Categories
خروج

خروج 39

جامه‌های کهانت

1 از نخهای آبی، ارغوانی و قرمز جامه‌هایی برای خدمت در قُدس بافتند. همچنین بنا به فرمان خداوند به موسی، جامه‌های مقدسی برای هارون دوختند.

ایفود

2 ایفود را از طلا، نخهای آبی، ارغوانی و قرمز، و کتان ریزبافت تابیده دوختند.

3 با چکش‌کاری، ورقه‌های نازکی از طلا فراهم آوردند و آنها را بریده، به صورت رشته‌هایی درآوردند تا با مهارتی خاص با نخهای آبی، ارغوانی و قرمز و نیز با کتان ریزبافت در هم بِتَنَند.

4 برای ایفود دو سرشانه دوختند که به دو سرِ ایفود متصل می‌شد تا ایفود پیوسته باشد.

5 کمربند نقش‌دارِ ایفود از جنس خودِ ایفود، و با آن یکپارچه بود، یعنی از طلا و نخهای آبی، ارغوانی و قرمز، و کتان ریزبافتِ تابیده دوخته شده بود؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

6 سنگهای عقیق را بر نگین‌دانِ زرین نشاندند و نامهای پسرانِ اسرائیل را بر آنها حک کردند، همان‌گونه که مُهر را حکاکی می‌کنند.

7 سپس آنها را به عنوان سنگهای یادآوری برای پسران اسرائیل بر سرشانه‌های ایفود نصب کردند؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

پیش‌سینه

8 پیش‌سینه را ماهرانه و همچون ایفود از طلا و نخهای آبی، ارغوانی و قرمز، و کتان ریزبافتِ تابیده دوختند.

9 پیش‌سینه مربع و دولا بود، درازای آن یک وجبو پهنای آن یک وجب، دولا.

10 آنگاه چهار ردیف سنگ گرانبها بر آن نشاندند. در ردیف اوّل لَعل، یاقوتِ زرد و زمرد؛

11 در ردیف دوّم فیروزه، یاقوتِ کبود و الماس؛

12 در ردیف سوّم سنگِ یَمانی، یَشم و لَعلِ بنفش؛

13 در ردیف چهارم زِبَرجَد، عقیق و یَشب.اینها بر نگین‌دانهای زرین نشانده شده بود.

14 شمار سنگها دوازده بود، یکی برای هر یک از نامهای پسران اسرائیل، و بر هر یک از آنها نام یکی از دوازده قبیله همچون نقشی که بر مُهر است، حک شده بود.

15 برای پیش‌سینه، زنجیرهایی تابیده از طلای ناب همچون ریسمان ساختند.

16 نیز دو نگین‌دانِ زرین و دو حلقۀ زرین ساختند و حلقه‌ها را بر دو گوشۀ پیش‌سینه گذاشتند.

17 دو زنجیر طلا را در حلقه‌های دو گوشۀ پیش‌سینه گذاشتند

18 و دو سر دیگر زنجیرها را به دو نگین‌دان زرین بسته، آنها را از جلو به سرشانه‌های ایفود متصل کردند.

19 دو حلقۀ زرین ساختند و آنها را به دو گوشۀ دیگر پیش‌سینه بر لبۀ داخلی آن در کنار ایفود بستند.

20 دو حلقۀ زرینِ دیگر نیز ساختند و آنها را در جلوی ایفود به قسمت زیر سرشانه‌ها، نزدیک درز، درست بالای کمربند ایفود متصل کردند.

21 حلقه‌های پیش‌سینه را با نوار آبی به حلقه‌های ایفود بستند، به گونه‌ای که بر روی کمربند قرار گیرند، تا پیش‌سینه از روی ایفود کنار نرود؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

دیگر جامه‌های کهانت

22 ردای ایفود را یکسره از پارچه آبی دوختند که کار بافندگان بود.

23 در وسط ردا، شکافی به شکل یقۀ زره بود، با لبه‌ای در اطراف آن، تا پاره نشود.

24 بر گرد دامن ردا، انارهایی با نخهای آبی، ارغوانی و قرمز و کتان ریزبافت تابیده دوختند.

25 سپس زنگوله‌هایی از طلای ناب ساختند و بر گِرد دامن ردا میان انارها بستند.

26 زنگوله‌ها و انارها یکی در میان بر گِرد دامن ردایی بود که به هنگام خدمت بر تن می‌کردند؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

27 برای هارون و پسرانش پیراهنهایی از کتان ریزبافت دوختند که کار بافندگان بود.

28 دستار را از کتان ریزبافت، کلاهها را از کتان ریزبافت، و زیرجامه‌ها را نیز از کتان ریزبافتِ تابیده دوختند.

29 شال کمر را نیز که ماهرانه بر آن گلدوزی شده بود، از کتان ریزبافتِ تابیده و نخهای آبی، ارغوانی و قرمز دوختند؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

30 لوح نیمتاج مقدس را از طلای ناب ساختند و این کلمات را به‌سان نقشی که بر مُهر است بر آن نگاشتند: «مقدس برای خداوند.»

31 آنگاه نواری آبی رنگ به آن متصل کردند تا آن را به دستار ببندند؛ همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

دیدار موسی از مسکن

32 پس، تمامی کار مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، به پایان رسید. بنی‌اسرائیل همه چیز را همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود، انجام دادند.

33 آنگاه مسکن را به حضور موسی آوردند، خیمه و همۀ لوازمش، گیره‌ها، تخته‌ها، تیرهای افقی، ستونها و پایه‌های آن؛

34 پوشش از پوستِ به رنگ سرخ درآمدۀ قوچ، پوشش از چرم نازک،حجاب حائل،

35 صندوق شهادت و تیرکهایش، جایگاه کفّاره؛

36 میز را با تمام وسایلش و نان حضور،

37 چراغدانِ طلای ناب را با چراغها و تمام لوازمش، و روغن مخصوص چراغ را؛

38 مذبح طلا، روغن مسح، بخور خوشبو، و پردۀ دَرِ خیمه را؛

39 مذبح برنجین را با شبکۀ برنجین آن، تیرکهایش و تمام وسایل مربوط به آن؛ تشت و پایه‌اش؛

40 پرده‌های صحن را با ستونها و پایه‌هایش، و نیز پردۀ مدخل صحن را، طنابها و میخهایش، تمامی اسباب لازم برای خدمت در مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات را؛

41 و نیز جامه‌های بافته شده برای خدمت در قُدس، خواه جامه‌های مقدسِ هارونِ کاهن و خواه جامه‌هایی را که پسرانش به هنگام کهانت بر تن می‌کردند.

