Categories
هوشع

هوشع 10

1 اسرائیل تاکی برومند است

که میوه برای خویشتن می‌آورد.

هر چه میوه‌اش افزون گشت،

مذبحهایخویش را افزون گردانید؛

و هر چه سرزمینش نیکوتر شد

ستونهای سنگیرا نیز نیکو‌تر بنا کرد.

2 دل ایشان پر از ناراستی است؛

اکنون جزای تقصیرشان را متحمل خواهند شد.

خداوندمذبحهای ایشان را در هم خواهد شکست

و ستونهای ایشان را نابود خواهد کرد.

3 به‌یقین اکنون خواهند گفت:

«پادشاهی نداریم،

زیرا از خداوند نمی‌ترسیم؛

اما اگر پادشاهی هم می‌داشتیم

برای‌مان چه می‌توانست کرد؟»

4 آنان سخنان بی‌محتوا می‌گویند؛

و به سوگندهای باطلْ عهدها می‌بندند؛

پس داوریِ معوّج چون علفهای سمی

در شیارهای زمین خواهد رویید.

5 ساکنان سامِرِه برای گوسالۀبِیت‌آوِن ترسانند،

و مردمانش برای آن ماتم خواهند کرد؛

و کاهنان بت‌پرستِ گوساله به جهت آن فریاد برمی‌آورند،

به جهت جلال آن که رخت بربسته است.

6 و آن بت به عنوان هدیه‌ای برای پادشاه بزرگ

به آشور برده خواهد شد.

اِفرایِم خجل خواهد شد،

و اسرائیل از تدابیر خود شرمسار خواهد گشت.

7 سامِرِه و پادشاهش نابود خواهند شد،

بسان ترکه‌ای شناور بر سطح آب.

8 مکانهای بلند آوِن، که گناه اسرائیل باشد،

ویران خواهد شد،

و خار و خس بر مذبحهایشان خواهد رویید.

آنگاه به کوهها خواهند گفت که: «ما را بپوشانید»،

و به تپه‌ها که: «بر ما فرو افتید.»

9 از ایام جِبعَه، ای اسرائیل، گناه کرده و در همان وضع باقی مانده‌ای.

پس آیا جنگ با شرارت‌پیشگان در جِبعَه بدیشان نخواهد رسید؟

10 هرگاه مرا پسند آید، ایشان را تأدیب خواهم کرد

و قومها بر ضد ایشان جمع خواهند شد،

آنگاه که به سبب دو شرارت خود در بند نهاده شوند.

11 اِفرایِم گوسالۀ ماده‌ای تربیت‌یافته بود

که خرمن‌کوبی را دوست می‌داشت،

و من بر گردن زیبایش یوغی ننهادم؛

اما اکنون بر گردن اِفرایِم یوغ خواهم نهاد؛

یهودا باید شخم بزند،

و یعقوب زمین را برای خود شیار کند.

12 برای خویشتن پارسایی بکارید،

و محبت را درو کنید؛

زمین بایرِ خود را شیار دهید،

زیرا زمان آن است که خداوند را بجویید

تا بیاید و پارسایی بر شما بباراند.

13 اما شما شرارت را کاشتید،

ظلم را درو کردید،

و ثمرۀ دروغ را خوردید،

از آنجا که به راه خود اعتماد کردید

و به کثرت پهلوانان خویش؛

14 پس غریو جنگ در میان قوم تو بر خواهد خاست،

و همۀ قلعه‌هایت ویران خواهد شد؛

همان‌گونه که شَلمان در روز نبرد بِیت‌اَربیل را ویران کرد،

و مادران با فرزندانشان تکه و پاره شدند.

15 به سبب شرارت عظیمت، ای بِیت‌ئیل

با شما نیز چنین کرده خواهد شد.

به هنگام طلوع فجر

پادشاه اسرائیل یکسره هلاک خواهد شد.

Categories
هوشع

هوشع 11

محبت خدا به اسرائیل

1 هنگامی که اسرائیل طفل بود او را دوست داشتم

و پسر خود را از مصر فرا خواندم.

2 هر چه ایشان را بیشتر خواندم،

بیشتر دور شدند؛

آنان همچنان به بَعَلها قربانی تقدیم کردند

و برای تمثالهای تراشیده بخور سوزانیدند.

3 من بودم که به اِفرایِم راه رفتن آموختم،

و دست او را گرفتم؛

اما ایشان درنیافتند که من شفایشان دادم.

4 ایشان را به ریسمانهای عطوفت کشیدم

و به بندهای محبت هدایت کردم،

و برای ایشان چون کسی شدم که یوغ از گردنشان برمی‌گیرد

و خم شدم تا بدیشان خوراک دهم.

5 به سرزمین مصر بازنخواهند گشت

اما آشور پادشاه ایشان خواهد بود،

زیرا از بازگشت به سوی منسر باز زدند.

