Category: مزمور

جان من برای خداوند انتظار می‌کشد

سرود صعود.

1 خداوندا، از ژرفاها نزد تو فریاد برمی‌آورم؛

2 خداوندا، آوازم را بشنو!

گوشهایت به فریاد التماس من توجه کند!

3 خداوندا، اگر گناهان را منظور داری

کیست، ای خداوند، که بتواند در حضورت بایستد؟

4 اما آمرزش نزد توست،

تا ترس تو در دلها باشد.

5 منتظر خداوندم، جان من در انتظار است،

و امیدم بر کلام اوست!

6 جان من برای خداوند انتظار می‌کشد؛

بیش از انتظار کشیدن نگهبانان برای صبح،

آری، بیش از انتظار کشیدن نگهبانان برای صبح.

7 ای اسرائیل، بر خداوند امید دار،

زیرا که محبت نزد خداوند است

و نزد اوست نجات فراوان.

8 او خود، اسرائیل را فدیه خواهد کرد،

از تمامی گناهانش!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/130-33a22256bf1a2b89be555d58220f88ae.mp3?version_id=118—

آرامی در توکل بر خدا

سرود صعود. مزمور داوود.

1 خداوندا، دل من متکبر نیست،

و نه دیدگانم پر از غرور.

خویشتن را به کارهای بزرگ مشغول نمی‌سازم

و نه به اموری که فراتر از حدّ من است؛

2 بلکه جان خویش را آرام و خاموش ساخته‌ام،

همچون کودک شیر خوردهنزد مادر خود.

آری، جان من در اندرونم همچون کودک شیر خورده است.

3 ای اسرائیل بر خداوند امید دار،

از حال و تا به ابد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/131-d8bd404397b3b80a13f5c0b9505c6c19.mp3?version_id=118—

خداوند صَهیون را برگزیده

سرود صعود.

1 خداوندا، داوود را به یاد آر،

و همۀ مشقتهای وی را؛

2 که چگونه برای خداوند سوگند یاد کرد،

و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت:

3 «به خیمه و خانۀ خویش در نخواهم آمد،

و در بستر و تختخواب خویش نخواهم آرمید؛

4 خواب به چشمان خود نخواهم داد،

و نه سنگینی به مژگانم،

5 تا آنگاه که مکانی برای خداوند بیابم

و مسکنی برای قَدیرِ یعقوب!»

6 اینک، در اِفراتَه ذکر آنرا شنیدیم،

و در دشتهای یَعار آن را یافتیم.

7 «بیایید به مسکنِ او برویم،

و نزد قدمگاه او پرستش کنیم.»

8 خداوندا، برخیز و به استراحتگاه خویش بیا،

تو و صندوق توانایی تو!

9 کاهنان تو به پارسایی ملبس شوند،

و سرسپردگان تو فریاد شادی سر دهند!

10 به‌خاطر خادمت داوود،

مسیح خویش را طرد مکن!

11 خداوند برای داوود براستی سوگند خورد،

و هرگز از آن بر نخواهد گشت،

که «از ثمرۀ صُلْب تو

بر تخت تو خواهم نشانید.

12 اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند

و شهادات مرا که بدیشان می‌آموزم،

آنگاه پسران ایشان نیز

تا به ابد بر تخت تو خواهند نشست.»

13 زیرا خداوند صَهیون را برگزیده،

و رغبت داشته که منزلگاه او باشد:

14 «این است استراحتگاه من تا به ابد.

اینجا منزل خواهم گزید،

زیرا بدان رغبت دارم.

15 آذوقۀ آن را به‌یقین برکت خواهم داد

و نیازمندانش را به نان سیر خواهم کرد.

16 کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت،

و سرسپردگانش فریاد شادی سر خواهند داد.

17 آنجا شاخیبرای داوود خواهم رویانید؛

چراغی برای مسیح خویش تدارک دیده‌ام.