42 بنی‌اسرائیل این همه را درست همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود انجام دادند.

43 موسی کار ایشان را بررسی کرد و دید که همۀ کارها را درست همان‌گونه که خداوند فرموده بود، انجام داده بودند. پس ایشان را برکت داد.

Categories
خروج

خروج 40

برپایی خیمۀ ملاقات

1 آنگاه خداوند به موسی گفت:

2 «مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات را در نخستین روز از ماه نخست بر پا کن.

3 صندوق شهادت را در آن بگذار و حجاب را در برابر آن بیاویز.

4 سپس میز را به درون ببر و هرآنچه مربوط به آن است بر روی آن قرار بده. آنگاه چراغدان را به درون ببر و چراغهایش را نصب کن.

5 مذبح زرین بخور را جلوی صندوق شهادت بگذار و پردۀ دَرِ مسکن را بیاویز.

6 مذبح قربانی تمام‌سوز را جلوی دَرِ مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، قرار بده؛

7 حوض برنجین را میان خیمۀ ملاقات و مذبح بگذار و در آن آب بریز.

8 صحن را گرداگرد آن بر پا کن و پردۀ مدخلِ صحن را بیاویز.

9 «سپس روغنِ مسح را برگیر و مسکن را با هر چه در آن است مسح کن؛ آن را با تمامی اسبابش تخصیص نما، و مقدس خواهد بود.

10 آنگاه مذبح قربانی تمام‌سوز را با تمامی اسبابش مسح کن؛ مذبح را تخصیص کن، و بسیار مقدس خواهد بود.

11 حوض و پایه‌اش را نیز مسح کن و آنها را تخصیص نما.

12 «سپس هارون و پسرانش را به دَرِ خیمۀ ملاقات بیاور و ایشان را به آب شستشو ده.

13 آنگاه جامه‌های مقدس را بر تن هارون کرده، وی را مسح نما و تخصیص کن تا برای من کهانت کند.

14 سپس پسرانش را بیاور و پیراهنها را بدیشان بپوشان

15 و آنان را نیز همچون پدرشان مسح کن تا برای من کهانت کنند. مسحِ آنها برای کهانتی جاودانه در نسلهای ایشان ادامه خواهد داشت.»

16 موسی همه چیز را همان‌گونه که خداوند فرمان داده بود به انجام رسانید.

17 بدین‌سان مسکن در نخستین روزِ ماهِ نخست از سالِ دوّم بر پا شد.

18 موسی مسکن را بر پا کرده، پایه‌های آن را بنهاد، تخته‌هایش را بر پا داشت، و پشت‌بندها را در جای خود قرار داده، ستونهای آن را بر پا نمود.

19 آنگاه چادر را بر روی مسکن گسترانید و پوششِ چادر را، همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، بر آن کشید.

20 سپس شهادت را برگرفته، درون صندوق قرار داد، و تیرکها را به صندوق متصل کرده، جایگاه کفّاره را بر آن نهاد.

21 آنگاه صندوق را به درون مسکن برد و حجاب حائل را آویخت به گونه‌ای که صندوق شهادت پشت پرده قرار گرفت، همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود.

22 او میز را نیز در خیمۀ ملاقات، بیرون حجاب، در ضلع شمالی مسکن قرار داد

23 و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود نان را بر آن به حضور خداوند نهاد.

24 چراغدان را در خیمۀ ملاقات، مقابل میز، در ضلع جنوبی مسکن قرار داد

25 و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، چراغها را به حضور خداوند بر پا داشت.

26 سپس مذبح زرین را در خیمۀ ملاقات جلوی حجاب نهاد

27 و همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود، بر آن بخورِ خوشبو سوزانید.

28 آنگاه پردۀ دَرِ مسکن را آویخت.

29 مذبح قربانی تمام‌سوز را نزدیک دَرِ مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، قرار داد و بر آن قربانی تمام‌سوز و هدیۀ آردی تقدیم کرد، همان‌گونه که خداوند به او فرمان داده بود.

30 حوض برنجین را میان خیمۀ ملاقات و مذبح قرار داد و در آن آب برای شستشو ریخت.

31 موسی و هارون و پسرانش از آن آب برای شستن دست و پایشان استفاده می‌کردند.

32 آنان به هنگام ورود به خیمۀ ملاقات یا نزدیک شدن به مذبح، همان‌گونه که خداوند به موسی فرمان داده بود، شستشو می‌کردند.

33 آنگاه موسی صحن را گرداگرد مسکن و مذبح بر پا داشت و پرده را جلوی مدخلِ صحن آویخت. بدین‌سان موسی کار را به پایان رسانید.

جلال خداوند

34 آنگاه ابر، خیمۀ ملاقات را پوشانید و جلال خداوند مسکن را پر ساخت.

35 و موسی نتوانست به خیمۀ ملاقات درآید، زیرا ابر بر آن ساکن بود و جلال خداوند مسکن را پر ساخته بود.

36 در همۀ سفرهای بنی‌اسرائیل، چون ابر از بالای مسکن برمی‌خاست، آنان عزیمت می‌کردند،

37 و اگر برنمی‌خاست، آنان نیز عزیمت نمی‌کردند تا روزی که ابر برخیزد.

38 بدین‌سان، در همۀ سفرهای خاندان اسرائیل، در برابر دیدگان همۀ آنان، هنگام روز ابرِ خداوند بر روی مسکن بود و هنگام شب، آتش در ابر.

