Category: مزمور

مرا از مردمان شریر رهایی ده

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 خداوندا، مرا از مردمان شریر رهایی ده،

و از مردان خشونتکار محافظت فرما؛

2 از آنان که در دلهای خود شرارت را تدبیر می‌کنند،

و هر روز جنگی برمی‌افروزند.

3 زبان خود را چون مار تیز می‌کنند،

و زهر افعی زیر لبهایشان است. سِلاه

4 خداوندا، مرا از دست شریران نگاه دار،

و از مردان خشونتکار محافظت فرما،

که برای لغزانیدن پاهایم تدبیر کرده‌اند.

5 متکبران برایم دامی نهفته‌اند؛

بندهای تورشان را گسترده‌اند،

و بر سر راهم تله‌ها گذاشته‌اند. سِلاه

6 خداوندا، به تو می‌گویم که «تو خدای من هستی»؛

ای خداوند، به فریاد التماسم گوش فرا ده.

7 ای یهوه، خداوندگار من، که قوّتِ نجات من هستی،

تو سر مرا در روز جنگ محفوظ داشتی.

8 خداوندا، آرزوهای شریران را برآورده مساز؛

مگذار در نقشه‌های شریرانۀ خود کامیاب شوند،

مبادا سرافراز گردند. سِلاه

9 و اما سرهای آنان که مرا احاطه‌کرده‌اند،

به خباثت لبهایشان پوشیده شود.

10 اخگرهای سوزان بر ایشان فرو افتد؛

در آتش افکنده شوند،

و در گودالهای پر از لجن بیفتند،

و هرگز برنخیزند!

11 مگذار مرد بدگو در زمین استوار گردد،

باشد که بلا به‌سرعت مرد خشونتکار را صید کند.

12 می‌دانم که خداوند ستمدیدگان را دادرسی خواهد کرد،

و عدالت را برای نیازمندان به اجرا در خواهد آورد.

13 هر آینه پارسایان نام تو را خواهند ستود،

و صالحان در حضور تو ساکن خواهند شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/140-924dc881a0a553f91c9ac135faeedb29.mp3?version_id=118—

به آواز دعایم گوش فرا ده

مزمور داوود.

1 خداوندا، تو را می‌خوانم؛ نزد من بشتاب!

چون تو را می‌خوانم، به صدای من گوش فرا ده.

2 دعای من به حضور تو چون بخور استوار شود،

و دستان برافراشته‌ام چون قربانی شامگاهی.

3 خداوندا، بر دهانم نگاهبان بگذار،

و بر دَرِ لبهایم دیدبانی کن.

4 دل مرا از گرایش به شرارت بازدار،

تا همراه مردان بدکار مرتکب اعمال زشت نشوم،

و از لذایذ ایشان نخورم!

5 مرد پارسا مرا بزند، که محبت خواهد بود در حَقم،

و توبیخم کند، که روغن خواهد بود بر سَرم؛

و سَرِ من از آن ابا نخواهد داشت.

اما من همواره بر ضد اعمال بدکاران دعا خواهم کرد.

6 وقتی حُکّام ایشان از صخره‌ها به زیر افکنده شوند،

آنگاه سخنان مرا خواهند شنید، زیرا که پسندیده است.

7 خواهند گفت: «چنانکه کسی خیش زند و زمین را شیار کند،

استخوانهای ما بر دهانۀ هاویه پراکنده گشته است.»

8 اما ای یهوه، خداوندگار من،

چشمان من به سوی توست؛

به تو پناه می‌آورم،

پس مرا بی‌دفاع مگذار.

9 مرا از دامی که برایم نهاده‌اند نگاه دار،

و از تلۀ بدکاران.

10 باشد که شریران با هم در تورهای خود گرفتار آیند،

در آن حال که من به سلامت می‌گذرم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/141-edca0a0aa0226766a93c9e97dfd368a6.mp3?version_id=118—

تو پناهگاه من هستی

قصیدۀ داوود، آنگاه که در غار بود. دعا.

