Author: admin

از دسیسۀ شریران پنهانم بدار

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.

1 خدایا، چون ناله برمی‌آورم، صدایم را بشنو،

و حیاتم را از تهدید دشمن حفظ فرما!

2 از دسیسۀ شریران پنهانم بدار

و از هنگامۀ بدکاران،

3 که زبان خود را چون شمشیر تیز می‌کنند،

و سخنان تلخ را چون تیر بر زه می‌نهند

4 تا از کمینگاههای خود بر راستان نشانه روند؛

و به ناگاه و بی‌پروا بر او تیر می‌افکنند.

5 خویشتن را به کلامی پلید مسلح می‌کنند،

و چون سخن می‌گویند، برای پنهان کردن دامهاست؛

و می‌گویند: «کیست که آنها را ببیند؟»

6 بی‌انصافی را تدبیر می‌کنند و می‌گویند:

«چه تدبیر کاملی اندیشیدیم!»

براستی که دل و ذهن آدمی تفحص‌ناپذیر است!

7 اما خدا تیرها بر ایشان خواهد افکند،

و به ناگاه مجروح خواهند شد.

8 زبان آنها را بر ضد خودشان بر خواهد گردانید

و نابودشان خواهد کرد؛

و هر که آنان را ببیند بر ایشان سر خواهد جنبانید.

9 آنگاه بنی‌آدم جملگی خواهند ترسید،

و کار خدا را اعلام خواهند کرد،

و در عمل او تأمل خواهند نمود.

10 باشد که پارسا در خداوند شادی کند

و در او پناه جوید،

و راست‌دلان جملگی فخر نمایند!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/64-5b09e718f1f8b748f5fb21f5aa731c25.mp3?version_id=118—

ای خدای نجات ما

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. سرود.

1 خدایا ستایش در صَهیون در انتظار توست

و نذرها به تو ادا خواهد شد.

2 ای که دعا می‌شنوی

نزد تو تمامی بشر خواهند آمد.

3 آنگاه که اعمال شرارت‌آمیز بر ما چیره می‌شود

تو نافرمانیهای ما را کفاره می‌کنی.

4 خوشا به حال آنان که تو برمی‌گزینی و نزدیک می‌آوری

تا در صحنهای تو ساکن شوند.

از نیکویی خانۀ تو سیر خواهیم شد

و از قدوسیت معبد تو.

5 با کارهای شگفت در عدالت نجاتبخش خویش ما را اجابت می‌فرمایی،

ای خدای نجات ما،

که اعتماد همۀ کرانهای زمین و دوردست‌ترین دریاها بر توست.

6 ای که به نیروی خویش کوهها را برقرار ساختی

و خویشتن را به قدرت مسلح کردی؛

7 که خروش دریاها را خاموش می‌گردانی،

غرّش موجهای آنها و شورش قومها را.

8 ساکنان کرانهای زمین از آیات تو حیرانند،

تو مغرب و مشرق را به بانگ شادی وا می‌داری.

9 تو به زمین روی کرده، آن را آبیاری می‌کنی،

و غنای بسیارش می‌بخشی.

نهر خدا از آب پر است؛

تو غله را برای مردم فراهم می‌کنی

زیرا که چنین تهیه دیده‌ای.

10 تو شیارهایش را سیراب می‌کنی

و پشته‌هایش را هموار می‌سازی؛

به رگبارها آن را نرم می‌کنی

و محصولش را برکت می‌دهی.

11 به احسان خویش سال را تاجگذاری می‌کنی؛

جای چرخ ارابه‌هایت نیز از برکت لبریز است.

12 چراگاههای صحرا نیز لبریز است

و تپه‌ها کمر خود را به شادمانی بسته‌اند.

13 چمنزارها خویشتن را به گله‌ها ملبس ساخته‌اند

و وادیها به غله پوشیده شده است؛

بانگ شادی برمی‌آورند و می‌سرایند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/65-959b2ae74e499edf6c8e8cab0ed0c608.mp3?version_id=118—

چه مَهیب است کارهای تو

برای سالار سرایندگان. سرود. مزمور.

1 ای تمامی زمین، خدا را بانگ شادی دهید!

2 جلال نام او را بسرایید

و ستایشی پرجلال نثار او کنید!

3 خدا را بگویید: «چه مَهیب است کارهای تو!

