Categories
مزمور

مزمور 10

چرا خود را پنهان می‌کنی؟

1 خداوندا، چرا دور ایستاده‌ای؟

چرا خود را در زمانهای تنگی پنهان می‌کنی؟

2 شریران متکبرانه فقیران را شکار می‌کنند؛

باشد که در نقشه‌های خود گرفتار آیند.

3 زیرا شریر به تمایلات نَفْس خود می‌بالد،

و سودجو، خداوند را لعن و ناسزا می‌گوید.

4 شریر در غرور خویش می‌گوید: «بازخواست نخواهد کرد»؛

همۀ اندیشۀ او این است که «خدایی نیست».

5 در راههای خود همواره کامروا است؛

داوریهای تو فراتر از چشم‌انداز اوست؛

همۀ دشمنان خود را ریشخند می‌کند.

6 در دل خود می‌گوید: «هرگز جنبش نخواهم خورد؛

نسل اندر نسل از بلا به دور خواهم بود.»

7 دهانش آکنده از نفرین و فریب و ظلم است؛

زیرِ زبانش فتنه و شرارت لانه دارد.

8 در کمینِ روستاها می‌نشیند،

و در جایهای مخفی بی‌گناهان را به قتل می‌رساند.

در نهان طعمۀ خویش را می‌پاید؛

9 همچون شیری در بیشۀ خود، به انتظار می‌نشیند.

انتظار می‌کِشد تا فقیران را شکار کند؛

فقیران را گرفتار می‌کند و به دام می‌کِشد.

10 قربانیان او لِه می‌شوند و زبون می‌گردند،

آنها زیر سلطۀ او فرو می‌افتند.

11 در دل خود می‌گوید: «خدا فراموش کرده است؛

روی خود را پوشانیده و هرگز نخواهد دید.»

12 خداوندا، برخیز! خدایا، دست خویش برافراز.

ستمدیدگان را فراموش مکن.

13 چرا شریر خدا را ناسزا گوید؟

چرا در دل خود بگوید:

« بازخواست نخواهد کرد»؟

14 اما تو البته می‌بینی، تو بر فتنه و غم می‌نگری،

تا به دست خویش مکافات رسانی.

بیچارگان خویشتن را به تو می‌سپارند؛

مددکار یتیمان، تویی.

15 بازوی شریران و بدکاران را بشکن؛

شرارت ایشان را بازخواست نما،

تا اثری از آن باقی نماند.

16 خداوند پادشاه است تا ابدالآباد؛

قومها از سرزمین او نابود خواهند شد.

17 خداوندا، تو آرزوی ستمدیدگان را اجابت می‌کنی؛

آنان را قوّت قلب می‌بخشی و گوش خود را فرا می‌داری؛

18 تو یتیمان و کوبیدگان را دادرسی می‌کنی

تا انسانِ خاکی دیگر رُعب و وحشت نیافریند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/10-8c60876e9049909a08dc305df68562de.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 11

خداوند در معبد مقدس خویش است

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 در خداوند پناه گرفته‌ام؛

پس چگونه به جانِ من می‌گویید:

«همچون پرنده‌ای به کوه خود بگریز؛

2 زیرا هان شریران کمان را می‌کِشند،

و تیر را بر زِه نهاده‌اند،

تا در تاریکی بر راست‌دلان بیندازند.

3 زیرا چون ارکان منهدم می‌گردند،

پارسا چه می‌تواند کرد؟»

4 خداوند در معبد مقدس خویش است؛

خداوند بر تخت خود در آسمان است.

چشمان او می‌نگرد،

پِلکهای او بنی‌آدم را می‌آزماید.

5 خداوند پارسا و شریر را می‌آزماید؛

جان او بیزار است از آن که خشونت را دوست می‌دارد.

6 بر شریران اخگرهای افروختهخواهد بارانید؛

سهم پیالۀ آنها گوگردِ گداخته و بادِ سوزان خواهد بود.

7 زیرا خداوند عادل است،

او اعمال پارسایانه را دوست می‌دارد؛

صالحان روی او را نظاره خواهند کرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/11-abb989fe95e305da84fcf2a73db27ab9.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 12

سرسپرده‌ای باقی نمانده است

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’شِمینیت.‘

مزمور داوود.