6 شمشیر بر شهرهایشان به چرخش در خواهد آمد،

پشت‌بندهای دروازه‌هایشان را نابود خواهد کرد

و تدبیرهای ایشان را باطل خواهد ساخت.

7 قوم من عزم کرده‌اند که از من روی بگردانند؛

پس هرچند آن متعال را بخوانند،

به هیچ روی آنان را بر نخواهد افراشت.

8 ای اِفرایِم، چگونه تو را ترک کنم؟

ای اسرائیل، چگونه تو را تسلیم نمایم؟

چگونه با تو مانند اَدمَه رفتار کنم؟

چگونه تو را مانند صِبوئیم سازم؟

دل من در اندرونم منقلب شده،

و شفقت من سراسر به غَلَیان آمده است.

9 حِدّت خشم خود را جاری نخواهم ساخت،

و دیگر بار اِفرایِم را هلاک نخواهم کرد.

زیرا خدا هستم و نه انسان؛

همان قدوسم که در میان شماست.

پس با غضب نخواهم آمد.

10 ایشان خداوند را پیروی خواهند کرد،

و او همچون شیر غرش خواهد کرد؛

و چون بغرد

فرزندانش لرزان از مغرب خواهند آمد؛

11 آنان لرزان خواهند آمد،

همچون پرندگان، از مصر،

و مانند کبوتران، از سرزمین آشور.

و ایشان را در مسکنهایشان ساکن خواهم ساخت؛

این است فرمودۀ خداوند.

12 اِفرایِم مرا به دروغها احاطه کرده است

و خاندان اسرائیل به فریبها،

اما یهودا هنوز با خدا راه می‌رود،

و به آن قدوس وفادار است.

Categories
هوشع

هوشع 12

1 اِفرایِم از باد تغذیه می‌کند،

و تمامی روز در پی باد شرقی می‌رود؛

دروغ و خشونت را می‌افزاید،

با آشور عهد می‌بندد،

و روغن به مصر می‌فرستد.

محکومیت اسرائیل و یهودا

2 خداوند را بر علیه یهودا ادعایی است؛

او یعقوب را بر حسب راههایش مجازات خواهد کرد،

و او را بر وفق اعمالش سزا خواهد داد.

3 او در رَحِم، پاشنۀ برادرش را گرفت،

و چون مرد شد با خدا مجاهده کرد.

4 با فرشته مجاهده کرد و چیره گشت؛

گریان شد و به وی التماس نمود.

در بِیت‌ئیل، خدا او را ملاقات کرد،

و در آنجا با ما سخن گفت،

5 یهوه، خدای لشکرها،

آن که یهوه نامِ به یاد ماندنی اوست!

6 «پس تو به مدد خدای خویش بازگشت نما

و محبت و عدالت را به جای آر

و پیوسته برای خدای خویش انتظار بکش.»

7 اِفرایِم سوداگری است که ترازوی نامیزان به دست دارد،

و ظلم را دوست می‌دارد.

8 می‌گوید:

«به‌درستی که دولتمند شده‌ام؛

و برای خویشتن ثروت اندوخته‌ام؛

در همۀ دسترنجم هیچ بی‌انصافی یا گناه نتوان یافت.»

9 اما من از سرزمین مصر یهوه خدای تو هستم؛

تو را بار دیگر همچون ایام عید،

در خیمه‌ها ساکن خواهم ساخت.

10 من با انبیا سخن گفتم،

رؤیاها را افزون ساختم،

و به واسطۀ انبیا مَثَلها آوردم.

11 در جِلعاد شرارت یافت می‌شود،

به‌درستی که ساکنانش به بطالت گرفتار آمده‌اند:

در جِلجال گاوان قربانی می‌کنند؛

و مذبحهای ایشان همچون تودۀ سنگ

در شیارهای زمین است.

12 یعقوب به سرزمین اَرام گریخت؛

آنجا اسرائیل به جهت زنی خدمت کرد،

و به جهت زنی، گله‌بانی نمود.

13 خداوند اسرائیل را به دست نبی از مصر برآورد،

و به دست نبی، او را محفوظ داشت.

14 اما اِفرایِم خشم او را به تلخی برانگیخت،

پس خداوندش خون او را بر سرش وا خواهد گذاشت

و اعمال ننگینش را سزا خواهد داد.

Categories
هوشع

هوشع 13

داوری خداوند بر اسرائیل

1 آنگاه که اِفرایِم سخن می‌گفت، لرزه بر اندامها می‌افتاد؛

او در اسرائیل از منزلتی والا برخوردار بود،

اما به سبب پرستش بَعَل تقصیرکار شد و بمرد.

2 اکنون ایشان بیشتر و بیشتر گناه می‌ورزند،

و از نقرۀ خویش بتهای ریخته‌شده برای خود می‌سازند،

بتهایی که با مهارت ساخته شده،

و همگی کار دست صنعت‌گران است.