به سبب عظمت توانایی‌ات

دشمنانت در برابر تو کُرنِش می‌کنند.

4 تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد،

و در ستایش تو خواهند سرایید؛

آری، در ستایش نام تو خواهند سرایید.» سِلاه

5 بیایید و ببینید خدا چه‌ها کرده است،

او در کارهای خود برای بنی‌آدم، مَهیب است.

6 دریا را به خشکی مبدل ساخت

و مردم پیاده از رودخانه گذشتند.

آنجا در او شادی کردیم،

7 در او که به قدرت خود جاودانه فرمان می‌راند،

و چشمانش مراقب قومهاست.

پس طغیانگران خویشتن را برنیفرازند. سِلاه

8 ای قومها، خدای ما را متبارک خوانید؛

آوای ستایش او را بشنوانید.

9 زیرا جانهای ما را در میان زندگان نگاه داشته

و پاهایمان را از لغزش باز داشته است.

10 زیرا تو، خدایا، ما را آزموده‌ای؛

تو ما را همچون نقره در بوتۀ آزمایش گذاشته‌ای.

11 ما را به دام درآوردی

و باری بس گران بر پشت ما نهادی.

12 مردمان را بر سر ما سوار کردی

و از آب و آتش گذشتیم،

لیکن ما را به جای خُرَّم درآوردی.

13 با قربانیهای تمام‌سوز به خانه‌ات در خواهم آمد

و نذرهایم را به تو ادا خواهم کرد،

14 که لبهای خویش را بدانها گشودم

و در زمان تنگی بر زبانشان آوردم.

15 قربانیهای تمام‌سوزِ پروار به تو تقدیم خواهم کرد

با رایحۀ قربانی قوچها؛

گوساله‌ها و بزها به تو پیشکش خواهم کرد. سِلاه

16 ای همۀ خداترسان، بیایید و بشنوید؛

بگذارید آنچه را برای جان من کرده است، بازگویم.

17 به دهان خویش نزد او فریاد برآوردم؛

و ستایش او بر زبان من بود.

18 اگر بدی را در دل خود منظور می‌داشتم،

خداوندگار نمی‌شنید.

19 اما خدا براستی شنیده

و به آواز دعای من گوش فرا داده است.

20 متبارک باد خدا که دعای مرا رد نکرده

و محبت خویش را از من دریغ نداشته است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/66-e4aa0bfe23df12ba02adba0ee3da8b0f.mp3?version_id=118—

روی خود را بر ما تابان کن

برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای زهی. مزمور. سرود.

1 خدا ما را فیض و برکت عطا فرماید

و روی خود را بر ما تابان کند، سِلاه

2 تا راههای تو در جهان شناخته شود

و نجاتت در میان همۀ قومها.

3 خدایا، قومها تو را بستایند،

همۀ قومها تو را بستایند.

4 قومها شاد باشند و بانگ شادی برآورند

چراکه تو قومها را به انصاف حکم می‌کنی

و امتهای جهان را هدایت می‌نمایی. سِلاه

5 خدایا، قومها تو را بستایند،

همۀ قومها تو را بستایند.

6 آنگاه زمین محصول خود را خواهد داد

و خدا، خدای ما، ما را مبارک خواهد ساخت.

7 خدا ما را مبارک خواهد ساخت

و همۀ کرانهای زمین از او خواهند ترسید.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/67-88fc4e6355eaf1d8bfa8265860f5632a.mp3?version_id=118—

دشمنان خدا پراکنده خواهند شد

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. سرود.

1 خدا برخیزد و دشمنانش پراکنده شوند؛

آنان که از او نفرت دارند از حضورش بگریزند.

2 چنانکه دود رانده می‌شود،

ایشان را بِران؛

و چنانکه موم نزد آتش ذوب می‌شود،

شریران از حضور خدا هلاک گردند.

3 اما پارسایان شادمان باشند

و در حضور خدا به وجد آیند

و از فرط شادی پای کوبند.

4 برای خدا سرود بخوانید و در ستایش نام او بسرائید،

او را که بر ابرها سوار است، فریاد ستایش برافرازید؛

نام او یهوه است،

در حضورش شادی کنید.

5 پدر یتیمان و مدافع بیوه‌زنان

خداست در مسکن مقدس خود.

