Category: مزمور

معرفی کتاب مزامیر

در کتاب‌مقدس عبری، عنوان این کتاب ’ستایشها‘ است. عنوانی که در کتاب‌مقدس یونانی برای آن به کار رفته، از کلمه‌ای مشتق شده است به معنی ’به صدا درآوردن زِه‌ها‘. بنابراین، مفهوم موسیقی در آن مستتر است. کلمۀ ’مَزامیر‘ در عربی، جمع ’مِزمار‘ است، به معنی شعری که با موسیقی خوانده می‌شود. این کتاب گاه ’زَبور داوود‘ نیز نامیده شده است، یعنی ’کتاب یا نوشتۀ داوود‘.

کتاب مزامیر را هفت نویسنده به نگارش درآورده‌اند. داوودِ پادشاه نویسندۀ ۷۳ مزمور از کل مزامیر است؛ ده مزمور را پسران قورَح نوشته‌اند (مزامیر ۴۲، ۴۴-۴۹، ۸۴، ۸۵، ۸۷)؛ آساف نیز دوازده مزمور را به نگارش درآورده (مزامیر ۵۰، ۷۳-۸۳). سایر نویسندگان عبارتند از سلیمان (مزامیر ۷۲ و ۱۲۷)، موسی (مزمور ۹۰)، هیمان (مزمور ۸۸)، و ایتان (مزمور ۸۹). هویت نویسندۀ پنجاه مزمور باقی‌مانده روشن نیست، ولی اغلب عِزرا را نویسندۀ آنها می‌دانند. مزامیر در طول هزاران سال، سرودهای عبادتی یهودیان و مسیحیان بوده است.

کتاب مزامیر را نمی‌توان بر اساس موضوع تقسیم‌بندی کرد، اما اغلب آن را به پنج مجموعه یا کتاب به شرح زیر تقسیم می‌کنند. هر کتاب شامل موضوعات مختلف نظیر بیان رنجها، درخواست کمک، اعلام توکل به خداوند و پیروزی در او، بخشهایی از تاریخ قوم اسرائیل، و حمد و ستایش خدا است. هر کتاب، با جمله‌ای در ستایش خدا به پایان می‌رسد.

تقسیم‌بندی کلّی

کتاب اوّل: مزامیر ۱ تا ۴۱

کتاب دوّم: مزامیر ۴۲ تا ۷۲

کتاب سوّم: مزامیر ۷۳ تا ۸۹

کتاب چهارم: مزامیر ۹۰ تا ۱۰۶

کتاب پنجم: مزامیر ۱۰۷ تا ۱۵۰

کتاب اوّل

راه پارسایان و راه شریران

1 خوشا به حال کسی که در مشورت شریران گام نزند

و در راه گنهکاران نایستد

و در محفل تمسخرگران ننشیند؛

2 بلکه رغبتش در شریعت خداوند باشد

و شبانه‌روز در شریعت او تأمل کند.

3 او بسان درختیست نشانده بر کنارۀ جویبار،

که میوۀ خویش در موسمش آرد به بار،

و برگش نیز پژمرده نشود،

و در هر آنچه کند کام یابد.

4 لیکن چنین نیستند شریران

بلکه همچو کاهند که دستِ باد می‌رانَدشان.

5 پس شریران را در داوری تابِ ایستادن نیست

و نه گنهکاران را در جمع پارسایان.

6 زیرا خداوند راه پارسایان را می‌پاید

اما طریق شریران به نابودی می‌انجامد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/1-97e796c8ff5ebd13d9414efca6806e66.mp3?version_id=118—

سلطنت پادشاه برگزیدۀ خدا

1 از چه سبب قومها می‌شورند

و ملتها به عبث تدبیر می‌کنند؟

2 پادشاهان زمین به صف می‌شوند

و فرمانروایان به مشورت می‌نشینند،

بر ضد خداوند و بر ضد مسیح او؛

3 که «بیایید بندهایشان بگسلیم

و زنجیرهایشان از خود بیفکنیم.»

4 آن که در آسمانها جلوس کرده، می‌خندد؛

خداوندگار ریشخندشان می‌کند.

5 آنگاه در خشم خویش بدیشان سخن خواهد گفت،

و به غضب خویش ایشان را هراسان خواهد ساخت.

6 خواهد گفت: «من پادشاه خود را نصب کرده‌ام،

بر کوه مقدسم صَهیون».

7 و حال، من حکم را بازمی‌گویم،

خداوند مرا گفته است: «تو پسر من هستی؛

امروز من تو را مولود ساخته‌ام.

8 از من بخواه، که ملتها را میراث تو خواهم گردانید

و کرانهای زمین را مُلک تو خواهم ساخت.