آنها با این بتها سخن می‌گویند،

و مردمانی که قربانی تقدیم می‌کنند،

گوساله‌ها را می‌بوسند!

3 از این رو مانند مه صبحگاهی خواهند بود

و همچون شبنمی که به‌زودی می‌گذرد؛

مانند کاهی که در خرمنگاه بر هوا می‌شود،

و همچون دودی که از روزنه برمی‌آید.

4 اما من از سرزمین مصر، یهوه خدای تو هستم؛

خدایی به‌جز من نباید بشناسی،

و نه نجات‌دهنده‌ای غیر از من.

5 من بودم که در بیابان بر تو التفات کردم،

در آن زمین بسیار خشک.

6 اما چون چریدند، سیر شدند،

و چون سیر شدند در دل خویش مغرور گشتند،

و از این رو مرا از یاد بردند.

7 پس برای ایشان همانند شیر خواهم بود

و همچون پلنگ بر سر راهشان کمین خواهم کرد.

8 مانند خرسی که توله‌هایش را ربوده باشند

بر آنان حمله خواهم برد و سینۀ ایشان را خواهم شکافت؛

همچون شیر در آنجا ایشان را فرو خواهم بلعید،

و حیوانی وحشی آنان را خواهد درید.

9 ای اسرائیل، هلاک شدی،

زیرا تو بر ضد منی که یاور تو هستم.

10 پس اکنون پادشاه تو کجاست

تا تو را در همۀ شهرهایت نجات دهد؟

و داورانت کجایند که دربارۀ آنها گفتی،

«پادشاه و حاکمان به من بده»؟

11 در خشم خویش، پادشاهی به تو دادم

و در غضب خویش او را برداشتم.

12 تقصیر اِفرایِم انبار شده

و گناه او ذخیره گشته است.

13 دردهایی چون درد زن زائو برای او آغاز شده،

اما او پسری نادان است،

زیرا در زمان لازم،

در دهانۀ رَحِم قرار نمی‌گیرد.

14 آیا ایشان را از دست گور فدیه دهم؟

آیا آنان را از مرگ رهایی بخشم؟

ای مرگ، بلاهای تو کجاست؟

ای گور هلاکت تو کجا؟

از پشیمان شدن ابا خواهم کرد.

15 هرچند او در میان برادرانش ثمر آورد،

باد شرقی از سوی خداوند خواهد آمد

و از جانب بیابان وزیدن خواهد گرفت.

منبع او بی‌آب خواهد شد،

چشمه‌اش خواهد خشکید،

و همۀ اسباب نفیس خزانۀ او غارت خواهد شد.

16 سامِرِه متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد،

زیرا به خدای خویش عِصیان ورزیده است.

به شمشیر خواهند افتاد،

کودکانشان تکه و پاره خواهند شد،

زنان حاملۀ ایشان شکم‌پاره خواهند گشت.

Categories
هوشع

هوشع 14

دعوت به بازگشت

1 ای اسرائیل، به سوی یَهوه خدایت بازگشت نما،

زیرا به سبب شرارت خود افتاده‌ای.

2 کلمات مناسب برگرفته،

به سوی خداوند بازگشت نما؛

او را بگو: «شرارت را به تمامی بیامرز،

و آنچه را نیکوست قبول فرما،

تا ثمرۀلبهایمان را تقدیمت کنیم.

3 آشور ما را نجات نخواهد داد

و بر اسبان سوار نخواهیم شد،

و دیگر به کارِ دستان خود

نخواهیم گفت: ”خدای ما!“

زیرا تویی که بر یتیمان شفقت می‌کنی.»

4 من ارتداد ایشان را شفا خواهم داد؛

و ایشان را به‌رایگان دوست خواهم داشت،

زیرا غضب من از ایشان برگشته است.

5 من برای اسرائیل مانند شبنم خواهم بود،

و او مانند سوسن گل خواهد آورد.

همانند سرو لبنان ریشه خواهد دوانید،

6 و جوانه‌هایش رشد خواهد کرد.

شکوه او مانند درخت زیتون

و رایحه‌اش همچون سرو لبنان خواهد بود.

7 آنان که زیر سایه‌اش ساکنند باز خواهند ‌گشت،

و مانند گندم گل خواهند داد؛

همچون مو شکوفه خواهند آورد،

و آوازۀ آنها همچون شراب لبنان خواهد بود.

8 اِفرایِم را بیش از این با بتها چه کار است؟

مَنَم که او را اجابت می‌کنم و مراقبش هستم.

من همانند صنوبرِ همیشه سرسبزم؛

میوۀ تو از من حاصل می‌شود.

9 هر آن که حکیم است،

بگذار این امور را درک کند؛

هر آن که فهیم است،

بگذار آنها را بداند.

زیرا راههای خداوند راست است،

و پارسایان در آنها گام برمی‌دارند،

اما عاصیان در آنها لغزش می‌خورند.