6 خدا بی‌کسان را صاحب خانه و کاشانه می‌گرداند

و زندانیان را بیرون آورده، به سعادت می‌رساند؛

اما طغیانگران در زمینِ خشک ساکن خواهند شد.

7 خدایا، هنگامی که پیش روی قوم خود بیرون رفتی،

آنگاه که در بیابان خرامیدی، سِلاه

8 زمین لرزید

و آسمانها بارید،

از حضور خدا، آن یگانۀ سینا،

از حضور خدا، خدای اسرائیل.

9 خدایا، تو باران فراوان بارانیدی

و میراث خود را که خسته بود، مستحکم گردانیدی.

10 جماعت تو در آن ساکن شدند،

و در نیکویی‌ات، خدایا،

تهیدستان را روزی رساندی.

11 خداوندگار فرمان را صادر می‌کند؛

زنانی که بشارت می‌آورند، سپاه عظیمی هستند.

12 شاهانِ لشکرها فرار کرده، می‌گریزند؛

زن خانه‌دار، غنیمت را تقسیم می‌کند.

13 اگرچه در میان آغلها خفته باشی

بالهای کبوتر به نقره پوشیده است‌

و پرهایش به طلای رخشان.

14 چون قادر مطلقپادشاهان را در آنجا پراکنده ساخت

برف بر صَلمون بارید.

15 ای کوه سترگ، ای کوه باشان؛

ای کوهِ با قله‌های افراشته، ای کوه باشان.

16 چرا با حسد می‌نگری، ای کوهِ با قله‌های افراشته،

بر کوهی که خدا برای سکونت خویش طلب نمود،

بر مکانی که خداوند جاودانه در آن ساکن خواهد شد؟

17 ارابه‌های خدا ده‌ها هزار

و هزاران هزار است؛

خداوندگار در میان آنهاست، و سینا در قُدس است.

18 آنگاه که به عرش برین صعود کردی

اسیران را به اسیری بردی

و هدایا از آدمیان گرفتی،

حتی از طغیانگران،

تا که تو ای یهوه خدا در آنجا سکونت گزینی.

19 متبارک باد خداوندگار، خدای نجات ما

که هر روزه متحمل بارهای ما می‌شود. سِلاه

20 خدای ما خدای نجات است،

و راههای گریز از مرگ از آن خداوندگارْ یهوه است.

21 اما خدا سر دشمنان خویش را فرو خواهد کوبید

فرق سر پر موی آنان را که در تقصیرات خود گام برمی‌دارند.

22 خداوندگار فرموده است: «آنان را از باشان خواهم آورد؛

آنان را از ژرفای دریا باز خواهم آورد،

23 تا تو پاهایت را در خون ایشان بشویی،

و زبان سگانت نیز بهرۀ خویش را از دشمنان برگیرد.»

24 خدایا، رژۀ تو دیده می‌شود

رژۀ خدای من و شاه من به اندرون قُدس.

25 در پیش، سرایندگانند؛ در پس، نوازندگان،

و در میان، دوشیزگانِ دف‌نواز.

26 خدا را در جماعت بزرگ متبارک خوانید،

خداوند را، ای شما که از چشمۀ اسرائیلید.

27 آنجاست بِنیامین کوچک، پیشاپیش ایشان،

و آنجایند بزرگان یهودا، در گروه خویش،

و بزرگان زِبولون، و بزرگان نَفتالی.

28 خدایت برای تو، قدرت را امر فرموده است؛

خدایا، آنچه را که برای ما کرده‌ای استوار گردان.

29 به سبب معبدت در اورشلیم

پادشاهان برایت پیشکشها خواهند آورد.

30 وحش نیزار را توبیخ فرما،

و رمۀ گاوان را در میان گوساله‌های قومها.

او طالبان خَراج را پایمال می‌کند،

و قومهای جنگ‌طلب را پراکنده می‌سازد.

31 فرستادگان از مصر خواهند آمد

کوش به‌شتاب دستان خویش به سوی خدا دراز خواهد کرد.

32 ای ممالک جهان، برای خدا سرود بخوانید،

خداوندگار را با سرودها بستایید، سِلاه

33 او را که بر آسمانها سوار است، بر آسمانهای کهن.

هان، او آواز خود را می‌دهد، آوازی پر قدرت.

34 قدرت خدا را اعلام کنید،

که جلالش بر اسرائیل است

و قدرتش در آسمانها.