9 به عصای آهنین ایشان را خواهی شکست

و همچون کوزۀ کوزه‌گر خُردشان خواهی کرد.

10 پس حال خردمند باشید، ای شاهان،

و ادب شوید، ای فرمانداران جهان.

11 خداوند را با ترس عبادت کنید

و با لرز به وجد آیید.

12 پسر را ببوسید، مبادا به خشم آید،

و در راه هلاک شوید،

زیرا خشم او به دمی افروخته می‌شود.

خوشا به حال همۀ آنان که به او پناه می‌برند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/2-4d4545ba5fe55a720b6ded52103ab1bc.mp3?version_id=118—

خداوندا، برخیز

مزمور داوود، آنگاه که از پسر خود اَبشالوم می‌گریخت.

1 خداوندا، چه بسیارند دشمنانم!

بسیاری بر ضد من برمی‌خیزند.

2 بسیاری دربارۀ جان من می‌گویند:

«برای او در خدا نجاتی نیست.» سِلاه

3 اما تو ای خداوند، سپر هستی به دورَم،

جلال من و سر فرازندۀ من.

4 خداوند را به فریاد بلند می‌خواندم

و او از کوه مقدسش اجابتم فرمود. سِلاه

5 من آرمیده، به خواب رفتم،

و باز بیدار شدم، زیرا خداوند نگاهم می‌دارد.

6 از هزاران هزار نخواهم ترسید

که از هر سو بر من صف آراسته‌اند.

7 خداوندا، برخیز!

ای خدای من، نجاتم ده!

زیرا تو بر رخسار همۀ دشمنانم می‌زنی

و دندانهای شریران را خُرد می‌کنی.

8 نجات از آن خداوند است؛

برکت تو بر قومت باد! سِلاه

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/3-ce871715d62a873f28c7efb9584b6176.mp3?version_id=118—

آنگاه که می‌خوانم، اجابتم فرما

برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای زهی. مزمور داوود.

1 ای خدای حق‌ستانم،

آنگاه که می‌خوانم، اجابتم فرما.

در تنگی فراخی‌ام بخشیدی،

فیضم ببخشا، و دعایم بشنو. سِلاه

2 تا چند، ای آدمیزادگان، عزّت من ذلّت خواهد بود؟

تا چند بطالت را دوست داشته در پی دروغ خواهید رفت؟ سِلاه

3 بدانید که خداوند سرسپردگان را برای خود جدا کرده است

و چون او را بخوانم، خداوند خواهد شنید.

4 خشمگین باشیداما گناه مکنید؛

در دلتان بر بسترهای خویش بیندیشید و خاموش باشید. سِلاه

5 قربانیهای شایسته تقدیم کنید،

و بر خداوند توکل بدارید.

6 بسیاری می‌گویند: «کیست که بر ما احسان کند؟»

خداوندا، نور روی خود را بر ما تابان ساز!

7 تو شادمانی در دل من نهاده‌ای،

بیش از هنگامی که غَله و شراب تازۀ ایشان فراوان گشت.

8 به سلامتی آرمیده و به خواب هم می‌روم

زیرا تو تنها ای خداوند مرا در امنیت ساکن می‌سازی.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/4-8078bbd9895b897aa00161fd0037f797.mp3?version_id=118—

مرا در طریق درست خود رهبری فرما

برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای بادی. مزمور داوود.

1 آه ای خداوند، به سخنانم گوش فرا ده

و ناله‌ام را ملاحظه فرما.

2 ای پادشاهم و ای خدایم،

به صدای فریادم توجه کن،

زیرا به تو دعا می‌کنم.

3 خداوندا، صبحگاهان صدای مرا می‌شنوی؛

بامدادان، استدعایم را به حضورت می‌آرایم

و انتظار می‌کشم.

4 تو خدایی نیستی که از شرارت لذت ببری؛

بدی نزد تو میهمان نتواند شد.

5 خودستایان در برابر دیدگانت نتوانند ایستاد؛

تو از همۀ بدکاران نفرت می‌کنی.

6 تو دروغگویان را هلاک می‌سازی.

خداوند از اشخاص خون‌ریز و فریبکار کراهت دارد.

7 اما من از کثرت محبت تو به خانه‌ات در خواهم آمد

و در حیرت از تو، به سوی معبد مقدست پرستش خواهم کرد.

8 خداوندا، به سبب دشمنانم مرا در طریق درست خود رهبری فرما

و راه خود را پیش روی من راست گردان.

9 زیرا که حقیقت بر زبانشان نیست

و در باطنشان تباهی است و بس.

گلویشان گوری است گشاده،

و زبان خود را چرب می‌کنند.