1 به آوای خود نزد خداوند فریاد برمی‌آورم؛

به آوای خود از خداوند التماس می‌کنم.

2 گلایۀ خود را به حضور او می‌ریزم

و تنگیهای خود را نزد او بیان می‌کنم.

3 آنگاه که روح من در اندرونم مدهوش می‌شود،

تویی که راه مرا می‌دانی.

در راهی که در آن گام می‌زنم،

برایم دامی نهفته‌اند.

4 به جانب راست من بنگر و ببین

که کسی مرا در نظر نمی‌آورد؛

پناهگاهی برایم باقی نمانده،

و کسی در فکر جان من نیست.

5 خداوندا نزد تو فریاد برمی‌آورم،

و می‌گویم، «تویی پناهگاه من،

و قسمت من در دیار زندگان.»

6 به فریاد من توجه کن،

زیرا که بسیار درمانده‌ام.

مرا از آزاردهندگانم برهان،

زیرا که از من نیرومندترند!

7 جان مرا از زندان به در آور،

تا نام تو را سپاس گویم.

پارسایان دور مرا خواهند گرفت،

زیرا که تو بر من احسان خواهی کرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/142-12bc1b53bdf595b8530485e8b04f5ffe.mp3?version_id=118—

جان من تشنۀ توست

مزمور داوود.

1 خداوندا، دعای مرا بشنو؛

در امانت خود به التماسم گوش فرا ده،

و در عدالت خود اجابتم فرما.

2 بر خدمتگزار خود به داوری برمیا،

زیرا هیچ زنده‌ای در پیشگاه تو پارسا نیست.

3 دشمن بر جان من آزار روا داشته،

و حیات مرا بر زمین کوبیده است.

او مرا در تاریکی ساکن گردانیده است،

همچون کسانی که دیرزمانی مرده باشند!

4 پس روح من در اندرونم مدهوش گشته،

و دل من در اندرونم متحیر گردیده است.

5 روزگاران کهن را به یاد می‌آورم؛

در همۀ کرده‌های تو تأمل می‌کنم،

و به کارهای دست تو می‌اندیشم.

6 دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم،

جان من همچون زمین خشک، تشنۀ توست. سِلاه

7 خداوندا، مرا به‌زودی اجابت فرما،

زیرا که روح من هوش از کف می‌دهد.

روی خود را از من مپوشان،

مبادا همچون کسانی شوم که به گودال فرو می‌روند.

8 صبحگاهان از محبت خود مرا بشنوان،

زیرا که بر تو توکل دارم.

راهی را که باید بروم به من بیاموز،

زیرا که نزد تو جان خود را برمی‌افرازم.

9 خداوندا، مرا از دشمنانم رهایی ده،

زیرا که در تو خویشتن را پنهان می‌کنم.

10 مرا بیاموز که اراده‌ات را به جا آورم،

زیرا که تو خدای من هستی.

روح نیکوی تو

مرا بر زمین هموار هدایت کند.

11 به‌خاطر نام خود، ای خداوند، مرا زنده بدار،

به‌خاطر عدالت خود، جان مرا از تنگی به در آر.

12 در محبت خود، دشمنانم را منقطع ساز،

و همۀ خصمان جانم را هلاک کن،

زیرا که من خادم تو هستم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/143-aa02311d2f7b7866da820f3fbb4f9e5b.mp3?version_id=118—

صخره و قلعۀ من

مزمور داوود.

1 خداوند که صخرۀ من است، متبارک باد،

او که دستان مرا برای جنگ تعلیم می‌دهد،

و انگشتان مرا به جهت نبرد.

2 اوست محبت من و دژ من،

قلعۀ بلند من و رهانندۀ من،

سپر من و کسی که در او پناه می‌جویم،

آن که مردمانرا مطیع من می‌گرداند!