35 خدایا تو در قُدس خویش مَهیبی؛

خدای اسرائیل قوم خویش را قدرت و نیرو می‌بخشد.

متبارک باد خدا!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/68-9bec638fb16bf7e9e0f16d08a6aea508.mp3?version_id=118—

خدایا، نجاتم ده

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’سوسنها‘. مزمور داوود.

1 خدایا نجاتم ده،

زیرا آبها تا به گردنم برآمده است.

2 در لجن‌زارِ ژرف فرو رفته‌ام،

جایی که نتوان ایستاد.

به آبهای ژرف درآمده‌ام

و سیلابها مرا در خود گرفته‌اند.

3 از فریاد خود خسته شده‌ام؛

گلویم خشک شده

و چشمانم از انتظار برای خدایم تار گشته است.

4 آنان که بی‌سبب از من نفرت دارند،

از شمار موهای سرم افزونترند.

بسیارند کسانی که قصد نابودی‌ام دارند،

دشمنانم که بر من تهمت ناروا می‌زنند.

آنچه را که ندزدیده‌ام

آیا باید اکنون بازگردانم؟

5 خدایا تو حماقت مرا می‌دانی؛

تقصیرات من از تو پنهان نیست.

6 ای خداوندگار، خداوندِ لشکرها،

آنان که بر تو امید بسته‌اند به سبب من شرمنده نشوند.

ای خدای اسرائیل،

جویندگان تو به سبب من رسوا نگردند.

7 زیرا به‌خاطر توست که اهانت را بر خود هموار کرده‌ام

و رخسارم از شرم پوشیده شده است.

8 در چشم برادرانم بیگانه گشته‌ام

و در نظر پسران مادرم، اجنبی می‌نمایم؛

9 زیرا غیرت برای خانۀ تو مرا سوزانده است

و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من فرو افتاده.

10 آنگاه که اشک ریخته، روزه داشته‌ام،

بر من اهانت رفته است.

11 آنگاه که پلاس را جامۀ خویش ساخته‌ام،

نزد ایشان ضرب‌المثل شده‌ام.

12 موضوع گفتگوی دروازه‌نشینانم

و ترانۀ میگساران گشته‌ام.

13 و اما من، خداوندا، در زمان لطف تو،

به درگاهت دعا خواهم کرد؛

در کثرت محبت خویش، خدایا،

و در امانتنجاتبخش‌خود،

اجابتم فرما.

14 مرا از لجن‌زار خلاصی ده،

تا فرو نروم.

بگذار از چنگ نفرت‌کنندگانم بِرَهَم

و از ژرفابها رهایی یابم.

15 مگذار سیلابها مرا در خود گیرند،

یا ژرفناها مرا فرو بلعند،

یا گودال دهان بر من فرو بندد!

16 خداوندا، اجابتم فرما، زیرا محبت تو نیکوست؛

بر حسب کثرت رحمت خویش، روی به جانبم بگردان.

17 روی خود از خدمتگزار خویش مپوشان،

به‌زودی اجابتم فرما، زیرا در تنگی هستم.

18 به جانم نزدیک آمده، آن را بازخرید کن،

به سبب دشمنانم مرا فدیه نما.

19 تو اهانتی را که بر من می‌رود می‌دانی،

و شرمساری و رسوایی مرا؛

همۀ خصمانم در نظر تواند.

20 اهانت، دل مرا شکسته است،

و درمانده گشته‌ام.

انتظار ترحم داشتم، و نیافتم،

تسلی‌دهنده‌ای جُستم، و یافت نشد.

21 به جای خوراک، مرا زرداب دادند

و چون تشنه بودم، سرکه‌ام نوشانیدند.

22 باشد که سفرۀ ایشان، پیش رویشان، دامی گردد

و چون در صلح و صفا به سر می‌برند، تله باشد.

23 چشمانشان تار گردد تا نتوانند ببینند

و کمرهایشان همواره لرزان باشد.

24 خشم خود را بر ایشان فرو ریز،

آتش غَضَبت به ایشان برسد.

25 منزلگاه ایشان متروک گردد،

و در خیمه‌هایشان کسی ساکن نشود.

26 زیرا بر کسی که تو زده‌ای، آزار روا می‌دارند

و دردهای مجروحان تو را بازمی‌گویند.