10 خدایا، ایشان را تقصیرکار بشمار،

باشد که به سبب مشورتهای خود بیفتند؛

به سبب کثرت نافرمانیهایشان دورشان افکن،

زیرا که بر تو شوریده‌اند.

11 اما آنان که به تو پناه می‌آورند جملگی شادمان شوند

و جاودانه بانگ شادی برآورند.

زیر سایۀ خود محفوظشان بدار

تا دوستداران نام تو در تو وجد کنند.

12 زیرا تو، خداوندا، پارسایان را برکت می‌دهی

و آنان را با لطف خود چون سپر احاطه می‌کنی.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/5-7e943b75a22cf279604cc96dcee390bf.mp3?version_id=118—

خداوندا، جانم را برهان

برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای زهی؛ در مایۀ ’شِمینیت.

مزمور داوود.

1 خداوندا، در خشم خود توبیخم مکن،

و در غضب خویش تأدیبم منما.

2 خداوندا، مرا فیض عطا فرما، زیرا که پژمرده‌ام؛

خداوندا، شفایم بخش، زیرا استخوانهایم مضطرب است،

3 و جانم سخت پریشان است.

و اما تو، ای خداوند، تا چند؟

4 خداوندا، بازگرد و جانم را برهان؛

به‌خاطر محبت خویش نجاتم بخش.

5 زیرا مردگان، تو را یاد نتوانند کرد.

کیست که در هاویهتو را بستاید؟

6 از نالیدن خسته‌ام،

هر شببسترم را غرق اشک می‌کنم،

و تختخوابم را به گریه تَر می‌سازم.

7 دیدگانم از اندوه، کم‌سو شده

و به سبب همۀ دشمنانم، تار گشته است.

8 ای همۀ بدکاران از من دور شوید،

زیرا خداوند صدای گریۀ مرا شنیده است.

9 آری، خداوند التماس مرا شنیده است؛

خداوند دعای مرا قبول می‌فرماید.

10 دشمنانم جملگی سرافکنده و سخت پریشان خواهند شد،

آنان روی برگردانیده، به ناگاه خجل خواهند گشت.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/6-9eb8445528a5f308a4917aa42d658960.mp3?version_id=118—

به تو پناه می‌آورم

شیگایونِ

داوود، که به سبب سخنان کوشِ بِنیامینی برای خداوند سرایید.

1 ای یهوه خدای من، به تو پناه می‌آورم؛

مرا از همۀ تعقیب‌کنندگانم نجات ده و برهان،

2 مبادا همچون شیر جان مرا بدرند،

و پاره پاره‌ام کنند و رهاننده‌ای نباشد.

3 ای یهوه خدای من، اگر این را کرده باشم

و دستانم به ظلم آلوده باشد؛

4 اگر دوست خود را به بدی عوض داده باشم،

یا دشمنم را بی‌سبب تاراج کرده باشم،

5 بگذار دشمنْ جانم را تعقیب کند و به من برسد؛

بگذار حیاتم را بر زمین پایمال کند

و جانمرا در خاک ساکن سازد. سِلاه

6 خداوندا، در خشم خویش برخیز،

و در برابر غضب دشمنانم قیام کن.

برای من بیدار شو،

ای که عدالت را حکم کرده‌ای.

7 بگذار جماعت قومها بر تو گرد آیند،

فوق ایشان به مقام اعلی بازگرد.

8 خداوند بر مردمان داوری می‌کند.

خداوندا، فراخور پارسایی‌ام مرا داد بده،

فراخور صداقتی که در من است.

9 ای خدای عادل،

که دلها و ذهنها را می‌آزمایی،

شرارت شریران را پایان بخش

و پارسایان را استوار گردان.

10 سپر من خداست،

که راست‌دلان را نجات‌دهنده است.

11 خدا داور عادل است،

خدایی که هر روزه به خشم می‌آید.

12 اگر انسان توبه نکند،

شمشیر خود را تیز خواهد کرد،

و کمان خود را کشیده، آماده خواهد فرمود.

13 برای او سلاحهای مرگبار مهیا کرده،

تیرهای خود را آتشین خواهد ساخت.

14 بنگر آن کس را که به شرارت آبستن شده،

و به فتنه حامله گشته،

دروغ می‌زاید.

15 حفره‌ای می‌کَنَد و آن را گود می‌کُند،

و در چاهی که خود کنده است، فرو می‌افتد.

16 فتنۀ او بر سرش خواهد برگشت،

و خشونتش بر فرق سرش فرود خواهد آمد.