3 خداوندا، انسان چیست که او را در نظر آوری،

و پسر انسان که به او بیندیشی؟

4 آدمی همچون نَفَسی است،

و روزهایش مانند سایه‌ای که می‌گذرد.

5 خداوندا، آسمانهای خود را خم کن و فرود بیا،

کوهها را لمس کن تا دود کنند.

6 آذرخش را بفرست و ایشان را پراکنده کن،

تیرهایت را بینداز و ایشان را منهزم ساز.

7 دست خویش را از اعلی دراز کن،

مرا برهان و از آبهای بسیار خلاصی ده،

از دست اجنبیان،

8 که دهانشان دروغها می‌گوید،

و دست راستشان دست دروغ است.

9 خدایا، تو را سرودی تازه خواهم سرود،

با چنگِ ده‌تار برای تو خواهم نواخت،

10 برای تو که شاهان را ظفر می‌بخشی

و خادم خویش داوود را از شمشیر مرگبار می‌رهانی.

11 مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده،

که دهانشان دروغها می‌گوید،

و دست راستشان دست دروغ است.

12 آنگاه پسران ما در جوانی همچون نهالهای برومند خواهند بود،

و دختران ما همچون ستونهای خوش‌تراش برای ساختمان قصرها.

13 انبارهای ما از هر گونه محصول انباشته خواهد شد،

و گله‌های ما در دشتهایمان هزاران هزار خواهند زایید.

14 رمه‌های ما به بارِ گران باردار خواهند شد

و گوساله‌ای را سِقط نخواهند کرد،

و در کوچه‌های ما هیچ ناله‌ای نخواهد بود.

15 خوشا به حال مردمانی که نصیب آنها این است،

خوشا به حال مردمانی که یهوه خدای ایشان است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/144-397d757e9aa65481be66a0371f6690ac.mp3?version_id=118—

خداوند بزرگ است

سرود ستایش داوود.

1 ای خدای من، ای پادشاه، تو را متعال خواهم خواند،

و نامت را متبارک خواهم گفت، تا ابدالآباد.

2 تو را هر روزه متبارک خواهم خواند،

و نامت را ستایش خواهم کرد، تا ابدالآباد.

3 خداوند بزرگ است و شایان ستایش بسیار؛

عظمت او را کاوش نتوان کرد.

4 نسلی به نسل دیگر وصف اعمال تو را خواهند گفت،

و دلاوریهای تو را بیان خواهند کرد.

5 من در شوکتِ پرجلالِ کبریایی تو تأمل خواهم کرد،

و در کارهای شگفت‌انگیز تو.

6 آنان از قدرت اعمال مَهیب تو سخن خواهند گفت،

و من عظمت تو را بیان خواهم کرد.

7 آنان آوازۀ نیکویی بی‌حد تو را منتشر خواهند کرد،

و در وصف عدالت تو شادمانه خواهند سرایید.

8 خداوند فیّاض و رحیم است،

دیرخشم و آکنده از محبت.

9 خداوند برای همگان نیکوست،

و رحمت او بر تمامی کارهای دست اوست.

10 خداوندا، همۀ کارهای دست تو سپاست خواهند گفت،

و سرسپردگانت تو را متبارک خواهند خواند.

11 از جلالِ پادشاهی تو سخن خواهند گفت،

و دلاوری تو را بیان خواهند کرد،

12 تا بنی‌آدم را از دلاوریهای تو آگاه سازند،

و از شوکت پرجلال پادشاهی تو.

13 پادشاهی تو پادشاهی‌جاودان است،

و سلطنت تو نسل اندر نسل.

[خداوند امین است نسبت به همۀ وعده‌های خود،

و پر از محبت، نسبت به همۀ کارهای دست خویش.]

14 خداوند دست همۀ کسانی را که در حال افتادن هستند، می‌گیرد،

و همۀ خم‌شدگان را بر پا می‌دارد.

15 چشمان همگان به انتظار توست،

و تو روزیِ‌شان را در وقتش می‌رسانی.