27 تقصیر بر تقصیرشان بیفزا،

از تبرئۀ تو بی‌نصیب مانند.

28 از دفتر زندگان محو گردند،

در زمرۀ پارسایان نیایند.

29 و اما من، ستمدیده و دردمندم؛

نجات تو، خدایا، مرا محافظت کند.

30 نام خدا را با سرودها خواهم ستود،

و با شکرگزاری بزرگش خواهم داشت.

31 این خدا را بیشتر پسند آید،

تا گاو و گوساله‌ای که شاخ و سُم دارد.

32 مسکینان چون این را بینند، شادمان خواهند شد؛

باشد که دلهای شما، ای جویندگان خدا، زنده گردد.

33 خداوند نیازمندان را اجابت می‌فرماید،

و قوم اسیر خویش را حقیر نمی‌شمارد.

34 آسمان و زمین او را بستایند،

دریاها نیز، و هر جنبنده‌ای که در آنهاست.

35 زیرا خدا صَهیون را نجات خواهد داد،

و شهرهای یهودا را از نو خواهد ساخت؛

و ایشان در آن ساکن خواهند شد

و آن را به تصرف در خواهند آورد.

36 نسل خادمانش آن را به میراث خواهند برد،

و دوستداران نام او در آن ساکن خواهند شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/69-cb21ce37b32c8b3ea75ae72cc05928e9.mp3?version_id=118—

خداوندا، تأخیر مکن

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. به جهت یادگاری.

1 خدایا، به رهانیدنم تعجیل کن!

خداوندا، به یاری‌ام بشتاب!

2 آنان که قصد جان من دارند،

سرافکنده و شرمسار گردند؛

آنان که تیره‌روزی مرا آرزومندند،

واپس نشینند و رسوا گردند؛

3 آنان که بر من هَه هَه می‌گویند،

از سرافکندگی به عقب برگردند.

4 اما آنان که تو را می‌جویند،

همه در تو شادی کنند و به وجد آیند؛

آنان که نجات تو را دوست می‌دارند

همواره بگویند:

«خدا بزرگ است!»

5 و اما من، ستمدیده و نیازمندم؛

خدایا نزد من بشتاب!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/70-ca8f00db24f041fb901f1dccabf1d085.mp3?version_id=118—

تو یاور و رهانندۀ منی؛

خداوندا، تأخیر مکن!

آنگاه که قوّتم زایل شود ترکم مکن

1 در تو ای خداوند پناه جُسته‌ام؛

هرگز مگذار سرافکنده شوم!

2 به عدالت خویش مرا برهان و خلاصی‌ام ده.

گوش خود را به من مایل گردان و نجاتم بخش!

3 مرا صخرۀ پناه باش،

که پیوسته بدان روی آورم.

تو به نجات من حکم فرموده‌ای،

زیرا که صخره و قلعۀ من تویی.

4 ای خدای من، مرا از دست شریران خلاصی ده،

و از چنگ مردمان ظالم و بی‌رحم برهان!

5 زیرا تو، ای خداوندگار، امید من هستی،

و تو ای خداوند، اعتماد من، از روزگار جوانی.

6 از بدو تولد، تکیه‌گاهم تو بوده‌ای؛

از شکم مادر، تو مرا به دنیا آوردی.

ستایش من پیوسته معطوف به توست!

7 بسیاری را آیتی گشته‌ام،

زیرا تو پناهگاه مستحکم منی.

8 دهان من از ستایش تو آکنده است،

و از وصف کبریایی تو، تمامی روز.

9 به وقت پیری دورَم میفکن،

و چون قوّتم زایل شود، ترکم مکن!

10 زیرا دشمنان بر ضد من سخن می‌گویند،

و آنان که در کمین جان مَنَند با هم مشورت می‌کنند.

11 می‌گویند: «خدا ترکش کرده است؛

پس تعقیبش کنید و گرفتارش سازید،

زیرا رهاننده‌ای نیست!»

12 خدایا، از من دور مباش!

ای خدای من به یاری‌ام بشتاب!

13 مُدعیانِ جانم سرافکنده و نابود گردند،

و آنان که در پی زیان منند

به رسوایی و بی‌آبرویی ملبس گردند!

14 و اما من، پیوسته امیدوار خواهم بود،

و تو را هر چه بیشتر خواهم ستود.