Categories
لاویان

لاویان ‮معرفی کتاب لاویان‬

معرفی کتاب لاویان

سوّمین کتابِ تورات موسی، نام قبیلۀ لاوی را بر خود دارد که عهده‌دار نظام عبادت بودند. این کتاب حاوی دستورالعملهایی است برای کاهنان تا قوم اسرائیل را در عبادت خدا رهبری کنند. همچنین به قوم خدا نشان می‌دهد چگونه زندگی مقدسی داشته باشند.

اگر کتاب لاویان را در یک نشست بخوانیم، موضوعی که بیش از هر چیز خودنمایی می‌کند، قدوسیت خدا است. از آنجا که خدا قدوس است، قوم او نیز باید چه به‌طور جمعی و چه انفرادی مقدس باشند. این نکته بارها تأکید شده است. هدف خدا از دادن این احکام، تقدیس قوم اوست، چراکه او خودْ قدوس است. در عهدجدید بیش از پانزده بار از کتاب لاویان نقل قول شده است.

در هفت باب نخست کتاب، شرح مبسوطی از قربانیهای مختلف یافت می‌شود. سپس نحوۀ تقدیس هارون و پسرانش آمده و شرح داده شده که چگونه کاهنان خدمت خود را آغاز کردند (بابهای ۸ تا ۱۰). در ادامۀ کتاب، احکام مربوط به خوراکهای حلال و حرام، قوانین طهارت، احکام متفرقه، و بالاخره، اعیاد و موقوفات خداوند آمده است.

گرچه مسیحیان امروزه این احکام و قواعد را دیگر لازم‌الاجرا نمی‌دانند، اما پیام کتاب لاویان همواره لازم‌الاجرا خواهد بود: «مقدس باشید، زیرا من یهوه، خدای شما قدوسم» (۱۹:۲).

تقسیم‌بندی کلّی

۱- احکام مربوط به هدایا و قربانیها (بابهای ۱ تا ۷)

۲- انتصاب هارون و پسرانش به کهانت (بابهای ۸ تا ۱۰)

۳- احکام مربوط به طهارت (بابهای ۱۱ تا ۱۵)

۴- آیین روز کفاره (باب ۱۶)

۵- احکام مربوط به خون (باب ۱۷)

۶- احکام مربوط به تقدس عملی (بابهای ۱۸ تا ۲۲)

۷- ایام مقدس (بابهای ۲۳ تا ۲۵)

۸- برکت و لعنت (باب ۲۶)

۹- احکام مربوط به نذرها (باب ۲۷)

Categories
لاویان

لاویان 1

قربانی تمام‌سوز

1 خداوند موسی را فرا خواند و از خیمۀ ملاقات با او سخن گفت و فرمود:

2 «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بدیشان بگو: هرگاه کسی از شما هدیه‌ای به خداوند تقدیم کند، باید هدیۀ خود را از چارپایان یعنی از رمه یا گله تقدیم نماید.

3 «اگر هدیۀ وی قربانی تمام‌سوز از رمه باشد، گاوِ نرِ بی‌عیب تقدیم کند. آن را به دَرِ خیمۀ ملاقات بیاورد تا مقبول درگاه خداوند افتد.

4 او باید دست خود را بر سر قربانی تمام‌سوز بگذارد، و برایش مقبول خواهد افتاد تا به جهت او کفّاره کند.

5 آنگاه گاو را در حضور خداوند ذبح کند، و پسران هارون، یعنی کاهنان، خون آن را بیاورند و بر دورتادورِ مذبح که نزد دَرِ خیمۀ ملاقات است، بپاشند.

6 سپس پوست قربانی تمام‌سوز را بکند و آن را قطعه‌قطعه کند.

7 پسران هارونِ کاهن بر مذبح آتش نهند و بر آتش هیزم بچینند.

8 سپس پسران هارون، یعنی کاهنان، قطعه‌ها را با سر و چربی بر هیزمی که بر آتشِ مذبح است، بچینند.

9 اما او اندرونی و پاچه‌ها را به آب بشوید. سپس کاهن همه را بر مذبح بسوزاند. این است قربانی تمام‌سوز، هدیۀ اختصاصیو رایحۀ خوشایندبرای خداوند.

10 «اگر هدیۀ او قربانی تمام‌سوز از گله، یعنی گوسفند یا بز باشد، حیوان نرِ بی‌عیب تقدیم کند.

11 آن را در جانب شمالی مذبح در حضور خداوند ذبح کند، و پسران هارون، یعنی کاهنان، خونش را بر دورتادورِ روی مذبح بپاشند.

12 سپس آن را به همراه سر و چربی قطعه‌قطعه کند، و کاهن همه را بر هیزمی که بر آتش مذبح است، بچیند.

13 اما اندرونی و پاچه‌ها را به آب بشوید. سپس کاهن همه را تقدیم کند و بر مذبح بسوزاند. این است قربانی تمام‌سوز، هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

14 «اگر هدیۀ او به خداوند قربانی تمام‌سوز از پرندگان باشد، قُمری یا جوجه کبوتر تقدیم کند.

15 کاهن آن را نزد مذبح بیاورد و سرش را پیچانده، آن را بر مذبح بسوزاند و خونش بر دیوارۀ مذبح چلانده شود.

16 چینه‌دان را با محتوایشدرآورد و بر جانب شرقی مذبح در جای خاکستر، بیفکند.

17 سپس بالهای پرنده را گرفته آن را از میان چاک کند، بی‌آنکه دو پاره شود. آنگاه کاهن آن را بر هیزمی که بر آتش مذبح است، بسوزاند. این است قربانی تمام‌سوز، هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

Categories
لاویان

لاویان 2

هدیۀ آردی

1 «هرگاه کسی هدیۀ آردی به خداوند تقدیم کند، هدیه‌اش باید از آرد مرغوب باشد. بر آن روغن بریزد و کُندُر بنهد،

2 و آن را نزد پسران هارون، یعنی کاهنان، بیاورد. آنگاه از آن یک مشت برگیرد، یعنی از آرد مرغوب و روغن و تمامی کُندُرش، و کاهن آن را به عنوان یادگاری بر مذبح بسوزاند. این است هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

3 اما بقیۀ هدیۀ آردی از آنِ هارون و پسرانش خواهد بود. این است یکی از قسمتهای بسیار مقدس هدایای اختصاصی که به خداوند تقدیم می‌شود.