1 خداوندا، نجات بده، زیرا سرسپرده‌ای باقی نمانده است

و وفاداران از میان بنی‌آدم محو گردیده‌اند.

2 همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛

لبهای چاپلوسشان به ریا سخن می‌گوید.

3 باشد که خداوند همۀ لبهای چاپلوس را قطع کند

و هر زبان لاف‌زن را،

4 که می‌گویند: «به زبان خویش پیروز خواهیم شد؛

لبهای ما با ماست، کیست سَروَر ما؟»

5 خداوند می‌گوید: «به سبب غارت ستمدیدگان، و نالۀ نیازمندان،

اکنون برمی‌خیزم.

ایشان را در امنیتی که برایش آه می‌کشند، بر پا خواهم داشت.»

6 سخنان خداوند خالص است،

همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلی

که هفت بار پاک شده باشد.

7 خداوندا، تو ایشان را نگاه خواهی داشت؛

تو ما را از چنین مردمان، جاودانه حفظ خواهی کرد.

8 شریران به هر سو پرسه می‌زنند،

آنگاه که فرومایگی در میان آدمیان برافراشته شود.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/12-8be750ba7ecb34fa7388aed8943593d4.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 13

تا به کی، خداوندا؟

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 تا به کی، خداوندا؟ آیا مرا تا ابد فراموش خواهی کرد؟

تا به کی روی خود را از من خواهی پوشانید؟

2 تا به کی با اندیشه‌هایم دست به گریبان باشم،

و همۀ روز در دلم غم باشد؟

تا به کی دشمنم بر من سرافراز شود؟

3 ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و اجابتم فرما.

به چشمانم روشنایی بخش، مبادا به خواب مرگ بخسبم؛

4 مبادا دشمنم گوید: «بر او چیره شدم»،

و خصمانم از تزلزلم شادمان شوند.

5 و اما من، بر محبت تو توکل می‌دارم؛

دلم در نجات تو شادی خواهد کرد.

6 برای خداوند خواهم سرایید،

زیرا مرا سزای نیکو داده است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/13-27be3c136f05a09539266d84655fbe76.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 14

ابله می‌گوید خدایی نیست

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 ابلهدر دل خود می‌گوید:

«خدایی نیست!»

اینان فاسدند و کارهایشان کراهت‌آور است!

نیکوکاری نیست!

2 خداوند از آسمان

بر بنی آدم می‌نگرد،

تا ببیند آیا کسی هست که عاقلانه رفتار کند

و خدا را بجوید.

3 همه گمراه گشته‌اند،

و با هم فاسد شده‌اند!

نیکوکاری نیست،

حتی یکی!

4 آیا بدکاران را شناختی نیست؟

آنان که قوم مرا فرو می‌بلعند چنانکه گویی نان می‌خورند،

و خداوند را نمی‌خوانند؟

5 آنجا ایشان سخت ترسانند،

زیرا خدا با مردمان پارسا است.

6 شما تدبیرهای ستمدیدگان را باطل می‌سازید،

اما خداوند پناه ایشان است.

7 کاش که نجات برای اسرائیل از صَهیون فرا می‌رسید!

چون خداوند سعادت گذشته را به قوم خویش بازگردانَد،

یعقوب به وجد آید و اسرائیل شادی کند!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/14-e8fc9d610fa0919397c2864008a0f2e0.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 15

کیست که در کوه مقدست ساکن گردد

مزمور داوود.

1 خداوندا، کیست که در خیمۀ تو میهمان شود؟

و کیست که در کوه مقدست ساکن گردد؟

2 آن که در صداقت گام بردارد،

و درستکار باشد،

و از دل، راست بگوید.

3 که به زبان خویش غیبت نکند،

و به همسایه‌اش بدی روا مدارد،

و ملامت را دربارۀ نزدیکانش نپذیرد؛

4 که شریران در نظر او حقیر باشند،

و آنان را که از خداوند می‌ترسند حرمت بدارد؛

که به قول خویش وفا کند،

هرچند به زیانش باشد؛

5 که پول خود را به ربا ندهد

و رشوه بر ضد بی‌گناه نپذیرد.

آن که اینها را به جای آرد

هرگز جنبش نخواهد خورد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/15-cd8b606f98e282c1044a61c2ad0ce9f3.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 16

جان مرا ترک نخواهی گفت

غزل

داوود.

