسید. آری، شما خواهید گریخت همان‌گونه که در زمان عُزّیا پادشاه یهودا از زلزله گریختید. آنگاه یهوه خدای من خواهد آمد، و همۀ قُدسیان با وی.

6 در آن روز نه آفتاب خواهد بود، نه سرما و نه ژاله.

7 تنها یک روز پیوسته خواهد بود که خداوند از آن آگاه است، بدون روز و بدون شب، و هنگام شب روشنایی خواهد بود.

8 در آن روز، آبهای زنده از اورشلیم جاری خواهد شد، نیمی از آن به دریای شرقیو نیم دیگر به دریای غربی؛ هم در تابستان و هم در زمستان چنین خواهد بود.

9 و خداوند بر تمامی زمین پادشاه خواهد بود. در آن روز خداوند یکی و نامش نیز یکی خواهد بود.

10 تمامی این سرزمین، از جِبَع تا رِمّون در جنوب اورشلیم، به دشتی بدل خواهد شد. اما اورشلیم از دروازۀ بِنیامین تا محل دروازۀ نخست و تا دروازۀ گوشه، و از برج حَنَنئیل تا چَرخُشتهای پادشاه، مرتفع در جای خود برقرار خواهد ماند،

11 و مسکون گشته، دیگر هرگز نابود نخواهد شد، بلکه در امنیت مستقر خواهد گردید.

12 این است بلایی که خداوند بر تمامی ملتهایی که با اورشلیم بجنگند، نازل خواهد کرد: گوشت تن آنها در حالی که هنوز بر پاهای خود ایستاده‌اند خواهد پوسید، چشمانشان در حدقه فاسد خواهد شد، و زبان در دهانشان تباه خواهد گشت.

13 در آن روز اضطرابی عظیم از جانب خداوند دامنگیر آنها خواهد شد، چندان که هر کس دست دیگری را خواهد گرفت، و دست هر کس بر ضد دیگری بلند خواهد شد.

14 یهودا نیز در اورشلیم خواهد جنگید، و ثروت تمامی قومهای مجاور گرد آورده خواهد شد: طلا و نقره و جامه، به مقدار فراوان.

15 همین بلا بر اسبان و قاطران و شتران و الاغان و بر همۀ بهایمی که در اردوگاه‌ها باشند، نازل خواهد شد.

16 آنگاه باقیماندگان تمامی قومهایی که بر ضد اورشلیم آمده بودند، جملگی همه‌ساله بر خواهند آمد تا پادشاه، یعنی خداوند لشکرها را پرستش کنند و عید خیمه‌ها را جشن بگیرند.

17 هر یک از طوایف زمین که برای پرستش پادشاه، خداوند لشکرها به اورشلیم برنیایند، بر آنان باران نخواهد آمد.

18 و اگر طایفۀ مصر برنیایند و حاضر نشوند، بر آنان نیز همان بلا نازل خواهد شد که خداوند بر قومهایی که به جشن عید خیمه‌ها برنیایند نازل می‌فرماید.

19 این است مجازات مصر و مجازات همۀ قومهایی که به جشن عید خیمه‌ها برنیایند.

20 در آن روز، بر زنگوله‌های اسبان نوشته خواهد شد: «مقدس برای خداوند.» و دیگهای معمولی در خانۀ خداوند همچون کاسه‌های جلوی مذبح خواهند بود.

21 آری، همۀ دیگهایی که در اورشلیم و یهودا باشند، برای خداوند لشکرها مقدس خواهند بود، تا همۀ کسانی که قربانی می‌کنند، بیایند و از آنها برگیرند و گوشت قربانی را در آنها بپزند. در آن روز، دیگر هیچ کنعانیدر خانۀ خداوند لشکرها نخواهد بود.