16 دست خود را می‌گشایی،

و آرزوی هر موجود زنده را برمی‌آوری.

17 خداوند عادل است در همۀ راههای خود،

و پر از محبت، در همۀ کارهای خویش.

18 خداوند نزدیک است به همۀ آنان که او را می‌خوانند؛

به آنان که او را صادقانه می‌خوانند.

19 او آرزوی ترسندگان خود را برمی‌آورد؛

و فریاد کمکشان را شنیده، نجاتشان می‌بخشد.

20 خداوند همۀ دوستداران خود را نگاه می‌دارد،

اما شریران را به تمامی هلاک خواهد کرد.

21 دهان من در ستایش خداوند سخن خواهد گفت.

باشد که تمامی آفریدگان نام قدوس او را متبارک خوانند، تا ابدالآباد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/145-ad2ac95434b42080c64c2128cde73bb6.mp3?version_id=118—

بر امیران توکل مکنید

1 هَلِلویاه!

ای جان من، خداوند را ستایش کن!

2 تا زنده‌ام خداوند را ستایش خواهم کرد؛

تا وجود دارم برای خدای خود سرود ستایش خواهم خواند.

3 بر امیران توکل مکنید،

بر آدمیزاد، که نزد او نجاتی نیست.

4 چون روح او بیرون می‌رود، او به خاک برمی‌گردد،

و در همان روز تدبیرهایش نابود می‌شود.

5 خوشا به حال آن که خدای یعقوب یاور اوست،

که امیدش بر یهوه خدای اوست؛

6 بر صانع آسمان و زمین،

و دریا و هر چه در آن است،

بر او که امانت را تا به ابد نگاه می‌دارد؛

7 که مظلومان را دادرسی می‌کند،

و گرسنگان را خوراک می‌دهد.

خداوند زندانیان را آزاد می‌سازد،

8 خداوند چشمان کوران را می‌گشاید؛

خداوند خم‌شدگان را برمی‌افرازد،

خداوند پارسایان را دوست می‌دارد.

9 خداوند بر غریبان دیدبانی می‌کند،

و حامی یتیمان و بیوه‌زنان است؛

اما راههای شریران را بی‌فرجام می‌گذارد.

10 خداوند جاودانه پادشاهی می‌کند،

خدای تو، ای صَهیون، در همۀ اعصار.

هللویاه!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/146-e2b4aa42f8e1c7af536c63cc2660f9a9.mp3?version_id=118—

خداوند دلشکستگان را التیام می‌بخشد

1 هللویاه،

زیرا خدای ما را سرائیدن نیکوست

و دلپذیر و شایسته است ستایش او.

2 خداوند اورشلیم را بنا می‌کند،

و رانده‌شدگان اسرائیل را گرد می‌آورد.

3 دلشکستگان را التیام می‌بخشد،

و زخمهایشان را می‌بندد.

4 شمار ستارگان را تعیین می‌کند،

و هر یک از آنها را به نام می‌خواند.

5 بزرگ است خداوندگار ما و بسیار نیرومند،

درک او نامتناهی است.

6 خداوند فروتنان را برمی‌افرازد،

اما شریران را بر زمین می‌افکند.

7 خداوند را با شکرگزاری بسرایید،

با چنگ برای خدای ما بنوازید.

8 او آسمان را به ابرها می‌پوشاند،

و برای زمین باران مهیا می‌کند،

و سبزه را بر کوهها می‌رویاند.

9 او حیوانات را خوراک می‌دهد،

زاغچه‌ها را، که فریاد برمی‌آورند.

10 از نیروی اسب خشنود نمی‌گردد،

و ساقهای انسان پسندیدۀ او نیست.

11 خشنودی خداوند در ترسندگان اوست،

در آنان که به محبت او امیدوارند.

12 ای اورشلیم، خداوند را بستا!

ای صَهیون، خدای خود را ستایش کن!

13 زیرا او پشت‌بندهای دروازه‌هایت را مستحکم می‌گرداند،

و فرزندانت را در اندرونت برکت می‌دهد.