17 خداوند را به شایستگیِ عدالتش سپاس خواهم گفت،

نام خداوندِ متعال را خواهم سرایید.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/7-ece866f2509cbd94e345189b143dbc78.mp3?version_id=118—

چه شکوهمند است نام تو

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’گیتّیت‘.

مزمور داوود.

1 ای یهوه، خداوندگار ما،

چه شکوهمند است نام تو در سرتاسر زمین!

تو جلال خویش را بر فراز آسمانها گسترانیده‌ای.

2 از زبان کودکان و شیرخوارگان

به سبب دشمنانت

ستایشرا بنیان نهادی،

تا خَصم و انتقام‌گیرنده را خاموش گردانی.

3 چون به آسمانهای تو بنگرم،

که صنعت انگشتان تو‌ست،

و به ماه و ستارگان

که تو بر قرار داشته‌ای،

4 گویم:انسان چیست که در اندیشه‌اش باشی،

و بنی‌آدم، که به او روی نمایی؟

5 او را اندکیکمتر از فرشتگانساختی

و تاج جلال و اکرام را بر سرش نهادی.

6 بر کارهای دستت، او را چیرگی بخشیدی

و همه چیز را زیر پاهای او نهادی:

7 گوسفندان و گاوان را، به تمامی،

و جانوران صحرا را؛

8 پرندگان آسمان،

و ماهیان دریا را؛

و هرآنچه را که از راه دریاها می‌گذرد.

9 ای یهوه، خداوندگار ما،

چه شکوهمند است نام تو در سرتاسر زمین!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/8-e6d32987bb35016ff8690789b6b1bf01.mp3?version_id=118—

همۀ شگفتیهای تو را بیان خواهم کرد

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’موت‌لَبِن.‘

مزمور داوود.

1 تو را، ای خداوند، به تمامی دل سپاس خواهم گفت؛

همۀ شگفتیهای تو را بیان خواهم کرد.

2 در تو شادی و وجد خواهم نمود،

نام تو را، ای متعال، خواهم سرایید.

3 چون دشمنانم به عقب بازگردند؛

از حضور تو می‌لغزند و هلاک می‌شوند.

4 زیرا که تو مرا به انصاف دادرسی کرده‌ای؛

تو بر مسند خود نشسته به عدل داوری کرده‌ای.

5 قومها را عتاب کرده و شریران را نابود کرده‌ای؛

نام ایشان را محو کرده‌ای تا ابدالآباد.

6 دشمن در ویرانه‌های ابدی نیست گردیده است،

شهرهایشان را از بیخ و بُن برکنده‌ای؛

حتی یادِ آنها نیز از میان رفته است.

7 اما خداوند جاودانه جلوس فرموده؛

او تخت خویش را برای داوری استوار داشته است.

8 او خود بر جهان به عدل حکم می‌راند؛

و بر قومها به انصاف داوری می‌کند.

9 خداوند برای ستمدیدگان قلعۀ بلند است،

قلعۀ بلند در زمانهای تنگی.

10 آنان که نام تو را می‌شناسند، بر تو توکل می‌دارند،

زیرا تو،‌ خداوندا، هرگز جویندگان خود را وانگذاشته‌ای.

11 خداوند را که در صَهیون جلوس فرموده است، بسرایید؛

کارهای او را در میان قومها بازگو کنید.

12 زیرا او که انتقام‌گیرندۀ خون است، ایشان را به یاد می‌آورد،

او فریاد ستمدیدگان را فراموش نمی‌کند.

13 ای خداوند، مرا فیض عطا فرما

و بر آزاری که از دست دشمنانم می‌بینم نظر کن،

ای که برافرازندۀ من از دروازه‌های مرگ هستی،

14 تا همۀ اوصاف تو را در دروازه‌های دختر صَهیون برشمارم

و در نجات تو شادی کنم.

15 قومها در چاهی که خود کنده بودند، فرو افتادند؛

پای ایشان در دامی که خود نهفته بودند، گرفتار شد.

16 خداوند خود را شناسانیده و داوری را به اجرا گذاشته است؛

شریران از کارهای دست خود به دام می‌افتند. هِجایون.سِلاه

17 شریران به هاویه باز خواهند گشت؛

نیز همۀ قومهایی که خدا را فراموش می‌کنند.

18 زیرا نیازمندان همیشه فراموش نخواهند شد،

و امید ستمدیدگان تا ابد بر باد نخواهد بود.

19 برخیز، ای خداوند! مگذار انسان چیره شود؛

باشد که قومها در پیشگاه تو داوری شوند.

20 خداوندا، ترس بر جانشان بیفکن،

تا قومها دریابند که انسانند و بس. سِلاه

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/9-959d8c831c0eec8af2fff66e94bf3951.mp3?version_id=118—