معرفی کتاب مَلاکی

پس از آنکه بازسازی معبد بزرگ در سال ۵۱۶ ق.م. به پایان رسید، عِزرای کاهن و چندین هزار یهودی دیگر در سال ۴۵۸ ق.م. با اجازۀ اردشیر پادشاه به یهودیه آمدند. همین پادشاه در سال ۴۴۵ به نِحِمیا اجازه داد به اورشلیم برود و حصارهای آن را مرمت کند. پس نِحِمیا به اورشلیم رفته، دیوارهای آن را مرمت می‌کند و دست به اصلاحات دینی می‌زند. به نظر می‌رسد مَلاکی نبی خدمت خود را در همین ایام به انجام رسانده باشد.

موضوع اصلی کتاب مَلاکی، ناامیدی قوم یهود است. ایشان که منتظر تحقق وعده‌های انبیا در مورد استقرار حکومتی مستقل بودند و رؤیای تجدید شکوه و جلال معبد در زمان سلیمان را در سر می‌پروراندند، دچار یأس و دلسری شده، می‌گفتند کجاست خدایی که داوری کند. مَلاکی تردید آنان نسبت به محبت خدا، و بی‌ایمانی قوم و کاهنان را سرزنش می‌کند و هشدار می‌دهد که خدا مانند آتش سوزان خواهد آمد. فقط کسانی جان به در خواهند برد که توبه کنند و خدا را حرمت نهند. خدا برای آماده ساختن قوم خود برای ’روز خداوند‘ ایلیای نبی را خواهد فرستاد.

تقسیم‌بندی کلّی

۱- افشای گناهان قوم یهود (۱:۱ تا ۲:۱۶)

۲- اعلام داوری خدا بر قوم یهود و برکت ایشان (۲:۱۷ تا ۴:۶)

1 وحی: کلام خداوند خطاب به اسرائیل، به واسطۀ مَلاکی.

محبت خداوند به اسرائیل

2 خداوند می‌گوید: «من شما را دوست داشته‌ام.» اما شما می‌پرسید: «چگونه ما را دوست داشته‌ای؟» خداوند می‌گوید: «آیا عیسو برادر یعقوب نبود؟ ولی من یعقوب را دوست داشتم،

3 اما از عیسو نفرت کردم و سرزمینِ کوهستانی او را متروک ساختم، و میراثش را به شغالان صحرا وانهادم.»

4 اگر اَدوم می‌گوید: «ویران شده‌ایم، اما ویرانه‌ها را باز بنا خواهیم کرد،» خداوند لشکرها می‌گوید: «آنها بنا خواهند کرد، اما من منهدم خواهم ساخت؛ و ایشان ’سرحد شرارت‘ نام خواهند گرفت، و ’قومی که خداوند تا ابد بر ایشان خشمناک است‘.»

5 تو به چشم خود این را خواهی دید و خواهی گفت: «خداوند حتی در آن سوی مرزهای اسرائیل عظیم است!»

قربانیهای ناشایسته

6 «پسرْ پدر خویش را حرمت می‌گذارد و غلامْ آقای خویش را. پس اگر من پدر هستم، حرمتم کجاست؟ و اگر آقا هستم، هیبتم کجا؟ خداوند لشکرها این را به شما کاهنان می‌گوید، به شما که نام مرا حقیر می‌شمارید. می‌پرسید: ”چگونه نام تو را حقیر شمرده‌ایم؟“

7 با تقدیم خوراک ناپاک بر مذبح من. می‌گویید: ”چگونه تو را به ناپاکی آلوده‌ایم؟“ با این تصور که سفرۀ خداوند را می‌توان حقیر شمرد.

8 وقتی حیوانات کور برای قربانی تقدیم می‌کنید، آیا این قبیح نیست؟ و چون حیوانات لنگ یا بیمار قربانی می‌کنید، آیا قبیح نیست؟ اگر آنها را به حاکم خود تقدیم کنی، آیا از تو خشنود خواهد شد و بر تو نظر لطف خواهد افکند؟ خداوند لشکرها این را می‌گوید.