18 دشمنانش را به شرمساری خواهم پوشانید،

اما تاج سرِ او درخشان خواهد بود.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/132-d4954e3f8fa4241d44d9023c2cd3f387.mp3?version_id=118—

چه نیکو و چه دلپسند است

سرود صعود. مزمور داوود.

1 اینک چه خوش و چه دلپسند است

که برادران به یکدلی با هم به سر برند!

2 همچون روغن خوشبو بر سر است،

که بر ریش فرود می‌آید؛

بر ریش هارون،

که تا به یقۀ ردایش فرود می‌آید.

3 و همچون شبنمِ حِرموناست

که بر کوههای صَهیون فرود می‌آید!

زیرا آنجا خداوند برکت خود را امر فرموده است،

حیات را، تا ابدالآباد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/133-424b7786dc16b0057f155c94edba8d33.mp3?version_id=118—

خداوند را متبارک خوانید

سرود صعود.

1 هان، خداوند را متبارک خوانید،

ای همۀ خادمان خداوند

که شبانگاه در خانۀ خداوند به خدمت می‌ایستید!

2 دستان خویش به سوی قُدسبرافرازید،

و خداوند را متبارک خوانید!

3 باشد که خداوند تو را از صَهیون برکت دهد،

همان که آفرینندۀ آسمان و زمین است!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/134-ce97d061c29ac3d83c3eb83d3abdc80b.mp3?version_id=118—

خداوندا، نام تو جاودانه است

1 هَلِلویاه!

نام خداوند را بستایید!

ای خدمتگزاران خداوند، ستایش کنید؛

2 ای شما که در خانۀ خداوند به خدمت می‌ایستید،

در صحنهای خانۀ خدای ما!

3 خداوند را بستایید، زیرا خداوند نیکوست؛

نام او را بسرایید، زیرا که دلپسند است.

4 زیرا خداوند یعقوب را برای خود برگزید،

و اسرائیل را، چون مُلکِ خاص خویش.

5 می‌دانم که خداوندْ بزرگ است؛

خداوندگار ما برتر است از تمامی خدایان.

6 خداوند هرآنچه را که بخواهد، به انجام می‌رساند،

در آسمان و بر زمین،

در دریاها و همۀ ژرفناها!

7 اوست که ابرها را از کرانهای زمین برمی‌آورَد؛

که برای باران برقها می‌سازد

و باد را از مخزنهای خویش بیرون می‌آورَد.

8 اوست که نخست‌زادگان مصر را کشت،

هم از آدمیان، هم از حیوانات.

9 آیات و عجایب خود را در میان تو ای مصر فرستاد،

بر ضد فرعون و تمامی خادمانش!

10 قومهای بسیار را زد

و شاهان مقتدر را کُشت:

11 سیحون، شاه اَموریان،

عوج، شاه باشان،

و جمله ممالک کنعان را.

12 و سرزمین ایشان را به میراث بخشید،

به میراث قوم خود اسرائیل.

13 خداوندا، نام تو جاودانه است،

و آوازه‌ات، ای خداوند، در همۀ نسلها!

14 زیرا خداوند قوم خود را دادرسی خواهد کرد،

و بر خادمانش شفقت خواهد فرمود.

15 بتهای قومها طلا و نقره بیش نیستند،

کار دستهای انسان.

16 دهان دارند، اما سخن نمی‌گویند،

چشم دارند، اما نمی‌بینند؛

17 گوش دارند، اما نمی‌شنوند،

و در دهانشان نَفَسی نیست.

18 سازندگان آنها مانند خودشان خواهند شد،

و هر که بر آنها توکل کند.

19 ای خاندان اسرائیل، خداوند را متبارک خوانید!

ای خاندان هارون، خداوند را متبارک خوانید!

20 ای خاندان لاوی، خداوند را متبارک خوانید!

ای ترسندگان او، خداوند را متبارک خوانید!

21 خداوند از صَهیون متبارک باد،

او که در اورشلیم مسکن دارد!

