مُهرکنندگان پیمان
1 اینانند کسانی که مُهر خود را بر پیمان زدند:
نِحِمیای فرماندار، پسر حَکَلیا. صِدِقیا،
2 سِرایا، عَزَریا، اِرمیا،
3 فَشحور، اَمَریا، مَلکیا،
4 حَطّوش، شِبَنیا، مَلّوک،
5 حاریم، مِرِموت، عوبَدیا،
6 دانیال، جِنِتون، باروک،
7 مِشولّام، اَبیّا، میامین،
8 مَعَزیا، بِلجای و شِمَعیا. اینان کاهنان بودند.
9 لاویان: یِشوعَ پسر اَزَنیا، بِنّوی از پسران حیناداد، و قَدمیئیل؛
10 و برادران ایشان: شِبَنیا، هودیا، قِلیطا، فِلایا، حانان،
11 میکا، رِحوب، حَشَبیا،
12 زَکّور، شِرِبیا، شِبَنیا،
13 هودیا، بانی و بِنینو.
14 سران قوم: فَرعوش، فَحَتموآب، عیلام، زَتّو، بانی،
15 بونّی، عَزجَد، بِبای،
16 اَدونیا، بِغوای، عادین،
17 عاطیر، حِزِقیا، عَزّور،
18 هودیا، حاشوم، بیصای،
19 حاریف، عَناتوت، نِبای،
20 مَجفیعاش، مِشُلّام، حِزیر،
21 مِشیزَبئیل، صادوق، یَدُّوَع،
22 فِلَطیا، حانان، عَنایا،
23 هوشع، حَنَنیا، حَشّوب،
24 هَلّوحیش، فِلحا، شوبیق،
25 رِحوم، حَشَبنا، مَعَسیا،
26 اَخیّا، حانان، عَنان،
27 مَلّوک، حاریم و بَعَنا.
مفاد پیمان
28 مابقی قوم، از کاهنان و لاویان و نگهبانان دروازه و سرایندگان و خادمان معبد تا همۀ کسانی که خویشتن را برای پیروی از شریعت خدا از اقوام ممالک جدا کردهاند، همراه با زنان و پسران و دخترانشان، یعنی همۀ صاحبان معرفت و فهم،
29 به برادران و بزرگان خویش پیوسته، خویشتن را زیر لعنت و سوگند قرار میدهند تا بنا بر شریعت خدا که به دست موسی، خادم خدا، عطا شد، سلوک کنند و همۀ فرمانهای یهوه خداوندگار ما و قوانین و فرایض او را نگاه داشته، به جای آورند.
30 «ما دخترانمان را به اقوام این سرزمین نخواهیم داد و دخترانشان را برای پسرانمان نخواهیم گرفت.
31 و اگر اقوام این سرزمین در روز شَبّات کالا و یا هر گونه غَلّه برای فروش بیاورند، از ایشان چیزی در روز شَبّات یا هیچ روز مقدس دیگر نخواهیم خرید. و از محصول سال هفتم و مطالبۀ قرضها چشم میپوشیم.
32 «نیز خود را مکلّف میسازیم که هر ساله ثُلثِ مثقالبرای خدمت خانۀ خدای خود بپردازیم:
33 به جهت نان حضور، هدیۀ آردی دائمی و قربانی تمامسوز دائمی، هدایای روزهای شَبّات و ماهِ نو و اعیاد مقرر، و به جهت هدایای مقدّس و قربانیهای گناه به منظور انجام کفاره برای قوم اسرائیل، و به جهت تمامی کارهای خانۀ خدای ما.
34 «ما کاهنان و لاویان و قوم، برای هدیۀ هیزم قرعه میافکنیم، تا آن را بر حسب خاندانهای خود، در اوقات مقرر سالانه، به خانۀ خدای خود بیاوریم تا بر مذبح یهوه خدای ما بنا بر آنچه در شریعت مکتوب است، سوخته شود.
35 «همچنین خود را مکلّف میسازیم که نوبرهای محصول زمینمان و نوبرهای همۀ میوههای هر گونه درخت را، سال به سال، به خانۀ خداوند بیاوریم،
36 و نخستزادههای پسران و احشام خود، یعنی نخستزادههای رمه و گلۀ خویش را نیز، بنا بر آنچه در شریعت مکتوب است، به خانۀ خدایمان بیاوریم، یعنی نزد کاهنانی که در خانۀ خدایمان خدمت میکنند.
37 بهعلاوه، نوبر خمیر خود و هدایای خویش و میوۀ هر گونه درخت و شراب تازه و روغن را نزد کاهنان به انبارهای خانۀ خدایمان خواهیم آورد و دهیک محصول زمینمان را برای لاویان خواهیم آورد، زیرا لاویانند که دهیکها را در تمامی شهرهای محل کار ما دریافت میکنند.
38 آنگاه که لاویان دهیکها را میگیرند، کاهنی از نسل هارون همراه ایشان باشد. لاویان دهیکِ دهیکها را به خانۀ خدای ما، به انبارهای خزانه بیاورند.
39 زیرا بنیاسرائیل و بنیلاوی باید هدایای غَلّه و شراب تازه و روغن را به انبارها بیاورند، جایی که ظروف قُدس و کاهنانی که خدمت میکنند و نگهبانان دروازه و سرایندگان، آنجایند. ما به خانۀ خدایمان بیتوجهی نخواهیم کرد.»