سرود صعود.
1 هان، خداوند را متبارک خوانید،
ای همۀ خادمان خداوند
که شبانگاه در خانۀ خداوند به خدمت میایستید!
2 دستان خویش به سوی قُدسبرافرازید،
و خداوند را متبارک خوانید!
3 باشد که خداوند تو را از صَهیون برکت دهد،
همان که آفرینندۀ آسمان و زمین است!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/134-ce97d061c29ac3d83c3eb83d3abdc80b.mp3?version_id=118—
1 هَلِلویاه!
نام خداوند را بستایید!
ای خدمتگزاران خداوند، ستایش کنید؛
2 ای شما که در خانۀ خداوند به خدمت میایستید،
در صحنهای خانۀ خدای ما!
3 خداوند را بستایید، زیرا خداوند نیکوست؛
نام او را بسرایید، زیرا که دلپسند است.
4 زیرا خداوند یعقوب را برای خود برگزید،
و اسرائیل را، چون مُلکِ خاص خویش.
5 میدانم که خداوندْ بزرگ است؛
خداوندگار ما برتر است از تمامی خدایان.
6 خداوند هرآنچه را که بخواهد، به انجام میرساند،
در آسمان و بر زمین،
در دریاها و همۀ ژرفناها!
7 اوست که ابرها را از کرانهای زمین برمیآورَد؛
که برای باران برقها میسازد
و باد را از مخزنهای خویش بیرون میآورَد.
8 اوست که نخستزادگان مصر را کشت،
هم از آدمیان، هم از حیوانات.
9 آیات و عجایب خود را در میان تو ای مصر فرستاد،
بر ضد فرعون و تمامی خادمانش!
10 قومهای بسیار را زد
و شاهان مقتدر را کُشت:
11 سیحون، شاه اَموریان،
عوج، شاه باشان،
و جمله ممالک کنعان را.
12 و سرزمین ایشان را به میراث بخشید،
به میراث قوم خود اسرائیل.
13 خداوندا، نام تو جاودانه است،
و آوازهات، ای خداوند، در همۀ نسلها!
14 زیرا خداوند قوم خود را دادرسی خواهد کرد،
و بر خادمانش شفقت خواهد فرمود.
15 بتهای قومها طلا و نقره بیش نیستند،
کار دستهای انسان.
16 دهان دارند، اما سخن نمیگویند،
چشم دارند، اما نمیبینند؛
17 گوش دارند، اما نمیشنوند،
و در دهانشان نَفَسی نیست.
18 سازندگان آنها مانند خودشان خواهند شد،
و هر که بر آنها توکل کند.
19 ای خاندان اسرائیل، خداوند را متبارک خوانید!
ای خاندان هارون، خداوند را متبارک خوانید!
20 ای خاندان لاوی، خداوند را متبارک خوانید!
ای ترسندگان او، خداوند را متبارک خوانید!
21 خداوند از صَهیون متبارک باد،
او که در اورشلیم مسکن دارد!
هَلِلویاه!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/135-a7301e907deb7a0944b3467f954fe229.mp3?version_id=118—
1 خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست،
و محبت او جاودانه است.
2 خدای خدایان را سپاس گویید،
زیرا که محبت او جاودانه است.
3 رَبّالارباب را سپاس گویید،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
4 او را که تنها شگفتیهای عظیم میکند،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
5 او را که به خردمندی آسمانها را آفرید،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
6 او را که زمین را بر آبها گسترانید،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
7 او را که نورافشانهای بزرگ آفرید،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
8 خورشید را برای سلطنت بر روز،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
9 ماه و ستارگان را برای سلطنت بر شب،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
10 او را که نخستزادگان مصر را زد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
11 و اسرائیل را از میان ایشان بیرون آورد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
12 با دستی مقتدر و بازویی دراز،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
13 او را که دریای سرخرا به دو نیم کرد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
14 و اسرائیل را از میان آن عبور داد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
15 اما فرعون و لشکرش را به دریای سرخ افکند،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
16 او را که قوم خویش را در بیابان رهبری کرد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
17 او را که پادشاهان بزرگ را زد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
18 او را که شاهان مقتدر را کُشت،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
19 سیحون شاه اَموریان را،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
20 و عوج شاه باشان را،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
21 و زمین ایشان را به میراث داد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
22 میراثی برای خادم خود اسرائیل،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
23 او را که ما را در ذلّتمان به یاد آورد،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
24 و ما را از چنگ خصمانمان در ربود،
زیرا که محبت او جاودانه است؛
25 او را که همۀ جانداران را خوراک میدهد،
زیرا که محبت او جاودانه است.