هَلِلویاه!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/135-a7301e907deb7a0944b3467f954fe229.mp3?version_id=118—

محبت او جاودانه است

1 خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست،

و محبت او جاودانه است.

2 خدای خدایان را سپاس گویید،

زیرا که محبت او جاودانه است.

3 رَبّ‌الارباب را سپاس گویید،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

4 او را که تنها شگفتیهای عظیم می‌کند،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

5 او را که به خردمندی آسمانها را آفرید،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

6 او را که زمین را بر آبها گسترانید،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

7 او را که نورافشانهای بزرگ آفرید،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

8 خورشید را برای سلطنت بر روز،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

9 ماه و ستارگان را برای سلطنت بر شب،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

10 او را که نخست‌زادگان مصر را زد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

11 و اسرائیل را از میان ایشان بیرون آورد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

12 با دستی مقتدر و بازویی دراز،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

13 او را که دریای سرخرا به دو نیم کرد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

14 و اسرائیل را از میان آن عبور داد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

15 اما فرعون و لشکرش را به دریای سرخ افکند،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

16 او را که قوم خویش را در بیابان رهبری کرد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

17 او را که پادشاهان بزرگ را زد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

18 او را که شاهان مقتدر را کُشت،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

19 سیحون شاه اَموریان را،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

20 و عوج شاه باشان را،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

21 و زمین ایشان را به میراث داد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

22 میراثی برای خادم خود اسرائیل،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

23 او را که ما را در ذلّتمان به یاد آورد،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

24 و ما را از چنگ خصمانمان در ربود،

زیرا که محبت او جاودانه است؛

25 او را که همۀ جانداران را خوراک می‌دهد،

زیرا که محبت او جاودانه است.

26 خدای آسمانها را سپاس گویید،

زیرا که محبت او جاودانه است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/136-cd2aa829d81fb963e264dd2b0d2ee4f0.mp3?version_id=118—

چگونه سرود خداوند را بخوانیم

1 کنار نهرهای بابِل،

آنجا نشستیم و‌گریستیم،

چون صَهیون را به یاد آوردیم.

2 بر درختان بید که در میان آنند

بربطهای خود را آویختیم،

3 زیرا اسیرکنندگانِ ما در آنجا از ما سرود خواستند،

و عذاب‌کنندگانِ ما سرودهای شادمانی طلب کردند.

گفتند: «یکی از سرودهای صَهیون را برای ما بسرایید!»

4 چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟

5 ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم،

باشد که دست راستم هنرشرا فراموش کند!

6 اگر تو را یاد نکنم،

و اورشلیم را بر بزرگترین شادیِ خود ترجیح ندهم،

باشد که زبانم به کامم بچسبد!

7 خداوندا، به یاد آر

آنچه را که اَدومیان به روز سرنگونی اورشلیم کردند؛

چگونه فریاد برآوردند که: «ویرانش کنید!

از بیخ و بن ویرانش کنید!»

8 ای دختر بابِل که محکوم به نابودی هستی،

خوشا به حال آن که تو را جزا دهد،

به عوض آنچه بر ما روا داشتی!

9 خوشا به حال آن که کودکان تو را برگیرد

و آنها را به صخره‌ها بزند!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/137-c89af95a769b4325a38d439d95ce505a.mp3?version_id=118—

خداوند را سپاس می‌گویم

مزمور داوود.

1 خداوندا، تو را به تمامی دل سپاس می‌گویم؛

در حضور ’خدایان‘ برای تو می‌سرایم.

2 به سوی معبد مقدس تو پرستش می‌کنم،

و به سبب محبت و وفاداری تو،

نامت را سپاس می‌گویم!

زیرا که تو نام خویش و کلامِ خود را

عظمتی برتر از هر چیز بخشیده‌ای.

3 در روزی که خواندم، مرا اجابت فرمودی؛

و مرا در دلم شجاع ساختی!