9 «حال نظر لطف خدا را بطلبید تا ما را فیض عطا فرماید! آیا با چنین هدایایی از دستانتان، بر شما نظر لطف خواهد افکند؟ این است فرمودۀ خداوند لشکرها.

10 خداوند لشکرها می‌گوید: کاش در میان شما کسی بود که درها را می‌بست تا بیهوده بر مذبح من آتش نیفروزید! من از شما هیچ خشنود نیستم و از دستانتان هیچ هدیه‌‌ای نخواهم پذیرفت.

11 زیرا که از محل طلوع آفتاب تا محل غروب آن، نام من در میان قومها بزرگ خواهد بود،و در همه جا بخور و هدیۀ طاهر به نام من تقدیم خواهد شد؛ زیرا، خداوند لشکرها می‌گوید، نام من در میان قومها بزرگ خواهد بود.

12 اما شما آن را بی‌حرمت می‌سازید، آنگاه که می‌گویید سفرۀ خداوندگار ناپاک است و میوۀ آن یعنی خوراکش را می‌توان حقیر شمرد.

13 خداوند لشکرها می‌فرماید: شما می‌گویید، ”این چه زحمتی است!“ و آن را به ریشخند می‌گیرید. پس خداوند می‌گوید، آیا آنگاه که حیوانات دریده شده و لنگ و بیمار برای قربانی به من تقدیم می‌کنید، می‌پندارید که از دست شما خواهم پذیرفت؟

14 ملعون باد آن شخص دغل‌باز که در گلۀ خود نرینه‌ای سالم دارد و آن را نذر می‌کند، اما به جای آن، حیوانی معیوب برای خداوندگار قربانی می‌نماید. زیرا، خداوند لشکرها می‌گوید، من پادشاه بزرگ هستم، و نام من در میان قومها مَهیب خواهد بود.

هشدار به کاهنان

1 «و حال ای کاهنان، این فرمان برای شماست!

2 خداوند لشکرها می‌گوید، اگر گوش نسپارید و در دل خود ننهید که نام مرا حرمت گذارید، بر شما لعنت خواهم فرستاد و برکات شما را لعن خواهم کرد، بلکه هم‌اکنون آنها را لعن کرده‌ام، زیرا که این را در دل خود نمی‌نهید.

3 «اینک من نسل شما را توبیخ خواهم کرد، و بر رویهای شما فضله، یعنی فضلۀ قربانیهایتان را خواهم پاشید و شما را با آن خواهند برد.

4 آنگاه خواهید دانست که من این فرمان را بر شما فرستاده‌‌ام تا عهدی که با لاوی بستم، برقرار مانَد. این است فرمودۀ خداوند لشکرها.

5 عهد من با لاوی، عهد حیات و سلامتی بود، و من آنها را به او بخشیدم. آن عهدْ حرمت می‌طلبید، و او نیز مرا حرمت می‌داشت و هیبت نام من بر دل او بود.

6 تعلیم صحیح در دهانش بود و بی‌عدالتی بر زبانش یافت نمی‌شد. در آرامش و انصاف با من سلوک می‌کرد، و بسیاری را از گناه بازمی‌گردانید.

7 «زیرا لبهای کاهن می‌باید معرفت را پاس دارد، تا تعلیم را از دهانش بجویند، زیرا که او پیام‌آور خداوند لشکرها است.

8 اما خداوند لشکرها می‌گوید: شما از راه منحرف گشته‌اید و با تعلیم خود سبب لغزش بسیاری شده، عهد لاوی را زیر پا گذاشته‌اید.

9 بنابراین، من نیز شما را نزد تمامی قوم خوار و پست می‌سازم، زیرا راههای مرا نگاه نداشتید، بلکه در اجرای شریعت طرفداری کردید.»