26 خدای آسمانها را سپاس گویید،
زیرا که محبت او جاودانه است.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/136-cd2aa829d81fb963e264dd2b0d2ee4f0.mp3?version_id=118—
1 کنار نهرهای بابِل،
آنجا نشستیم وگریستیم،
چون صَهیون را به یاد آوردیم.
2 بر درختان بید که در میان آنند
بربطهای خود را آویختیم،
3 زیرا اسیرکنندگانِ ما در آنجا از ما سرود خواستند،
و عذابکنندگانِ ما سرودهای شادمانی طلب کردند.
گفتند: «یکی از سرودهای صَهیون را برای ما بسرایید!»
4 چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟
5 ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم،
باشد که دست راستم هنرشرا فراموش کند!
6 اگر تو را یاد نکنم،
و اورشلیم را بر بزرگترین شادیِ خود ترجیح ندهم،
باشد که زبانم به کامم بچسبد!
7 خداوندا، به یاد آر
آنچه را که اَدومیان به روز سرنگونی اورشلیم کردند؛
چگونه فریاد برآوردند که: «ویرانش کنید!
از بیخ و بن ویرانش کنید!»
8 ای دختر بابِل که محکوم به نابودی هستی،
خوشا به حال آن که تو را جزا دهد،
به عوض آنچه بر ما روا داشتی!
9 خوشا به حال آن که کودکان تو را برگیرد
و آنها را به صخرهها بزند!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/137-c89af95a769b4325a38d439d95ce505a.mp3?version_id=118—
مزمور داوود.
1 خداوندا، تو را به تمامی دل سپاس میگویم؛
در حضور ’خدایان‘ برای تو میسرایم.
2 به سوی معبد مقدس تو پرستش میکنم،
و به سبب محبت و وفاداری تو،
نامت را سپاس میگویم!
زیرا که تو نام خویش و کلامِ خود را
عظمتی برتر از هر چیز بخشیدهای.
3 در روزی که خواندم، مرا اجابت فرمودی؛
و مرا در دلم شجاع ساختی!
4 خداوندا، باشد که شاهان زمین جملگی تو را بستایند،
چون کلام دهان تو را بشنوند،
5 و در وصف راههای خداوند بسرایند،
زیرا که جلال خداوند عظیم است.
6 اگرچه خداوند متعال است،
بر افتادگان نظر میکند،
ولی متکبران را از دور میشناسد.
7 اگرچه در میان تنگی راه میروم،
تو جان مرا حفظ خواهی کرد!
دست خود را بر خشم دشمنانم دراز خواهی کرد،
و دست راستت مرا نجات خواهد داد.
8 خداوند قصد خویش را برای من به انجام خواهد رسانید؛
خداوندا، محبت تو جاودانه است،
کارهای دست خویش را رها مکن.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/138-e60963ea31e215bcd307aadf69d0826c.mp3?version_id=118—
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.
1 خداوندا، تو مرا آزموده و شناختهای.
2 تو از نشستن و برخاستنم آگاهی،
و اندیشههایم را از دور میدانی.
3 تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیدهای،
و با همۀ راههایم آشنایی.
4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبانم آید
تو، ای خداوند، به تمامی از آن آگاهی.
5 از پیش و از پس احاطهام کردهای،
و دست خویش را بر من نهادهای.
6 چنین دانشی برایم بس شگفتانگیز است،
و چنان والا که بدان نتوانم رسید.
7 از روح تو کجا بروم؟
از حضور تو کجا بگریزم؟
8 اگر به آسمان فرا روم، تو آنجایی،
و اگر در هاویه بستر بگسترم، تو آنجا نیز هستی!
9 اگر بر بالهای سحر پرواز کنم،
و در دوردستترین کرانهای دریا قرار گزینم،
10 حتی آنجا نیز دست تو مرا راهنما خواهد بود،
و دست راستت مرا خواهد گرفت.
11 اگر گویم: «بیگمان تاریکی مرا پنهان خواهد کرد،
و نورِ گرداگردم به شب بدل خواهد شد»،
12 اما حتی تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست،
بلکه شب همچون روزْ روشن است؛
چراکه تاریکی و روشنایی نزد تو یکسان است.