4 «اگر هدیۀ آردی پخته شده در تنور تقدیم می‌کنی، باید قُرصهای بی‌خمیرمایه از آردِ مرغوبِ آمیخته به روغن باشد، یا گِرده‌های نازک بی‌خمیرمایه و آغشته به روغن.

5 اگر هدیه‌ات، هدیۀ آردی پخته شده بر ساجاست، باید از آرد مرغوب و بی‌خمیرمایۀ آمیخته به روغن باشد.

6 آن را چند پاره کن و بر آن روغن بریز. این است هدیۀ آردی.

7 اگر هدیه‌ات، هدیۀ آردی پخته شده در تابه است، باید از آرد مرغوبِ آمیخته به روغن تهیه شود.

8 هدیۀ آردی را که از این مواد تهیه شده باشد، نزد خداوند بیاور و آن را به کاهن تقدیم کن و او آن را نزد مذبح خواهد برد.

9 کاهن قسمت یادگاری را از هدیۀ آردی برگیرد و بر مذبح بسوزاند. این است هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

10 اما بقیۀ هدیۀ آردی از آنِ هارون و پسرانش خواهد بود. این است یکی از قسمتهای بسیار مقدس هدایای اختصاصی که به خداوند تقدیم می‌شود.

11 «هیچ‌یک از هدایای آردی که به خداوند تقدیم می‌کنید نباید با خمیرمایه تهیه شده باشد، زیرا در هدیۀ اختصاصی که تقدیم خداوند می‌کنید، نباید هیچ خمیرمایه یا عسل بسوزانید.

12 اینها را می‌توان به عنوان هدیۀ نوبر نزد خداوند برد، اما نباید به عنوان رایحۀ خوشایند بر مذبح تقدیم کرد.

13 به همۀ هدایای آردی خود نمک بزن. مباد که نمکِ عهد تو با خدایت، در هدیۀ آردی تو یافت نشود. با همۀ هدایایت نمک تقدیم کن.

14 «اگر هدیۀ آردی از نوبر محصول به خداوند تقدیم می‌کنی، باید دانه‌های غلّۀ نورَس که کوبیده و در آتش برشته شده باشد، تقدیم کنی.

15 بر آن روغن بریز و کُندُر بگذار. این است هدیۀ آردی.

16 کاهن قسمتِ یادگاری هدیۀ آردی، یعنی قدری از غلۀ کوبیدۀ آن و قدری از روغنِ آن را با همۀ کُندُرش بسوزاند. این است هدیۀ اختصاصی برای خداوند.

Categories
لاویان

لاویان 3

قربانی رفاقت

1 «اگر هدیۀ وی قربانی رفاقت باشد و آن را از رمه تقدیم کند، خواه نرینه و خواه مادینه، باید حیوانی بی‌عیب به حضور خداوند تقدیم کند.

2 دست خود را بر سر هدیۀ خویش بگذارد و آن را نزد دَرِ خیمۀ ملاقات ذبح کند، و پسران هارون، یعنی کاهنان، خون را بر دورتادور مذبح بپاشند.

3 او باید از قربانی رفاقت، چربی‌ای را که اندرونی را می‌پوشاند یعنی تمامی چربی روی اندرونی را به عنوان هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کند،

4 و نیز هر دو قلوه را با چربی روی آنها در قسمت تهیگاه، و همچنین زائدۀ روی جگر را که با قلوه‌ها جدا می‌کند.

5 سپس پسران هارون آن را بر مذبح، بر روی قربانی تمام‌سوز بر هیزمی که روی آتش است، بسوزانند. این است هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

6 «اگر هدیه‌ای که به عنوان قربانی رفاقت به خداوند تقدیم می‌کند از گله باشد، خواه نرینه و خواه مادینه، باید حیوانی بی‌عیب تقدیم کند.

7 اگر بره‌ای به عنوان قربانی تقدیم می‌کند، باید آن را به حضور خداوند آورده،

8 دست خود را بر سر هدیۀ خویش بگذارد و آن را مقابل خیمۀ ملاقات ذبح کند. سپس پسران هارون خون آن را بر دورتادورِ مذبح بپاشند.

9 او باید از قربانی رفاقت، چربیِ آن را به عنوان هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کند، یعنی تمامی دنبه را که از نزدیکی ستون مهره‌ها جدا می‌کند، و چربی‌ای را که اندرونی را می‌پوشاند یعنی تمامی چربی روی اندرونی را،

10 و همچنین هر دو قلوه را با چربی روی آنها در قسمت تهیگاه، و زائدۀ روی جگر را که با قلوه‌ها جدا می‌کند.

11 کاهن این همه را به عنوان خوراک بر مذبح بسوزاند؛ این است هدیۀ اختصاصی برای خداوند.

12 «اگر بزی را به عنوان هدیه تقدیم می‌کند، باید آن را به حضور خداوند آورده،

13 دست خود را بر سر حیوان بگذارد و آن را مقابل خیمۀ ملاقات ذبح کند. سپس پسران هارون خون آن را بر دورتادورِ مذبح بپاشند.

14 او باید از این هدیه، چربی‌ای را که اندرونی را می‌پوشاند یعنی تمامی چربی روی اندرونی را به عنوان هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کند،

15 و نیز هر دو قلوه را با چربی روی آنها در قسمت تهیگاه، و زائدۀ روی جگر را که با قلوه‌ها جدا می‌کند.

16 سپس کاهن این همه را به عنوان خوراک بر مذبح بسوزاند؛ این است هدیۀ اختصاصی به جهت رایحۀ خوشایند. تمام چربی از آنِ خداوند است.