خیانت یهودا

10 آیا همۀ ما را یک پدر نیست؟ آیا ما را یک خدا نیافریده است؟ پس چرا به یکدیگر خیانت می‌ورزیم و عهد پدرانمان را بی‌حرمت می‌سازیم؟

11 یهودا خیانت ورزیده و در اسرائیل و اورشلیم کاری کراهت‌آور صورت گرفته است. زیرا یهودا قُدس خداوند را که آن را دوست می‌دارد، بی‌حرمت ساخته و دختر خدایی بیگانه را به زنی گرفته است.

12 باشد که خداوند آن کس را که مرتکب چنین عملی شود، هر که می‌خواهد باشد،از خیمه‌‌‌های یعقوب بَرکَنَد، هرچند برای خداوند لشکرها قربانی تقدیم کند.

13 و این عمل دیگر را نیز انجام می‌دهید: مذبح خداوند را به اشکها و گریه و ناله می‌پوشانید زیرا دیگر هدایای شما را منظور نمی‌دارد و آنها را با خشنودی از دستانتان نمی‌پذیرد.

14 اما شما می‌گویید: «چرا نمی‌پذیرد؟» از آن سبب که خداوند در میان تو و همسر ایام جوانی‌‌ات شاهد بوده است، همسری که تو به وی خیانت ورزیده‌‌ای، با آنکه او همدم تو و همسرِ هم‌پیمان توست.

15 آیا او آنها را یک نساخت؟ آنها در تن و روح از آن وی هستند. و چرا یک؟ زیرا در پی نسلی از جانب خدا بود.پس مراقب روحهای خود باشید، مبادا کسی به زن ایامِ جوانی خود خیانت ورزد.

16 یهوه خدای اسرائیل می‌فرماید: «من از طلاق نفرت دارم، و از آن که جامه‌اش را به خشونت می‌پوشاند.پس مراقب روحهای خود باشید و خیانت مورزید؛» این است فرمودۀ خداوند لشکرها.

پیام‌آور خداوند

17 شما خداوند را با سخنان خود خسته کرده‌اید. می‌گویید: «چگونه او را خسته کرده‌ایم؟» با گفتن اینکه، «همۀ بدکاران در نظر خداوند نیکند و او از آنها خشنود است.» و با گفتن اینکه، «کجاست خدای عدالت؟»

1 خداوند لشکرها می‌فرماید: «هان من پیام‌آور خود را می‌فرستم، و او راه را پیش روی من آماده خواهد کرد. و خداوندگاری که طالب اویید به ناگاه به معبد خویش در خواهد آمد؛ و آن پیام‌آورِ عهد که در او وجد می‌کنید، هان او می‌آید!

2 اما کیست که روز آمدنش را تحمل تواند کرد؟ و کیست که به هنگام ظهورش توانَد ایستاد؟ زیرا او همچون آتشِ پالایِشگران و مانند صابونِ گازُران خواهد بود.

3 او همچون پالایِشگر و تصفیه‌کنندۀ نقره خواهد نشست و فرزندان لاوی را پاک ساخته، آنها را چون طلا و نقره تصفیه خواهد کرد، و آنان در پارسایی، هدایا برای خداوند خواهند آورد.

4 آنگاه هدایای یهودا و اورشلیم همچون ایام گذشته و سالیان پیشین، خداوند را خشنود خواهد ساخت.

5 «خداوند لشکرها می‌فرماید: آنگاه من برای داوری، نزدیک شما خواهم آمد، و بر ضد جادوگران و زناکاران و آنان که قسم دروغ می‌خورند و بر کارگر در پرداخت مزدش و بر بیوه‌زنان و یتیمان ستم روا می‌دارند و دست رد بر سینۀ غریبان می‌زنند و از من نمی‌ترسند، به‌زودی شهادت خواهم داد.

دزدیدن از خدا

6 «من که خداوند هستم، تغییر نمی‌کنم؛ از همین روست که شما، ای فرزندان یعقوب، هلاک نشده‌‌اید.