13 زیرا باطن مرا تو آفریدی؛
تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.
14 تو را سپاس میگویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شدهام؛
اعمال تو شگفتانگیزند،
جان من این را نیک میداند.
15 استخوانبندیام از تو پنهان نبود،
چون در نهان ساخته میشدم.
آنگاه که در ژرفای زمین تنیده میشدم،
16 دیدگانت کالبد شکل ناگرفتۀ مرا میدید.
همۀ روزهایی که برایم رقم زده شد
در کتاب تو ثبت گردید،
پیش از آنکه هیچیک هنوز پدید آمده باشد.
17 خدایا، اندیشههای تو برایمچه ارجمند است!
جملۀ آنها چه عظیم است!
18 اگر بخواهم آنها را برشمارم،
از دانههای شن فزونتر است.
وقتی که بیدار میشوم،
هنوز با توام.
19 خدایا، کاش که شریران را میکشتی!
ای مردمان خونریز، از من دور شوید!
20 اینان به نیت بد از تو سخن میگویند؛
دشمنانت نام تو را به باطل میبرند.
21 خداوندا، آیا از آنان که از تو نفرت دارند، متنفر نیستم،
و از آنان که علیه تو برمیخیزند، کراهت ندارم؟
22 آری، با نفرت کامل از آنان متنفرم،
و ایشان را دشمن خویش میشمارم.
23 خدایا مرا بیازما و دلم را بشناس؛
مرا امتحان کن و دغدغههایم را بدان.
24 ببین که آیا در من راه اندوهبار هست،
و به راه جاودانیهدایتم فرما.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/139-37589dbec23c7bd39334a3996793afc0.mp3?version_id=118—
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.
1 خداوندا، مرا از مردمان شریر رهایی ده،
و از مردان خشونتکار محافظت فرما؛
2 از آنان که در دلهای خود شرارت را تدبیر میکنند،
و هر روز جنگی برمیافروزند.
3 زبان خود را چون مار تیز میکنند،
و زهر افعی زیر لبهایشان است. سِلاه
4 خداوندا، مرا از دست شریران نگاه دار،
و از مردان خشونتکار محافظت فرما،
که برای لغزانیدن پاهایم تدبیر کردهاند.
5 متکبران برایم دامی نهفتهاند؛
بندهای تورشان را گستردهاند،
و بر سر راهم تلهها گذاشتهاند. سِلاه
6 خداوندا، به تو میگویم که «تو خدای من هستی»؛
ای خداوند، به فریاد التماسم گوش فرا ده.
7 ای یهوه، خداوندگار من، که قوّتِ نجات من هستی،
تو سر مرا در روز جنگ محفوظ داشتی.
8 خداوندا، آرزوهای شریران را برآورده مساز؛
مگذار در نقشههای شریرانۀ خود کامیاب شوند،
مبادا سرافراز گردند. سِلاه
9 و اما سرهای آنان که مرا احاطهکردهاند،
به خباثت لبهایشان پوشیده شود.
10 اخگرهای سوزان بر ایشان فرو افتد؛
در آتش افکنده شوند،
و در گودالهای پر از لجن بیفتند،
و هرگز برنخیزند!
11 مگذار مرد بدگو در زمین استوار گردد،
باشد که بلا بهسرعت مرد خشونتکار را صید کند.
12 میدانم که خداوند ستمدیدگان را دادرسی خواهد کرد،
و عدالت را برای نیازمندان به اجرا در خواهد آورد.
13 هر آینه پارسایان نام تو را خواهند ستود،
و صالحان در حضور تو ساکن خواهند شد.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/140-924dc881a0a553f91c9ac135faeedb29.mp3?version_id=118—
مزمور داوود.
1 خداوندا، تو را میخوانم؛ نزد من بشتاب!
چون تو را میخوانم، به صدای من گوش فرا ده.
2 دعای من به حضور تو چون بخور استوار شود،
و دستان برافراشتهام چون قربانی شامگاهی.
3 خداوندا، بر دهانم نگاهبان بگذار،
و بر دَرِ لبهایم دیدبانی کن.
4 دل مرا از گرایش به شرارت بازدار،
تا همراه مردان بدکار مرتکب اعمال زشت نشوم،
و از لذایذ ایشان نخورم!