17 «این است فریضه‌ای ابدی در همۀ نسلهای شما، در هر جا که ساکن باشید: هرگز چربی یا خون نخورید.»

Categories
لاویان

لاویان 4

قربانی گناه

1 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

2 «به بنی‌اسرائیل بگو: اگر کسی ناخواسته گناه ورزد و یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است، به عمل آورد،

3 اگر گناه از کاهنِ مسح‌شده سر زده باشد و بدین‌گونه قوم تقصیرکار شده باشند، باید به جهت گناهی که مرتکب شده است گوسالۀ نرینه‌ای بی‌عیب از رمه به عنوان قربانی گناه به خداوند تقدیم کند.

4 گوساله را نزد دَرِ خیمۀ ملاقات به حضور خداوند بیاورد و دست خود را بر سر گوساله نهاده، آن را در حضور خداوند ذبح کند.

5 سپس کاهنِ مسح‌شده قدری از خون گوساله را برگیرد و آن را به داخل خیمۀ ملاقات ببرد.

6 کاهن باید انگشت خود را در خون فرو برده، مقداری از خون را هفت بار در حضور خداوند در برابر حجاب قُدس بپاشد.

7 سپس قدری از خون را در حضور خداوند بر شاخهای مذبح بخورِ خوشبو که در خیمۀ ملاقات است بمالد، و باقی خون گوساله را به پای مذبح قربانی تمام‌سوز که نزد دَرِ خیمۀ ملاقات است، بریزد.

8 او باید تمامی چربیِ گوسالۀ قربانیِ گناه را جدا کند، چربی‌ای را که اندرونی را می‌پوشاند یعنی تمامی چربی روی اندرونی را،

9 و همچنین هر دو قلوه را با چربی روی آنها در قسمت تهیگاه، و نیز زائدۀ روی جگر را که با قلوه‌ها جدا می‌کند؛

10 درست همان‌گونه که آنها را از گاو قربانی رفاقت جدا می‌کنند. و کاهن همه را بر مذبح قربانی تمام‌سوز بسوزاند.

11 اما پوست گوساله و تمامی گوشت آن و سر و پاچه‌ها و اندرونی و فضولاتِ آن را،

12 یعنی هرآنچه را که از گوساله باقی مانَد، بیرون از اردوگاه به محلی طاهر که خاکستر را در آن می‌ریزند ببرد و آن را بر هیزم به آتش بسوزاند؛ پس بر تودۀ خاکستر سوزانده شود.

13 «اگر همۀ جماعت اسرائیل ناخواسته خطایی ورزند و این امر از نظر جماعت پوشیده باشد، و آنها یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است به عمل آورده، تقصیرکار شوند،

14 چون گناهی که مرتکب شده‌اند معلوم گردد، جماعت باید گوسالۀ نرینه‌ای به عنوان قربانی گناه تقدیم کنند. پس آن را به مقابل خیمۀ ملاقات بیاورند،

15 و مشایخِ جماعت در حضور خداوند دستهای خود را بر سر گوساله بگذارند، و گوساله در حضور خداوند ذبح شود.

16 آنگاه کاهنِ مسح‌شده قدری از خون گوساله را به داخل خیمۀ ملاقات ببَرد

17 و انگشت خود را در خون فرو برده، آن را هفت مرتبه در حضور خداوند در برابر حجاب بپاشد.

18 سپس قدری از خون را در حضور خداوند بر شاخهای مذبحی که در خیمۀ ملاقات است بمالد، و باقی خون را به پای مذبح قربانی تمام‌سوز که نزد دَرِ خیمۀ ملاقات است، بریزد.

19 او باید تمامی چربی آن را جدا کند و بر مذبح بسوزاند.

20 با این گوساله نیز همان کند که با گوسالۀ قربانی گناه کرد؛ با این نیز چنان کند. پس کاهن برای ایشان کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهند شد.

21 آنگاه گوساله را از اردوگاه بیرون برده، بسوزاند، درست همان‌گونه که گوسالۀ نخست را سوزانید. این است قربانی گناه به جهت جماعت.

22 «اگر رهبری گناه ورزد و ناخواسته یکی از اموری را که یهوه خدایش انجام آن را منع کرده است به عمل آورد و تقصیرکار گردد،

23 چون گناهی که مرتکب شده است بر او معلوم شود، باید بز نر بی‌عیبی به عنوان قربانی تقدیم کند.

24 او باید دست خود را بر سر بز بگذارد و آن را در محلی که قربانی تمام‌سوز را در حضور خداوند ذبح می‌کنند، ذبح نماید. این است قربانی گناه.

25 سپس کاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خویش برگیرد و آن را بر شاخهای مذبح قربانی تمام‌سوز بمالد و باقی خونِ آن را به پای مذبح قربانی تمام‌سوز بریزد.

26 او باید همۀ چربی آن را، مانند چربی قربانی رفاقت، بر مذبح بسوزاند. پس کاهن برای او به جهت گناهش کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهد شد.

27 «اگر کسی از مردم عادی ناخواسته گناه ورزد و یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است به عمل آورده، تقصیرکار گردد،

28 چون گناهی که مرتکب شده است بر او معلوم شود، باید به جهت گناهی که مرتکب شده است بز مادۀ بی‌عیبی به عنوان قربانی تقدیم کند.

29 او باید دست خود را بر سر قربانی گناه بگذارد و قربانی گناه را در محلِ قربانی تمام‌سوز ذبح کند.

30 سپس کاهن قدری از خون آن را به انگشت خویش برگیرد و بر شاخهای مذبح قربانی تمام‌سوز بمالد و باقی خون را به تمامی به پای مذبح بریزد.

31 او باید همۀ چربی آن را جدا کند، درست همان‌گونه که چربی را از قربانی رفاقت جدا می‌کنند. سپس کاهن آن را به عنوان رایحۀ خوشایند برای خداوند بر مذبح بسوزاند. پس کاهن برای او کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهد شد.