1 خدایا، مرا محافظت فرما،

زیرا که در تو پناه جُسته‌ام.

2 خداوند را گفتم: «تویی خداوندگار من؛

جز تو مرا چیز نیکویی نیست!»

3 و اما مقدسینی که بر زمینند،

آنانند والامرتبگانی که همۀ خوشی من در ایشان است.

4 غمهای کسانی که در پی خدایی دیگر می‌شتابند،

بسیار خواهد شد؛

هدایای خونی ایشان را نخواهم ریخت

و نامشان را بر زبان نخواهم آورد.

5 خداوندا، تویی نصیبِ مقرر و پیالۀ من؛

تو سهم مرا نگاه می‌داری.

6 حدود من به جاهای دلپذیر افتاده است؛

میراثی دل‌انگیز به من رسیده.

7 خداوند را که به من مشورت می‌دهد، متبارک می‌خوانم؛

شبانگاه نیز دلم مرا تأدیب می‌کند.

8 خداوند را همواره پیش روی خود می‌دارم.

چون بر دست راست من است،

جنبش نخواهم خورد.

9 از این رو دلم شادمان است و تمام وجودم در وجد؛

پیکرم نیز در امنیت ساکن خواهد بود.

10 زیرا جانم را در هاویه وا نخواهی نهاد،

و نخواهی گذاشت سرسپردۀ تو فساد را ببیند.

11 تو راه حیات را به من خواهی آموخت؛

در حضور تو کمال شادی است،

و به دست راست تو لذتها تا ابدالآباد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/16-6f357a58c1fb013e30b031bcf90ea0e9.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 17

در سایۀ بالهایت پنهانم کن

دعای داوود.

1 خداوندا، دادخواهی مرا بشنو؛

و به فریادم توجه فرما.

به دعایم گوش فرا ده،

که از لبانی بی‌ریا برمی‌آید.

2 دادِ من از حضور تو صادر شود؛

چشمانت منصفانه بنگرد.

3 تو دل مرا آزموده‌ای و شبانگاه به سراغم آمده‌ای؛

مرا در بوتۀ آزمایش نهاده‌ای و هیچ نیافته‌ای.

زیرا عزم کردم که زبانم تجاوز نکند.

4 و اما دربارۀ کارهای آدمیان –

به کلام لبان تو

خود را از راههای خشونتکاران به دور داشته‌ام.

5 گامهایم به راههای تو استوار است؛

پاهایم نلغزیده است.

6 خدایا، تو را می‌خوانم، زیرا که مرا اجابت خواهی کرد؛

گوش فرا ده و سخنانم را بشنو.

7 شگفتی محبتت را بنما،

ای که به دست راست خود

آنان را که به تو پناه می‌آورند،

از دست مخالفانشان نجات می‌بخشی.

8 مرا همچون مردمک چشم خود نگاه دار؛

و در سایۀ بالهایت پنهانم کن،

9 از شریرانی که مرا به نابودی می‌کِشند،

و از دشمنان جانم که احاطه‌ام کرده‌اند.

10 آنان دل سنگ خود را می‌بندند

و زبان به گستاخی می‌گشایند.

11 رد پای مرادنبال کرده و هم‌اکنون در محاصره‌ام گرفته‌اند؛

بر من چشم دوخته‌اند تا بر زمینم افکنند.

12 شیری را مانندکه در دریدن حریص باشد،

شیر ژیان را که در بیشه کمین گرفته است.

13 خداوندا، برخیز و به مقابله با ایشان بر آ و به زیرشان بیفکن؛

به شمشیر خود جان مرا از دست شریران خلاصی ده.

14 خداوندا، به دست خویش مرا از چنین مردمان برهان،

از مردمان این دنیا که نصیبشان تنها در این زندگی است و بس؛

که شکمشان را از ذخایر خود پر می‌کنی،

و به فرزندان سیر می‌شوند،

اما آنچه از اموالشان بر جا می‌ماند به اطفال ایشان می‌رسد.

15 و اما من، در پارسایی، رویِ تو را نظاره خواهم کرد؛

و چون بیدار شوم، از دیدن شباهت تو سیر خواهم شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/17-f04e0231e54cfaa1f63e170d00f758b4.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 18

خداوند صخرۀ من است

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود:

1 ای خداوند، ای قوّت من، تو را دوست می‌دارم.