4 خداوندا، باشد که شاهان زمین جملگی تو را بستایند،

چون کلام دهان تو را بشنوند،

5 و در وصف راههای خداوند بسرایند،

زیرا که جلال خداوند عظیم است.

6 اگرچه خداوند متعال است،

بر افتادگان نظر می‌کند،

ولی متکبران را از دور می‌شناسد.

7 اگرچه در میان تنگی راه می‌روم،

تو جان مرا حفظ خواهی کرد!

دست خود را بر خشم دشمنانم دراز خواهی کرد،

و دست راستت مرا نجات خواهد داد.

8 خداوند قصد خویش را برای من به انجام خواهد رسانید؛

خداوندا، محبت تو جاودانه است،

کارهای دست خویش را رها مکن.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/138-e60963ea31e215bcd307aadf69d0826c.mp3?version_id=118—

خدایا، مرا بیازما

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 خداوندا، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

2 تو از نشستن و برخاستنم آگاهی،

و اندیشه‌هایم را از دور می‌دانی.

3 تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیده‌ای،

و با همۀ راههایم آشنایی.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبانم آید

تو، ای خداوند، به تمامی از آن آگاهی.

5 از پیش و از پس احاطه‌ام کرده‌ای،

و دست خویش را بر من نهاده‌ای.

6 چنین دانشی برایم بس شگفت‌انگیز است،

و چنان والا که بدان نتوانم رسید.

7 از روح تو کجا بروم؟

از حضور تو کجا بگریزم؟

8 اگر به آسمان فرا روم، تو آنجایی،

و اگر در هاویه بستر بگسترم، تو آنجا نیز هستی!

9 اگر بر بالهای سحر پرواز کنم،

و در دوردست‌ترین کرانهای دریا قرار گزینم،

10 حتی آنجا نیز دست تو مرا راهنما خواهد بود،

و دست راستت مرا خواهد گرفت.

11 اگر گویم: «بی‌گمان تاریکی مرا پنهان خواهد کرد،

و نورِ گرداگردم به شب بدل خواهد شد»،

12 اما حتی تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست،

بلکه شب همچون روزْ روشن است؛

چراکه تاریکی و روشنایی نزد تو یکسان است.

13 زیرا باطن مرا تو آفریدی؛

تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

14 تو را سپاس می‌گویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام؛

اعمال تو شگفت‌انگیزند،

جان من این را نیک می‌داند.

15 استخوانبندی‌ام از تو پنهان نبود،

چون در نهان ساخته می‌شدم.

آنگاه که در ژرفای زمین تنیده می‌شدم،

16 دیدگانت کالبد شکل ناگرفتۀ مرا می‌دید.

همۀ روزهایی که برایم رقم زده شد

در کتاب تو ثبت گردید،

پیش از آنکه هیچ‌یک هنوز پدید آمده باشد.

17 خدایا، اندیشه‌های تو برایمچه ارجمند است!

جملۀ آنها چه عظیم است!

18 اگر بخواهم آنها را بر‌شمارم،

از دانه‌های شن فزونتر است.

وقتی که بیدار می‌شوم،

هنوز با تو‌ام.

19 خدایا، کاش که شریران را می‌کشتی!

ای مردمان خون‌ریز، از من دور شوید!

20 اینان به نیت بد از تو سخن می‌گویند؛

دشمنانت نام تو را به باطل می‌برند.

21 خداوندا، آیا از آنان که از تو نفرت دارند، متنفر نیستم،

و از آنان که علیه تو برمی‌خیزند، کراهت ندارم؟

22 آری، با نفرت کامل از آنان متنفرم،

و ایشان را دشمن خویش می‌شمارم.

23 خدایا مرا بیازما و دلم را بشناس؛

مرا امتحان کن و دغدغه‌هایم را بدان.

24 ببین که آیا در من راه اندوهبار هست،

و به راه جاودانیهدایتم فرما.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/139-37589dbec23c7bd39334a3996793afc0.mp3?version_id=118—