7 شما از روزگار پدرانتان از فرایض من انحراف ورزیده و آنها را نگاه نداشته‌اید. خداوند لشکرها می‌گوید: نزد من بازگشت کنید و من نیز نزد شما باز خواهم گشت. اما شما می‌گویید: ”در چه چیز بازگشت کنیم؟“

8 آیا انسان از خدا می‌دزدد؟ اما شما از من می‌دزدید! می‌گویید، ”در چه چیز از تو دزدیده‌‌ایم؟“ در ده‌‌یک‌ها و هدایا.

9 شما سخت زیر لعنت هستید، زیرا که شما، یعنی تمامی این قوم، از من می‌دزدید.

10 پس حال، همۀ ده‌یک‌ها را به انبارها بیاورید تا در خانۀ من خوراک باشد. و خداوند لشکرها می‌گوید: مرا بدین‌سان بیازمایید که آیا روزنه‌های آسمان را برایتان نخواهم گشود و چنان برکتی بر شما نخواهم ریخت که دیگر هیچ نیازی باقی نماند!

11 خداوند لشکرها می‌فرماید: آفت را به جهت شما توبیخ خواهم کرد تا ثمرۀ زمینِ شما را تباه نکند، و موهای تاکستان شما بی‌‌ثمر نخواهد بود.

12 آنگاه همۀ قومها شما را سعادتمند خواهند خواند، زیرا که شما سرزمینی مَسِرّت‌بخش خواهید بود. این است فرمودۀ خداوند لشکرها.

13 «خداوند می‌گوید: شما بر ضد من سخنان سخت گفته‌اید. می‌گویید: ”بر ضد تو چه گفته‌ایم؟“

14 گفته‌اید: ”عبادت خدا بیهوده است. چه سود که امر او را نگاه داریم و در حضور خداوند لشکرها با چهرۀ ماتم‌زده بخرامیم؟

15 پس حال متکبران را سعادتمند می‌خوانیم. و بدکاران نه تنها کامروا می‌گردند، بلکه خدا را نیز می‌آزمایند و جان به در می‌برند.“»

کتاب یادبود

16 آنگاه ترسندگانِ خداوند با یکدیگر سخن گفتند. و خداوند توجه فرمود و آنان را شنید، و در حضور او کتاب یادبود به جهت ترسندگانِ خداوند و برای آنان که نام او را گرامی می‌داشتند، نگاشته شد.

17 و خداوند لشکرها می‌گوید: «در روزی که من مِلک خاص خود را تعیین کنم، آنان از آن من خواهند بود و من آنان را حفظ خواهم کرد، درست همان‌گونه که کسی پسر خویش را که او را خدمت می‌کند، حفظ می‌نماید.

18 آنگاه شما بار دیگر میان پارسایان و شریران، و میان آنان که خدا را خدمت می‌کنند و آنان که خدمتش نمی‌کنند، تمییز خواهید داد.

روز عظیم خداوند

1 «اینک آن روز که همچون کوره، مشتعل است فرا می‌رسد و همۀ متکبران و شرارت‌پیشگان کاه خواهند بود. و خداوند لشکرها می‌گوید: آن روز که می‌آید ایشان را چنان خواهد سوزانید که نه ریشه‌‌ای برای ایشان باقی خواهد گذاشت، نه شاخه‌‌ای.

2 اما برای شما که از نام من می‌ترسید، آفتابِ عدالت طلوع خواهد کرد و بر بالهایش شفا خواهد بود. و شما بیرون آمده، همچون گوساله‌های پرواری جست و خیز خواهید کرد.

3 و خداوند لشکرها می‌گوید: در آن روز که من عمل کنم، شما شریران را لگدمال خواهید کرد و آنان خاک زیر پای شما خواهند بود.