2 خداوند صخرۀ من است، دژ من و رهانندۀ من؛

خدایم صخرۀ من است که در او پناه می‌جویم؛

او سپر من است، شاخنجات و قلعۀ بلندم.

3 خداوند را که شایان ستایش است می‌خوانم،

و از دشمنانم نجات می‌یابم.

4 بندهای مرگ مرا فرو پیچیده بود،

و سیلابهای نابودی بر من هجوم آوردهبود؛

5 بندهای هاویه به دورم تنیده بود،

و دامهای مرگ رویارویم بود.

6 در تنگی خویش، خداوند را خواندم،

و نزد خدایم فریاد کمک بلند کردم.

او از معبد خود صدایم را شنید،

و فریاد کمکم به درگاه وی، به گوشش رسید.

7 آنگاه زمین متزلزل شد و به جنبش درآمد،

بنیان کوهها بلرزید و مرتعش گشت؛

زیرا او به خشم آمده بود.

8 از بینی‌اش دود برآمد؛

از دهانش آتشِ سوزنده برجَهید،

و اخگرهای سوزان از او شعله برکشید.

9 آسمان را خم کرد و فرود آمد؛

تاریکی غلیظ زیر پاهایش بود.

10 سوار بر کروبی پرواز کرد؛

و بر بالهای باد اوج گرفت.

11 تاریکی را پوشش خود ساخت،

و ابرهای غبار و آبهای سیاه را

سایبان بر گِرداگِرد خویش.

12 از میان درخشش حضور وی

و از خلال ابرهایش

سنگهای گداخته و اخگرهای آتشین برون آمد!

13 خداوند از آسمان رعد کرد،

و آن متعال آواز خود را داد،

و سنگهای گداخته بود و اخگرهای افروخته.

14 او تیرهای خود را فرستاد و آنان را پراکنده ساخت؛

برقها افکند و ایشان را پریشان کرد.

15 آنگاه مجراهای دریا نمایان شد

و بنیان جهان آشکار گردید،

از نهیب تو، خداوندا،

و از وزش باد بینی تو!

16 از اعلی دست فرود آورده، مرا برگرفت،

و از آبهای بسیار بیرونم کشید.

17 مرا از دشمن زورآورم رهانید،

و از نفرت‌کنندگانم،

زیرا که از من نیرومندتر بودند.

18 در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،

ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.

19 او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد،

و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.

20 خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است؛

فراخور پاکیِ دستانم، سزایم بخشیده است.

21 زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته‌ام،

و شریرانه از خدایم روی نگردانیده‌ام.

22 قوانین او جملگی پیش رویم بوده است؛

و فرایض او را از خود دور نکرده‌ام.

23 در حضورش بَری از هر عیب بوده‌ام

و خویشتن را از تقصیر خویش نگاه داشته‌ام.

24 خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است،

فراخور پاکی دستهایم در نظر وی.

25 با وفادار، خود را وفادار می‌نمایی؛

با بی‌عیب، خود را بی‌عیب می‌نمایی؛

26 با پاک، خود را پاک می‌نمایی،

ولی با حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.

27 زیرا تو قوم افتاده را نجات می‌بخشی،

ولی چشمان متکبر را پست می‌گردانی.

28 تویی که چراغ مرا فروزان می‌داری؛

یهوه، خدای من تاریکی مرا روشن می‌گرداند.

29 به یاری تو بر سپاهیان یورش می‌برم؛

و با خدایم از دیوارها برمی‌جهم.

30 و اما خدا، راه او کامل است؛

کلام خداوند خالص است.

او کسانی را که بدو پناه می‌برند

جملگی سپر است.

31 زیرا کیست خدا جز یهوه؟

و کیست صخره، مگر خدای ما؟

32 خداست که کمر مرا به قوّت می‌بندد

و راهم را کامل می‌گرداند.

33 پاهایم را همچون پاهای آهو می‌سازد،

و مرا بر بلندیهایم بر پا می‌دارد.

34 دستانم را به جهت نبرد تعلیم می‌دهد؛

تا بازوانم کمان برنجین را خم کند.

35 تو سپر پیروزی خود را به من بخشیده‌ای،

و دست راستت پشتیبان من بوده؛

فروتنی تو مرا بزرگ ساخته است.