32 «اگر بره‌ای را به عنوان قربانی گناه خود تقدیم می‌کند، باید برۀ ماده‌ای بی‌عیب بیاورد.

33 او باید دست خود را بر سر قربانی گناه بگذارد و آن را به عنوان قربانی گناه در محلی که قربانی تمام‌سوز را ذبح می‌کنند، ذبح نماید.

34 سپس کاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خویش برگیرد و آن را بر شاخهای مذبح قربانی تمام‌سوز بمالد، و باقی خون را به‌تمامی به پای مذبح بریزد.

35 او باید همۀ چربی آن را جدا کند، درست همان‌گونه که چربیِ برۀ قربانی رفاقت را جدا می‌کنند. سپس کاهن همه را بر مذبح، بر روی هدیۀ اختصاصی خداوند بسوزاند. پس کاهن برای او به جهت گناهی که مرتکب شده است کفّاره به جا خواهد آورد، و او آمرزیده خواهد شد.

Categories
لاویان

لاویان 5

1 «اگر کسی مرتکب این گناه شود که احضاریه‌ای عمومی جهت ادای شهادت بشنود و با اینکه شاهد است، یعنی ماجرا را دیده یا از آن باخبر شده است، سخن نگوید، متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد.

2 یا اگر کسی چیزی نجس را لمس کند، خواه لاشۀ حیوانات وحشی نجس، لاشۀ چارپایان اهلی نجس و یا لاشۀ جنبندگان کوچک نجس را، و این امر بر وی پوشیده باشد، نجس شده، تقصیرکار خواهد گشت.

3 یا اگر نجاست آدمی را لمس کند، یعنی هر نجاستی را که به نجس شدن انسان می‌انجامد، و این امر بر وی پوشیده باشد، چون از آن آگاه شود، تقصیرکار خواهد گشت.

4 یا اگر کسی به لبان خود سوگندی نسنجیده یاد کند که کاری نیک یا بد انجام دهد، یعنی هر کاری که ممکن است درباره‌اش سوگندی نسنجیده یاد کرد، و این امر بر وی پوشیده باشد، چون از آن آگاه شود، در هر یک از این موارد تقصیرکار خواهد گشت.

5 اگر در هر یک از این امور تقصیرکار گردد، باید به گناهی که مرتکب شده است اعتراف کند،

6 و برای گناهی که مرتکب شده است، بره یا بزی ماده از گله به عنوان قربانی جبران به خداوند تقدیم نماید. پس کاهن برای او به جهت گناهش کفّاره به جا خواهد آورد.

7 «اما اگر دست او به بهای بره نرسد، باید برای خطایی که مرتکب شده است دو قمری یا دو جوجه کبوتر به حضور خداوند بیاورد، یکی به عنوان قربانی گناه و دیگری به عنوان قربانی تمام‌سوز.

8 آنها را نزد کاهن بیاورد، و کاهن نخست آن را که به جهت قربانی گناه است تقدیم کند. کاهن سر آن را از گردن بپیچاند بی‌آنکه سر را به‌طور کامل از تن جدا کند.

9 سپس مقداری از خون قربانی گناه را بر دیوارۀ مذبح بپاشد و باقی خون را پای مذبح بچلاند. این است قربانی گناه.

10 آنگاه پرندۀ دیگر را مطابق قوانین، به عنوان قربانی تمام‌سوز تقدیم کند. پس کاهن برای او به جهت گناهی که مرتکب شده است کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهد شد.

11 «اما اگر دست او به بهای دو قمری یا دو جوجه کبوتر نیز نرسد، برای گناهی که مرتکب شده است یک‌دهم ایفَهآرد مرغوب به عنوان قربانی گناه بیاورد. اما نباید بر آن روغن بنهد یا کُندُر بگذارد، زیرا که قربانی گناه است.

12 آن را نزد کاهن بیاورد و کاهن مشتی از آن را به عنوان قسمت یادگاری برگرفته، آن را بر روی هدایای اختصاصی خداوند بر مذبح بسوزاند. این است قربانی گناه.

13 پس کاهن برای او به جهت گناهی که در هر کدام از این موارد مرتکب شده است کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهد شد. بقیه از آنِ کاهن خواهد بود، درست مانند هدیۀ آردی.»

قربانی جبران

14 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

15 «اگر کسی خیانت ورزد و در خصوص امور مقدسِ خداوند ناخواسته گناه کند، باید به عنوان قربانی جبرانِ خود قوچی بی‌عیب از گله که ارزش آن به مثقال نقره بر حسب مثقال قُدسبرآورد شده باشد، برای خداوند بیاورد. این است قربانی جبران.

16 او همچنین باید برای قصوری که در امور مقدس ورزیده است عوض بدهد، و یک پنجم بهایش را نیز بر آن افزوده، همه را به کاهن بدهد. پس کاهن با قوچ قربانی جبران برای او کفّاره به جا خواهد آورد، و بر او آمرزیده خواهد شد.

17 «اگر کسی گناه ورزد و هر کدام از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است به عمل آورد، حتی اگر از آن آگاه نباشد، تقصیرکار است و متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد.

18 او باید بر حسب برآوردِ انجام شده، قوچی بی‌عیب از گله به عنوان قربانی جبران نزد کاهن بیاورد. پس کاهن برای او به جهت خطایی که ناخواسته مرتکب شده است کفّاره به جا خواهد آورد، و آمرزیده خواهد شد.

19 این است قربانی جبران. او براستی در پیشگاه خداوند تقصیرکار است.»

Categories
لاویان

لاویان 6

1 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

2 «اگر کسی گناه کند و به خداوند خیانت ورزیده، در مورد امانت یا وثیقه یا آنچه دزدیده است همسایۀ خود را بفریبد، یا مال همسایۀ خویش را غصب کند،

3 یا چیز گمشده‌ای را بیابد و دربارۀ آن دروغ گفته، سوگند دروغ یاد کند، یا مرتکب هر کار دیگری شود که آدمی با انجام آن گناه می‌کند،

4 از آنجا که گناه ورزیده و تقصیرکار گشته است، باید آنچه را دزدیده یا غصب کرده، یا امانتی را که به او سپرده شده یا چیز گمشده‌ای را که یافته است، باز پس دهد.