4 «تورات خادم من موسی و همۀ فرایض و قوانینی را که به جهت تمامی اسرائیل در کوه حوریب بدو امر کردم، به یاد داشته باشید.

5 «اینک من ایلیای نبی را پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، نزد شما خواهم فرستاد.

6 او دل پدران را به سوی فرزندان، و دل فرزندان را به سوی پدران باز خواهد گردانید، مبادا بیایم و این سرزمین را به لعنتِ نابودی کامل بزنم.»

معرفی انجیل مَتّی

انجیلهای مَتّی، مَرقُس و لوقا، اناجیل همنظر خوانده می‌شوند، زیرا میان ساختار و مطالب آنها شباهت بسیار وجود دارد. انجیل چهارم، یعنی انجیل یوحنا، دارای ساختار و محتوایی متفاوت است.

هدف انجیل مَتّی اثبات این حقیقت است که عیسای ناصری همان ’مسیحای موعود‘، یعنی پادشاه و نجات‌دهندۀ اسرائیل است که در کتب‌مقدّس یهودیان وعدۀ آمدنش داده شده بود. از این رو، صاحبنظران بر این عقیده‌اند که مَتّی انجیل خود را در وهلۀ اوّل برای مسیحیانِ یهودی‌نژاد نگاشته است. به همین جهت، مَتّی بیش از سایر انجیل‌نگاران از پیشگوییهای عهد عتیق نقل قول می‌کند؛ نیز او با فرض اینکه خوانندگانش از سنن یهودی به‌خوبی آگاهند، برخلاف سایر انجیل‌نگاران توضیحی دربارۀ آنها نمی‌دهد؛ به‌علاوه، از اصطلاحات متداول در میان یهودیان (نظیر پادشاهی آسمان) بهره می‌گیرد، و نظایر اینها.

امّا انجیل او تنها مختص یهودیان نیست. آمدن سران مُغ برای تکریم عیسای نوزاد، و بخصوص مأموریت بزرگی که مسیح در پایان کتاب به رسولان می‌سپارد تا انجیل را به سراسر جهان ببرند، گواه این مدعاست.

علاوه بر این، انجیل مَتّی عیسی مسیح را در مقام معلّمی بزرگ به تصویر می‌کشد، چرا‌که او با اقتدار، شریعت را تفسیر می‌کند و دربارۀ پادشاهی خدا تعلیم می‌دهد. یکی از ویژگیهای انجیل مَتّی آن است که بیشترِ تعالیم عیسی را با هم در چند بخش گرد آورده است. این بخشهای تعلیمی عبارتند از:

1- موعظۀ بالای کوه (بابهای ۵-۱۰)

2- تعالیمی پیرامون دوازده شاگرد و مأموریت آنها (باب ۱۰)

3- مَثَلهایی دربارۀ پادشاهی آسمان (باب ۱۳)

4- تعلیم پیرامون معنی شاگردی (باب ۱۸)

5- تعلیم پیرامون پایان عصر حاضر و آمدن پادشاهی آسمان (بابهای ۲۴ و ۲۵)

تقسیم‌بندی کلّی

۱- تولد و کودکی عیسی (بابهای ۱ و ۲)

۲- آماده شدن عیسی برای رسالت خود (۳:۱ تا ۴:۱۱)

۳- خدمات عیسی در جلیل (۴:۱۲ تا ۱۴:۱۲)

۴- کناره‌گیری عیسی از جلیل (۱۴:۱۳ تا ۱۷:۲۱)

۵- آخرین خدمات عیسی در جلیل (۱۷:۲۲ تا ۱۸:۳۵)

۶- خدمات عیسی در یهودیه و نواحی شرق رود اردن (بابهای ۱۹ و ۲۰)

۷- هفتۀ آخر زندگی زمینی عیسی و رنجهای او (بابهای ۲۱ تا ۲۷)

۸- رستاخیز عیسی مسیح (باب ۲۸)

شجره‌نامۀ عیسی مسیح

1 کتاب تاریخچۀعیسی مسیح،

پسر داوود، پسر ابراهیم:

2 ابراهیم، اسحاق را آورد،

اسحاق، یعقوب را،

و یعقوب، یهودا و برادرانش را.

