1 برادران خود را بگویید: «ای قوم من،»و خواهرانتان را: «ای رحمتیافته.»
مجازات خیانت اسرائیل
2 «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید!
چراکه او زن من نیست،
و من شوهر او نیستم.
بگذار فاحشگیاش را از چهرۀ خویش بزداید،
و زناکاریاش را از میان سینههای خود؛
3 مبادا جامه از تنش به در کنم
و او را همچون زادروزش برهنه سازم،
و بسان بیابانش گردانم،
چونان سرزمین بیحاصل،
و او را از تشنگی از پا درافکنم.
4 بر فرزندانش رحم نخواهم کرد،
زیرا فرزندان فَحشا هستند،
5 چراکه مادرشان فاحشگی کرده،
و آن که بدیشان آبستن گردید، بیشرمی نموده است؛
چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت،
که نان و آب و پشم و کتان
و روغن و شربت به من میدهند.“
6 پس راه او را با خارها خواهم بست
و گرداگردش دیواری خواهم کشید
تا طریقهای خود را نیابد.
7 از پی عاشقان خود خواهد شتافت،
ولی بدیشان نخواهد رسید؛
آنان را خواهد جُست،
اما نخواهد یافت.
پس خواهد گفت:
”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشت
زیرا آن زمان مرا خوشتر میبود.“
8 او نمیدانست من بودم
که گندم و شراب و روغن به او میدادم،
و سیم و زری را که برای بَعَل صرف میکرد
برایش افزون میگردانیدم.
9 پس من گندم خود را در فصلش
و شراب خویش را در موسمش
از او باز خواهم ستانید،
و نیز پشم و کتان خود را
که برای پوشاندن برهنگیاش بود،
از او خواهم گرفت.
10 اکنون قباحت وی را در نظر عاشقانش
آشکار خواهم ساخت،
و هیچکس او را از دست من رهایی نتواند داد.
11 به تمامی جشنهایش پایان خواهم بخشید،
و عیدها و ماههای نو و شَبّاتها
و همۀ موسمهایش را متوقف خواهم ساخت.
12 و تاکها و درختان انجیرش را که میگفت:
”این مزدی است که عاشقانم به من دادهاند“،
تباه خواهم ساخت.
آنها را به جنگل بدل خواهم کرد،
و جانوران وحشی میوههایش را خواهند خورد.
13 او را به سبب روزهایی که برای بَعَلها
بخور میسوزانید مجازات خواهم کرد،
به سبب روزهایی که خود را به گوشوارهها و جواهرات خویش میآراست،
و در پی عاشقان خود میرفت و مرا به فراموشی میسپرد؛
این است فرمودۀ خداوند.
رحمت خداوند بر اسرائیل
14 «پس اینک او را مجذوب کرده،
به بیابان خواهم آورد
و سخنان دلاویز به او خواهم گفت.
15 و در آنجا تاکستانهایش را به وی باز خواهم داد
و وادی عَخوررا به دروازۀ امید بدل خواهم ساخت.
و در آنجا همچون روزهای جوانیاش خواهد سرایید،
مانند روزهای بیرون آمدنش از سرزمین مصر.
16 «و خداوند میفرماید: در آن روز مرا ’شوهرِ من‘ خواهی خواند، و دیگر مرا ’بَعَلِ من‘ نخواهی گفت.
17 زیرا نام بَعَلها را از لبان او دور خواهم کرد، و نام آنها دیگر بر زبان رانده نخواهد شد.
18 در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساختو ایشان را در امنیت خواهم خوابانید.
19 و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت؛ آری، تو را در عدالت و انصاف و محبت و رحمت نامزد خود خواهم ساخت.
20 تو را در وفاداری نامزد خود خواهم ساخت. و تو خداوند را خواهی شناخت.
21 «و خداوند میفرماید:
در آن روز من پاسخ خواهم داد،
و آسمانها را خطاب خواهم کرد،
و آنها زمین را خطاب خواهند کرد،
22 و زمین گندم و شراب و روغن را خطاب خواهد کرد،
و آنها یِزرِعیلرا خطاب خواهند کرد،
23 و من او را برای خود در زمین خواهم کاشت.
بر آن که رحمت نیافته،رحم خواهم کرد؛
و به آن که قوم من نیست،خواهم گفت: ”تو قوم منی“؛
و او نیز خواهد گفت: ”تو خدای منی.“»