15 دهانم از عدالت تو خبر خواهد داد،

و از نجات تو، تمامی روز،

هرچند شمار آنها از دانش من فراتر است.

16 با اعمال پرقدرت خداوندگارْ یهوه خواهم آمد

و عدالتِ تو را و بس اعلام خواهم کرد!

17 خدایا، تو مرا از روزگار جوانی تعلیم داده‌ای،

و من تا هم‌اکنون شگفتیهای تو را اعلام می‌دارم.

18 پس خدایا تا به وقت پیری و سپیدمویی نیز ترکم مکن،

تا آنگاه که نسل بعد را از بازوی تو خبر دهم،

و آیندگان را از توانایی تو.

19 عدالت تو، خدایا، تا به عرشِ برین می‌رسد،

ای که کارهای عظیم کرده‌ای!

خدایا، کیست مانند تو؟

20 تو که مرا از تنگیها و بلاهای بسیار گذراندی،

دیگر بار، جانم را احیا خواهی کرد؛

آری، دیگر بار مرا

از اعماق زمین بر خواهی آورد.

21 بزرگی مرا افزون خواهی کرد

و بار دیگر تسلی‌ام خواهی داد.

22 من هم تو را به آوای چنگ خواهم ستود،

به سبب امانت تو، ای خدای من!

با نوای بربط در ستایش تو خواهم سرایید،

ای قدوس اسرائیل!

23 آنگاه که در ستایش تو بسرایم،

لبهایم بانگ شادی سر خواهد داد،

جان من نیز، که آن را فدیه داده‌ای.

24 زبانم نیز تمامی روز،

ذکر عدالت تو را خواهد گفت؛

زیرا آنان که در پی زیان من بودند،

سرافکنده و شرمسار گردیده‌اند!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/71-eedc9f17455c8df2d2886234f37d4803.mp3?version_id=118—

عدالت خود را به پادشاه عطا فرما

مزمور سلیمان.

1 خدایا، عدالت خود را به پادشاه عطا فرما،

و انصاف خویش را به ولیعهد!

2 تا او قوم تو را به انصاف داوری کند،

و ستمدیدگانِ تو را به عدالت.

3 باشد که کوهها برای قوم وفور نعمت بار آورند

و تپه‌ها ثمرۀ انصاف را.

4 باشد که او ستمدیدگانِ قوم را دادرسی کند،

و کودکانِ نیازمندان را نجات بخشد،

و ستمگر را فرو کوبد.

5 باشد که تا خورشید باقی است، از اوبترسند،

و تا ماه برقرار است، در تمامی نسلها.

6 باشد که همچون بارش باران بر چمنزارِ چیده شده باشد،

همچون رگبارها که زمین را سیراب می‌سازد.

7 باشد که پارسایان در ایام او بشکفند،

و وفور نعمت برقرار باشد،

تا آن هنگام که ماه نیست گردد!

8 باشد که از دریا تا به دریا فرمان براند،

و از نهرتا به کرانهای زمین.

9 باشد که در پیشگاهش صحرانشینان سر فرود آرند،

و دشمنانش خاک را بلیسند!

10 باشد که شاهان تَرشیش و سرزمینهای ساحلی

از برایش خَراج آورند؛

و شاهان صَبا و سِبا

پیشکشها تقدیمش کنند.

11 باشد که همۀ پادشاهان در برابرش سر فرود آرند

و همۀ قومها خدمتش کنند.

12 زیرا او نیازمند را هنگامی که فریاد برمی‌کشد، رهایی می‌بخشد،

و ستمدیده را،

و کسی را که یاوری ندارد.

13 بر بینوا و نیازمند ترحم می‌کند،

و جان نیازمندان را نجات می‌بخشد.

14 جان ایشان را از ظلم و خشونت خواهد رهانید،

زیرا خون ایشان در نظر او گرانبهاست.

15 عمرش دراز باد!

باشد که طلای صَبا تقدیم او گردد!

باشد که مردمان همواره دعاگویش باشند،

و تمامی روز برایش برکت بطلبند.

16 باشد که غله در سراسر زمین فراوان گردد،

و بر فراز تپه‌ها موج زنَد،

و میوۀ آن همچون لبنان باشد.

باشد که مردمان همچون علف صحرا

از شهرها شکوفه زنند.