14 او صلح را بر مرزهایت حکمفرما می‌سازد،

و تو را به مغز گندم سیر می‌گرداند.

15 فرمان خود را بر زمین می‌فرستد،

و کلام او به‌سرعت می‌دود.

16 برف را چون پشم ارزانی می‌دارد،

و ژاله را همچون خاکستر می‌پراکند.

17 تگرگ را چون خُرده‌نانها فرو می‌ریزد،

کیست که در برابر سرمای او تواند ایستاد؟

18 او کلام خود را می‌فرستد و آنها را آب می‌کند،

باد خویش را می‌وزاند و آبها روان می‌شود.

19 کلام خود را به یعقوب بیان می‌دارد،

و فرایض و قوانین خود را به اسرائیل.

20 او با هیچ قومی چنین نکرده است،

و قوانین او را نشناخته‌اند.

هللویاه!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/147-c27321b6ede3d6d77423e07f2b0c3170.mp3?version_id=118—

نام خداوند را بستایید

1 هللویاه!

خداوند را از آسمان بستایید،

در عرش برین او را بستایید.

2 ای همۀ فرشتگانش او را بستایید،

ای همۀ لشکریانش، او را بستایید.

3 ای خورشید و ماه، او را بستایید،

ای همۀ ستارگان درخشان، او را بستایید.

4 ای فلک‌الافلاک، او را بستایید،

و ای آبهایی که فوق آسمانهایید.

5 اینان همه نام خداوند را بستایند،

زیرا که او امر فرمود، و آفریده شدند.

6 و آنها را بر پا داشت، تا ابد‌الآباد،

و فریضه‌ای قرار داد که از آن در نتوان گذشت.

7 خداوند را از زمین بستایید،

ای جانداران بزرگ دریایی و همۀ ژرفاها؛

8 ای آذرخش و تگرگ و برف و ابر،

و ای بادهای توفانی که امر او را به جا می‌آورید!

9 ای کوهها و همۀ تپه‌ها،

ای درختان میوه و همۀ سروها؛

10 ای وحوش و همۀ چارپایان،

ای خزندگان و پرندگان بالدار؛

11 ای شاهان زمین و تمامی قومها،

ای امیران و همۀ حکام جهان؛

12 ای مردان جوان و دوشیزگان،

ای پیران و ای جوانان.

13 اینان همه، نام خداوند را بستایند،

زیرا تنها نام او متعال است؛

شکوه او فوق زمین و آسمان است.

14 او شاخی برای قوم خود برافراشته است،

ستایش برای همۀ سرسپردگانش،

برای بنی‌اسرائیل که قومی نزدیک به اویند.

هللویاه!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/148-7ea6b90fa4a0145446253fc1aee3c6ab.mp3?version_id=118—

خداوند را سرودی تازه بسرایید

1 هللویاه!

خداوند را سرودی تازه بسرایید،

و ستایش او را در جماعت سرسپردگان.

2 اسرائیل در صانع خود شادی کند،

و فرزندان صَهیون از شاه خود به وجد آیند.

3 رقص‌کنان نام او را بستایند،

و با دف و بربط برایش بنوازند!

4 زیرا خداوند از قوم خویش خشنود است،

او ستمدیدگان را به نجات می‌آراید.

5 سرسپردگان در این افتخار شادی کنند،

و بر بسترهای خود شادمانه بسرایند.

6 ستایش خدا در دهانشان باشد،

و شمشیر دو دم در دستانشان.

7 تا از قومها انتقام کشند،

و ملتها را به مجازات رسانند؛

8 تا شاهانشان را به زنجیرها ببندند،

و بزرگانشان را به پابندهای آهنین؛

9 تا داوری مکتوب را در حقشان به اجرا بگذارند.

این افتخار است برای همۀ سرسپردگان او.

هللویاه!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/149-205f03ca0a7707a9a48ae9e5cdcf12ce.mp3?version_id=118—