36 تو راهِ زیر پایم را فراخ می‌سازی،

تا پاهایم نلغزد.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم،

و تا هلاک نشوند، بازنمی‌گردم.

38 چنان بر زمینشان می‌کوبم که یارای برخاستنشان نباشد،

و زیر پاهایم فرو می‌افتند.

39 تو کمر مرا برای جنگ به قوّت بسته‌ای،

و آنان را که به ضد من برخیزند زیر پاهایم می‌افکنی.

40 گردنهای دشمنانم را تسلیم من کرده‌ای

و نفرت‌کنندگانم را هلاک می‌سازم.

41 فریاد کمک برمی‌آورند اما فریادرسی نیست؛

از خداوند یاری می‌خواهند، اما اجابتشان نمی‌کند.

42 آنان را چون غباری بر باد، می‌سایم

و همچون گِلِ کوچه‌ها بیرون می‌افکنم.

43 تو مرا از ستیز مردمان خلاصی می‌بخشی،

و بر قومها سروَر می‌گردانی؛

مردمی که نمی‌شناختم، خدمتم می‌کنند!

44 به محض شنیدن صدایم، از من فرمان می‌برند؛

بیگانگان در برابرم سر فرود می‌آورند.

45 بیگانگان روحیۀ خود را باخته‌اند،

و لرزان از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

46 خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من!

متعال باد خدای نجات من!

47 اوست خدایی که انتقام مرا می‌گیرد،

و قومها را زیر سلطۀ من می‌آورد،

48 و مرا از دشمنانم خلاصی می‌بخشد.

آری، تو مرا بر مخالفانم برتری بخشیده‌ای،

و از مرد خشونتکار رهایی‌ام داده‌ای.

49 از این رو، خداوندا، تو را در میان قومها ستایش خواهم کرد،

و بهر نامت خواهم سرایید.

50 او به پادشاه خود پیروزیهای بزرگ می‌بخشد،

و مسیح خود را محبت می‌کند،

داوود و نسل او را، تا به ابد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/18-a83d94d95c3df5b4b6679964f7d78e5c.mp3?version_id=118—

Categories
مزمور

مزمور 19

شریعت خداوند کامل است

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 آسمان جلال خدا را بیان می‌کند،

و فَلَک از عمل دستهایش سخن می‌گوید.

2 روز تا روز، کلام را جاری می‌سازد،

و شب تا شب، معرفت را اعلان می‌دارد.

3 نه سخنی است و نه کلامی،

و آواز آنها شنیده نمی‌شود.

4 با این همه، آوازشان در سرتاسر زمین منتشر می‌گردد،

و کلامشان تا به کرانهای جهان می‌رسد.

خیمه‌ای در آسمان برای خورشید بر پا کرده است؛

5 او همچون داماد از حجلۀ خویش بیرون می‌آید،

و چون پهلوان شادمانه در میدان می‌دود.

6 برخاستنش از یک کران آسمان است،

مدارش تا به کران دیگر،

و هیچ چیز از حرارتش پنهان نیست.

7 شریعت خداوند کامل است،

و جان را احیا می‌کند.

شهادات خداوند امین است،

و ساده‌لوحان را حکیم می‌گرداند.

8 احکام خداوند راست است،

و دل را شادمان می‌سازد.

فرمان خداوند پاک است،

و دیدگان را روشن می‌کند.

9 ترس خداوند طاهر است،

و پایدار تا به ابد.

قوانین خداوند حق است،

و به تمامی، عدل.

10 از طلا مرغوبتر است،

حتی از زر بسیار خالص؛

از شهد شیرین‌تر است

حتی از قطرات شانۀ عسل.

11 خدمتگزارت نیز از آنها هشدار می‌یابد،

و در حفظشان پاداشی عظیم است.

12 کیست که اشتباهات خود را تشخیص دهد؟

مرا از خطایای پنهان مبرا ساز!

13 خدمتگزارت را از اعمال گستاخانه بازدار؛

مگذار که بر من مسلط شوند!

آنگاه بی‌عیب خواهم بود،

و مبرا از عِصیان عظیم.

14 سخنان دهانم و تفکر دلم

در نظرت پذیرفته آید،

ای خداوند، که صخرۀ من و رهانندۀمن هستی!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/19-75a6e20440105c9b7ada8a21b0b85bd9.mp3?version_id=118—