3 یهودا، فِرِص و زِراح را از تامار آورد.

فِرِص، حِصْرون را آورد،

و حِصْرون، رام را.

4 رام، عَمّیناداب را آورد،

عَمّیناداب، نَحشون را،

و نَحشون، سَلمون را.

5 سَلمون، بوعَز را از راحاب آورد،

و بوعَز، عوبید را از روت.

عوبید، یَسا را آورد،

6 و یَسا، داوود پادشاه را.

داوود، سلیمان را از زن اوریا آورد.

7 سلیمان، رِحُبعام را آورد،

رِحُبعام، اَبیّا را،

و اَبیّا، آسا را.

8 آسا، یَهوشافاط را آورد،

یَهوشافاط، یورام را،

و یورام، عُزّیا را.

9 عُزّیا، یوتام را آورد،

یوتام، آحاز را،

و آحاز، حِزِقیا را.

10 حِزِقیا، مَنَسی را آورد،

مَنَسی، آمون را،

و آمون، یوشیا را.

11 یوشیا، یِکُنیا و برادرانش را آورد.

در این زمان یهودیان به بابِل تبعید شدند.

12 پس از تبعید یهودیان به بابِل:

یِکُنیا، شِئَلتیئیل را آورد،

و شِئَلتیئیل، زروبابِل را.

13 زروبابِل، اَبیهود را آورد،

اَبیهود، اِلیاقیم را،

و اِلیاقیم، عازور را.

14 عازور، صادوق را آورد،

صادوق، اَخیم را،

و اَخیم، اِلیود را.

15 اِلیود، اِلعازار را آورد،

اِلعازار، مَتّان را،

و مَتّان، یعقوب را.

16 یعقوب، یوسف همسر مریم را آورد

که عیسی ملقّب به مسیح از او زاده شد.

17 بدین قرار، از ابراهیم تا داوود بر روی هم چهارده نسل و از داوود تا زمان تبعید یهودیان به بابِل، چهارده نسل، و از زمان تبعید تا مسیح چهارده نسل بودند.

میلاد عیسی مسیح

18 تولد عیسی مسیح این‌چنین روی داد: مریم، مادر عیسی، نامزد یوسف بود. امّا پیش از آنکه به هم بپیوندند، معلوم شد که مریم از روح‌القدس آبستن است.

19 از آنجا که شوهرش یوسف مردی پارسا بود و نمی‌خواست مریم را رسوا کند، بر آن شد که بی سر و صدا از او جدا شود.

20 امّا چون این تصمیم را گرفت، به ناگاه فرشتۀ خداوند در خواب بر او ظاهر شد و گفت: «ای یوسف، پسر داوود، از گرفتن زن خویش مریم مترس، زیرا آنچه در بطن وی قرار گرفته، از روح‌القدس است.

21 او پسری به دنیا خواهد آورد و تو او را عیسیخواهی نامید، زیرا او قوم خود را از گناهانشان نجات خواهد بخشید.»

22 این همه رخ داد تا آنچه خداوند به زبان نبی گفته بود، به حقیقت پیوندد که:

23 «باکره آبستن شده، پسری به دنیا خواهد آورد

و او را عِمانوئیل خواهند نامید،»

که به‌معنی ’خدا با ما‘ است.

24 چون یوسف از خواب بیدار شد، آنچه فرشتۀ خداوند به او فرمان داده بود، انجام داد و زن خود را گرفت.

25 امّا با او همبستر نشد تا او پسر خود را به دنیا آورد؛ و یوسف او را عیسی نامید.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/MAT/1-6968e519a9d4ed0fc884a78dd93f2387.mp3?version_id=118—