17 باشد که نام او جاودانه پاینده مانَد،

و آوازه‌اش، تا آفتاب برمی‌تابد.

باشد که قومها جملگی در او برکت یابند،

و آنان نیز او را مبارک خوانند.

18 متبارک باد یهوه خدا، خدای اسرائیل!

تنها اوست که کارهای شگفت می‌کند.

19 متبارک باد نام شکوهمندش تا ابد!

تمامی زمین از جلال او آکنده باد!

آمین و آمین!

20 دعاهای داوود پسر یَسا پایان می‌یابد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/72-52212cf2a7bf32db048b4baa82583117.mp3?version_id=118—

کتاب سوّم

خدا قوّت قلب من است

مزمور آساف.

1 به درستی که خدا برای اسرائیل نیکوست؛

برای آنان که پاکدلند.

2 و اما من، چیزی نمانده بود پاهایم بلغزد؛

نزدیک بود قدمهایم از راه به در رود!

3 زیرا بر فخرفروشان حسد بردم،

آنگاه که رفاه شریران را دیدم.

4 زیرا آنان را تا به مرگ دردی نیست؛

و تن ایشان سالم است.

5 همچون دیگران در زحمت نیستند،

و به بلاهای آدمیان گرفتار نمی‌آیند!

6 از این رو، گردنبند کِبر بر گردنشان است،

و تن‌پوشِ خشونت بر تنشان.

7 چشمانشان از فربهی به در آمده است

و خیالات دل ایشان را حد و مرزی نیست.

8 تمسخر می‌کنند و بدخواهانه سخن می‌گویند،

و متکبرانه، ظلم را بر زبان می‌رانند.

9 دهانشان را بر ضد آسمان می‌گشایند،

و زبانشان بر زمین جولان می‌دهد.

10 از این رو قوم او به آنها روی می‌آورند

و مشتاقانه هر سخن آنها را می‌پذیرند.

11 و می‌گویند: «خدا چگونه بداند؟

آیا آن متعال علم دارد؟»

12 آری، شریران چنین‌اند؛

همواره آسوده‌خیالند و دولتشان رو به فزونی است!

13 بی‌گمان من به عبث دل خود را پاک نگاه داشته‌ام؛

و دستانم را به بی‌گناهی شسته‌ام!

14 همۀ روز مبتلا بوده‌ام؛

و هر بامداد توبیخ گشته‌ام!

15 اگر می‌گفتم: «‌چنین سخن خواهم گفت،»

به نسل حاضر از فرزندان تو خیانت می‌ورزیدم.

16 چون اندیشیدم که این را بفهمم،

بر من بس دشوار آمد،

17 تا آنکه به قُدس خدا داخل شدم؛

آنگاه سرانجامِ ایشان را دریافتم.

18 براستی که ایشان را در جاهای لغزنده قرار می‌دهی؛

و به تباهیشان فرو می‌افکنی.

19 چه به ناگاه هلاک گشته‌اند!

و از وحشت، به تمامی نیست گردیده‌اند!

20 همچون رؤیای شب، آنگاه که آدمی چشم گشاید،

آن هنگام که تو برخیزی، خداوندگارا،

ایشان را چون اوهام، ناچیز خواهی شمرد.

21 آنگاه که جانم تلخ گشته بود

و دلم ریش بود،

22 وحشی بودم و جاهل

و در پیشگاهت مانند حیوانی بی‌شعور بودم.

23 [اما حال دریافته‌ام که] من پیوسته با توام،

و تو دست راستم را می‌گیری.

24 تو با مشورتِ خویش هدایتم می‌کنی،

و پس از آن به جلالم می‌رسانی.

25 در آسمان جز تو کِه را دارم؟

و بر زمین، هیچ چیز را جز تو نمی‌خواهم.

26 تن و دل من ممکن است زائل شود،

اما خداست صخرۀ دلم و نصیبم، تا ابد.

27 زیرا براستی آنان که از تو دورند، هلاک خواهند شد؛

و آنان را که به تو خیانت می‌ورزند، نابود خواهی کرد.

28 اما مرا نیکوست که به خدا نزدیک باشم.

خداوندگارْ یهوه را پناهگاه خود ساخته‌ام

تا همۀ کارهای تو را بازگویم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/73-69f6bbbca1486370982c6d5940a49422.mp3?version_id=118—