5 همچنین هر چیزی را که درباره‌اش سوگند دروغ یاد کرده است، باید به‌طور کامل باز پس دهد و یک پنجم نیز بر آن افزوده، آن را در روزی که جرمش مُحرز گردد به صاحب مال بازگرداند.

6 او باید به عنوان قربانیِ جبران خود، بر حسب برآوردِ انجام شده قوچی بی‌عیب از گله به عنوان قربانی جبران نزد کاهن آورده، به حضور خداوند تقدیم کند.

7 آنگاه کاهن در حضور خداوند برایش کفّاره به جا خواهد آورد، و او در خصوص هرآنچه کرده و با انجامش تقصیرکار شده است، آمرزیده خواهد شد.»

قانون قربانی تمام‌سوز

8 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

9 «به هارون و پسرانش فرمان داده، بگو: این است قانون قربانی تمام‌سوز: قربانی تمام‌سوز باید تمامی شب تا صبح بر آتشدان مذبح باشد، و آتش مذبح بر آن افروخته بماند.

10 و کاهن جامۀ کتان خود را بپوشد و زیرجامۀ کتان خویش را بر تن کند، و سپس خاکستری را که از آتش قربانی تمام‌سوز بر مذبح به جا مانده است، برگیرد و آن را در کنار مذبح بگذارد.

11 آنگاه جامه از تن به درآورده، جامه‌ای دیگر بپوشد و خاکستر را بیرون از اردوگاه به محلی طاهر ببرد.

12 آتشِ روی مذبح باید بر آن افروخته بماند و خاموش نشود. کاهن هر صبحگاه هیزم بر آن بسوزاند و قربانی تمام‌سوز را بر آن بچیند، و چربی قربانی رفاقت را بر آن بسوزاند.

13 آتش باید پیوسته بر مذبح افروخته بماند، و خاموش نشود.

قانون هدیۀ آردی

14 «این است قانون هدیۀ آردی: پسران هارون آن را در برابر مذبح به حضور خداوند بیاورند.

15 سپس کاهن از آرد مرغوبِ هدیۀ آردی و روغن آن و نیز تمام کُندری که روی هدیه آردی است یک مشت برگیرد، و به عنوان یادگاری بر مذبح بسوزاند. این است رایحه‌ای خوشایند برای خداوند.

16 بقیۀ آن را هارون و پسرانش بخورند. بی‌خمیرمایه و در مکانی مقدس خورده شود. آن را در صحن خیمۀ ملاقات بخورند.

17 هدیۀ آردی با خمیرمایه پخته نشود. من آن را به عنوان سهم ایشان از هدایای اختصاصی خویش داده‌ام. این همچون قربانی گناه و قربانی جبران، بسیار مقدس است.

18 همۀ اولاد مذکر از نسل هارون می‌توانند از هدایای اختصاصی خداوند بخورند. این برای شما فریضه‌ای است ابدی در همۀ نسلهایتان. هر که آنها را لمس کند، مقدس خواهد بود.»

19 سپس خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

20 «این است هدیه‌ای که هارون و پسرانش باید در روز مسح او به خداوند تقدیم کنند: یک‌دهم ایفَهآرد مرغوب به عنوان هدیۀ آردی دائمی، نیمی از آن در صبح و نیم دیگر در شام.

21 این هدیه باید بر ساج و با روغن تهیه شود. چون آمیخته شد، آن را بیاور و پاره‌های برشته شدۀ هدیۀ آردی را به عنوان رایحه‌ای خوشایند به خداوند تقدیم کن.

22 از پسران هارون، آن کاهن که مسح شده است تا جانشین او شود این هدیه را به خداوند تقدیم کند. این است فریضه‌ای ابدی. تمام این هدیه باید سوزانده شود.

23 هر هدیۀ آردی کاهن باید به تمامی سوزانده شود. آن را نباید خورد.»

قانون قربانی گناه

24 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

25 «به هارون و پسرانش بگو: این است قانون قربانی گناه: در جایی که قربانی تمام‌سوز ذبح می‌شود، قربانی گناه نیز باید در حضور خداوند ذبح شود؛ این قربانی بسیار مقدس است.

26 کاهنی که آن را به جهت گناه تقدیم می‌کند، آن را بخورد. این قربانی در مکانی مقدس، یعنی در صحن خیمۀ ملاقات خورده شود.

27 هر که گوشت آن را لمس کند مقدس خواهد بود. هرگاه خون آن بر جامه‌ای پاشیده شود، آنچه را که خون بر آن پاشیده شده است در مکانی مقدس بشوی.

28 ظرف سفالینی که گوشت قربانی در آن پخته شده، شکسته شود؛ اما اگر در دیگ برنجین پخته شده، دیگ به‌طور کامل پاک و به آب شسته شود.

29 هر ذکوری از کاهنان می‌تواند از آن بخورد؛ این قربانی بسیار مقدس است.

30 اما هیچ قربانی گناه را که خون آن برای کفّاره کردن در قُدس به خیمۀ ملاقات آورده می‌شود نباید خورد، بلکه به آتش سوزانده شود.

Categories
لاویان

لاویان 7

قانون قربانی جبران

1 «این است قانون قربانی جبران؛ این قربانی بسیار مقدس است:

2 قربانی جبران باید در همان جایی ذبح شود که قربانی تمام‌سوز را ذبح می‌کنند، و کاهن خون آن را بر دورتادور مذبح بپاشد.

3 سپس تمامی چربی آن را تقدیم کند، یعنی دنبه، چربی‌ای را که اندرونی را می‌پوشاند،

4 هر دو قلوه را با چربی روی آنها در قسمت تهیگاه، و نیز زائدۀ روی جگر را که با قلوه‌ها جدا می‌کند.

5 او اینها را به عنوان هدیۀ اختصاصی برای خداوند، بر مذبح بسوزاند. این است قربانی جبران.

