خدایا، نجاتم ده
برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’سوسنها‘. مزمور داوود.
1 خدایا نجاتم ده،
زیرا آبها تا به گردنم برآمده است.
2 در لجنزارِ ژرف فرو رفتهام،
جایی که نتوان ایستاد.
به آبهای ژرف درآمدهام
و سیلابها مرا در خود گرفتهاند.
3 از فریاد خود خسته شدهام؛
گلویم خشک شده
و چشمانم از انتظار برای خدایم تار گشته است.
4 آنان که بیسبب از من نفرت دارند،
از شمار موهای سرم افزونترند.
بسیارند کسانی که قصد نابودیام دارند،
دشمنانم که بر من تهمت ناروا میزنند.
آنچه را که ندزدیدهام
آیا باید اکنون بازگردانم؟
5 خدایا تو حماقت مرا میدانی؛
تقصیرات من از تو پنهان نیست.
6 ای خداوندگار، خداوندِ لشکرها،
آنان که بر تو امید بستهاند به سبب من شرمنده نشوند.
ای خدای اسرائیل،
جویندگان تو به سبب من رسوا نگردند.
7 زیرا بهخاطر توست که اهانت را بر خود هموار کردهام
و رخسارم از شرم پوشیده شده است.
8 در چشم برادرانم بیگانه گشتهام
و در نظر پسران مادرم، اجنبی مینمایم؛
9 زیرا غیرت برای خانۀ تو مرا سوزانده است
و توهینهای اهانتکنندگانِ تو بر من فرو افتاده.
10 آنگاه که اشک ریخته، روزه داشتهام،
بر من اهانت رفته است.
11 آنگاه که پلاس را جامۀ خویش ساختهام،
نزد ایشان ضربالمثل شدهام.
12 موضوع گفتگوی دروازهنشینانم
و ترانۀ میگساران گشتهام.
13 و اما من، خداوندا، در زمان لطف تو،
به درگاهت دعا خواهم کرد؛
در کثرت محبت خویش، خدایا،
و در امانتنجاتبخشخود،
اجابتم فرما.
14 مرا از لجنزار خلاصی ده،
تا فرو نروم.
بگذار از چنگ نفرتکنندگانم بِرَهَم
و از ژرفابها رهایی یابم.
15 مگذار سیلابها مرا در خود گیرند،
یا ژرفناها مرا فرو بلعند،
یا گودال دهان بر من فرو بندد!
16 خداوندا، اجابتم فرما، زیرا محبت تو نیکوست؛
بر حسب کثرت رحمت خویش، روی به جانبم بگردان.
17 روی خود از خدمتگزار خویش مپوشان،
بهزودی اجابتم فرما، زیرا در تنگی هستم.
18 به جانم نزدیک آمده، آن را بازخرید کن،
به سبب دشمنانم مرا فدیه نما.
19 تو اهانتی را که بر من میرود میدانی،
و شرمساری و رسوایی مرا؛
همۀ خصمانم در نظر تواند.
20 اهانت، دل مرا شکسته است،
و درمانده گشتهام.
انتظار ترحم داشتم، و نیافتم،
تسلیدهندهای جُستم، و یافت نشد.
21 به جای خوراک، مرا زرداب دادند
و چون تشنه بودم، سرکهام نوشانیدند.
22 باشد که سفرۀ ایشان، پیش رویشان، دامی گردد
و چون در صلح و صفا به سر میبرند، تله باشد.
23 چشمانشان تار گردد تا نتوانند ببینند
و کمرهایشان همواره لرزان باشد.
24 خشم خود را بر ایشان فرو ریز،
آتش غَضَبت به ایشان برسد.
25 منزلگاه ایشان متروک گردد،
و در خیمههایشان کسی ساکن نشود.
26 زیرا بر کسی که تو زدهای، آزار روا میدارند
و دردهای مجروحان تو را بازمیگویند.
27 تقصیر بر تقصیرشان بیفزا،
از تبرئۀ تو بینصیب مانند.
28 از دفتر زندگان محو گردند،
در زمرۀ پارسایان نیایند.
29 و اما من، ستمدیده و دردمندم؛
نجات تو، خدایا، مرا محافظت کند.
30 نام خدا را با سرودها خواهم ستود،
و با شکرگزاری بزرگش خواهم داشت.
31 این خدا را بیشتر پسند آید،
تا گاو و گوسالهای که شاخ و سُم دارد.
32 مسکینان چون این را بینند، شادمان خواهند شد؛
باشد که دلهای شما، ای جویندگان خدا، زنده گردد.
33 خداوند نیازمندان را اجابت میفرماید،
و قوم اسیر خویش را حقیر نمیشمارد.
34 آسمان و زمین او را بستایند،
دریاها نیز، و هر جنبندهای که در آنهاست.
35 زیرا خدا صَهیون را نجات خواهد داد،
و شهرهای یهودا را از نو خواهد ساخت؛
و ایشان در آن ساکن خواهند شد
و آن را به تصرف در خواهند آورد.
36 نسل خادمانش آن را به میراث خواهند برد،
و دوستداران نام او در آن ساکن خواهند شد.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/69-cb21ce37b32c8b3ea75ae72cc05928e9.mp3?version_id=118—