5 مرد پارسا مرا بزند، که محبت خواهد بود در حَقم،
و توبیخم کند، که روغن خواهد بود بر سَرم؛
و سَرِ من از آن ابا نخواهد داشت.
اما من همواره بر ضد اعمال بدکاران دعا خواهم کرد.
6 وقتی حُکّام ایشان از صخرهها به زیر افکنده شوند،
آنگاه سخنان مرا خواهند شنید، زیرا که پسندیده است.
7 خواهند گفت: «چنانکه کسی خیش زند و زمین را شیار کند،
استخوانهای ما بر دهانۀ هاویه پراکنده گشته است.»
8 اما ای یهوه، خداوندگار من،
چشمان من به سوی توست؛
به تو پناه میآورم،
پس مرا بیدفاع مگذار.
9 مرا از دامی که برایم نهادهاند نگاه دار،
و از تلۀ بدکاران.
10 باشد که شریران با هم در تورهای خود گرفتار آیند،
در آن حال که من به سلامت میگذرم.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/141-edca0a0aa0226766a93c9e97dfd368a6.mp3?version_id=118—
قصیدۀ داوود، آنگاه که در غار بود. دعا.
1 به آوای خود نزد خداوند فریاد برمیآورم؛
به آوای خود از خداوند التماس میکنم.
2 گلایۀ خود را به حضور او میریزم
و تنگیهای خود را نزد او بیان میکنم.
3 آنگاه که روح من در اندرونم مدهوش میشود،
تویی که راه مرا میدانی.
در راهی که در آن گام میزنم،
برایم دامی نهفتهاند.
4 به جانب راست من بنگر و ببین
که کسی مرا در نظر نمیآورد؛
پناهگاهی برایم باقی نمانده،
و کسی در فکر جان من نیست.
5 خداوندا نزد تو فریاد برمیآورم،
و میگویم، «تویی پناهگاه من،
و قسمت من در دیار زندگان.»
6 به فریاد من توجه کن،
زیرا که بسیار درماندهام.
مرا از آزاردهندگانم برهان،
زیرا که از من نیرومندترند!
7 جان مرا از زندان به در آور،
تا نام تو را سپاس گویم.
پارسایان دور مرا خواهند گرفت،
زیرا که تو بر من احسان خواهی کرد.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/142-12bc1b53bdf595b8530485e8b04f5ffe.mp3?version_id=118—
مزمور داوود.
1 خداوندا، دعای مرا بشنو؛
در امانت خود به التماسم گوش فرا ده،
و در عدالت خود اجابتم فرما.
2 بر خدمتگزار خود به داوری برمیا،
زیرا هیچ زندهای در پیشگاه تو پارسا نیست.
3 دشمن بر جان من آزار روا داشته،
و حیات مرا بر زمین کوبیده است.
او مرا در تاریکی ساکن گردانیده است،
همچون کسانی که دیرزمانی مرده باشند!
4 پس روح من در اندرونم مدهوش گشته،
و دل من در اندرونم متحیر گردیده است.
5 روزگاران کهن را به یاد میآورم؛
در همۀ کردههای تو تأمل میکنم،
و به کارهای دست تو میاندیشم.
6 دستهای خود را به سوی تو دراز میکنم،
جان من همچون زمین خشک، تشنۀ توست. سِلاه
7 خداوندا، مرا بهزودی اجابت فرما،
زیرا که روح من هوش از کف میدهد.
روی خود را از من مپوشان،
مبادا همچون کسانی شوم که به گودال فرو میروند.
8 صبحگاهان از محبت خود مرا بشنوان،
زیرا که بر تو توکل دارم.
راهی را که باید بروم به من بیاموز،
زیرا که نزد تو جان خود را برمیافرازم.
9 خداوندا، مرا از دشمنانم رهایی ده،
زیرا که در تو خویشتن را پنهان میکنم.
10 مرا بیاموز که ارادهات را به جا آورم،
زیرا که تو خدای من هستی.
روح نیکوی تو
مرا بر زمین هموار هدایت کند.
11 بهخاطر نام خود، ای خداوند، مرا زنده بدار،
بهخاطر عدالت خود، جان مرا از تنگی به در آر.
12 در محبت خود، دشمنانم را منقطع ساز،
و همۀ خصمان جانم را هلاک کن،
زیرا که من خادم تو هستم.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/143-aa02311d2f7b7866da820f3fbb4f9e5b.mp3?version_id=118—