6 هر ذکوری از کاهنان می‌تواند از آن بخورد، اما باید در مکانی مقدس خورده شود، زیرا بسیار مقدس است.

7 «قربانی جبران مانند قربانی گناه است. آنها را یک قانون است. این قربانی از آنِ کاهنی خواهد بود که با آن، کفّاره به جا می‌آورد.

8 کاهنی که قربانی تمام‌سوزِ کسی را تقدیم می‌کند، می‌تواند پوست قربانی تمام‌سوز را که تقدیم کرده است برای خود نگاه دارد.

9 هر هدیۀ آردی که در تنور پخته شود و هر چه بر تابه یا ساج تهیه گردد، از آنِ کاهنی خواهد بود که آن را تقدیم می‌کند.

10 و هر هدیۀ آردی، خواه آمیخته به روغن و خواه خشک، به مساوات از آنِ تمامی پسران هارون خواهد بود.

قانون قربانی رفاقت

11 «این است قانون قربانی رفاقت که می‌توان به خداوند تقدیم کرد:

12 اگر کسی آن را برای شکرگزاری تقدیم می‌کند، باید به همراه قربانی شکرگزاری، قُرص‌های بی‌خمیرمایۀ آمیخته به روغن، گِرده‌های نازک بی‌خمیرمایه که به روغن آغشته است، گِرده‌هایی از آرد مرغوبِ آمیخته به روغن،

13 و قُرص‌های نانِ خمیرمایه‌دار نیز تقدیم کند؛ او باید این همه را به عنوان هدیۀ خود همراه با قربانی رفاقت خویش که به جهت شکرگزاری است، تقدیم نماید.

14 و از آن باید یک قُرص از هر یک از نانهای تقدیمی را به عنوان هدیه به خداوند تقدیم کند. این هدیه از آنِ کاهنی خواهد بود که خون قربانی رفاقت را می‌پاشد.

15 گوشت قربانی رفاقت که به جهت شکرگزاری است، باید در همان روزِ تقدیم آن خورده شود؛ چیزی از آن تا صبح باقی نماند.

16 اگر قربانی او نذری یا اختیاری باشد، باید در همان روزِ تقدیم آن خورده شود، و باقی آن را می‌توان روز بعد نیز خورد.

17 اما آنچه از گوشت قربانی تا روز سوّم باقی بماند، باید به آتش سوزانده شود.

18 اگر چیزی از گوشت قربانی رفاقت در روز سوّم خورده شود، مقبول واقع نخواهد شد و برای کسی که آن را تقدیم کرده است محسوب نخواهد گردید، زیرا مکروه است و کسی که از آن بخورد متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد.

19 «گوشتی را که به هر چیز نجس بَرخورَد، نباید خورد؛ باید آن را به آتش سوزانید. ولی هر گوشت دیگر را، همۀ اشخاص طاهر می‌توانند بخورند.

20 اما اگر کسی در حالی که نجاستی بر اوست، از گوشت قربانی رفاقت که از آنِ خداوند است بخورد، باید از میان قوم خود منقطع شود.

21 اگر کسی هر چیز نجس را لمس کند، خواه نجاست انسان، خواه چارپای نجس، و خواه هر چیز مکروه و نجس دیگر را، و آنگاه از گوشت قربانی رفاقت که از آنِ خداوند است بخورد، باید از میان قوم خود منقطع شود.»

منع خوردن چربی و خون

22 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

23 «بنی‌اسرائیل را بگو: چربی گاو، گوسفند یا بز را نخورید.

24 از چربی حیوان مرده یا حیوان دریده شده می‌توان برای هر کاری استفاده کرد، اما به هیچ وجه نباید آن را خورد.

25 زیرا هر که از چربی حیوانی که از آن هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم می‌شود بخورد، آن شخص باید از میان قوم خود منقطع شود.

26 نیز هر جا که ساکن هستید خون مخورید، خواه خون پرندگان و خواه خون چارپایان.

27 هر کس که هر نوع خون بخورد، آن شخص باید از میان قوم خود منقطع شود.»

سهم کاهن

28 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

29 «بنی‌اسرائیل را بگو: هر کس قربانی رفاقت خود را به خداوند تقدیم می‌کند، خود باید هدیۀ قربانی رفاقت خویش را نزد خداوند بیاورد.

30 به دستان خود، هدیۀ اختصاصی خداوند را بیاورد؛ چربی را با سینه بیاورد، تا سینه را به عنوان هدیۀ تکان‌دادنی به حضور خداوند تکان دهد.

31 کاهن چربی را بر مذبح بسوزاند، اما سینه از آنِ هارون و پسرانش خواهد بود.

32 رانِ راست را از قربانیهای رفاقت خود به عنوان هدیۀ افراشتنی به کاهن بدهید.

33 آن کس از پسران هارون که خون و چربی قربانی رفاقت را تقدیم می‌کند، ران راست سهم وی خواهد بود.

34 زیرا من سینۀ تکان‌دادنی و رانِ افراشتنی را از بنی‌اسرائیل، یعنی از قربانیهای رفاقت ایشان برگرفتم، و آنها را به عنوان فریضۀ ابدی از جانب بنی‌اسرائیل به هارونِ کاهن و پسرانش بخشیدم.

35 این است سهم تخصیص‌یافته به هارون و پسرانش از هدیۀ اختصاصی خداوند در روزی که جهت کهانت خداوند نزدیک آورده شدند.

36 روزی که خداوند ایشان را مسح فرمود، فرمان داد که قوم اسرائیل آن را بدیشان بدهند. این است فریضه‌ای ابدی در همۀ نسلهای ایشان.»

37 این بود قانون قربانی تمام‌سوز، هدیۀ آردی، قربانی گناه، قربانی جبران، قربانی انتصاب و قربانی رفاقت

38 که خداوند در کوه سینا به موسی امر فرمود، در روزی که در بیابان سینا به بنی‌اسرائیل فرمان داد تا هدایای خود را به خداوند تقدیم کنند.