دعای برکت موسی
1 این است برکتی که موسی، مَرد خدا، پیش از آنکه چشم از جهان فرو بندد بدان بنیاسرائیل را برکت داد.
2 او چنین گفت:
«خداوند از سینا آمد
و از سِعیر بر آنان طلوع فرمود.
او از کوه فاران درخشید،
و از نزد کرورهای قُدسیان آمد،
و در دست راست خویش برایشان شریعتی آتشین داشت.
3 «براستی قوم خود را دوست میدارد،
همۀ مقدسانش در دست اویند؛
نزد پاهایش نشسته،
از کلام او بهرهمند میشوند.
4 موسی به ما شریعتی امر فرمود،
که میراث جماعت یعقوب است.
5 خداوند در یِشورونپادشاه شد،
آنگاه که سران قوم گِرد آمدند،
همراه با همۀ قبیلههای اسرائیل.
6 «رِئوبین زنده بمانَد و نمیرد،
و شمار مردانش کم نباشد.»
7 و این است آنچه دربارۀ یهودا گفت:
«ای خداوند، صدای یهودا را بشنو،
و او را به قومش برسان.
به دستان خود برای خویشتن میجنگد؛
در برابر دشمنانش یاور او باش.»
8 دربارۀ لاوی گفت:
«تُمّیم خود را به لاوی ده،
و اوریمخود را به مرد سرسپردهات؛
که او را در مَسَّه آزمودی،
و نزد آبهای مِریبَه با او مجادله کردی.
9 او دربارۀ پدر و مادر خویش گفت:
”توجهی به ایشان ندارم“؛
برادرانش را برادر نشمرد،
و به فرزندانش بیاعتنا بود.
اما کلام تو را به جا آورد،
و عهد تو را نگاه داشت.
10 قوانین تو را به یعقوب تعلیم خواهد داد،
و شریعت تو را به اسرائیل.
بخور به حضور تو خواهد آورد،
و قربانیهای تمامسوزِ کامل بر مذبحت تقدیم خواهد کرد.
11 ای خداوند، اموال او را برکت ده،
و عمل دستانش را بپذیر.
بشکن کمر آنان را که بر ضد او برمیخیزند،
کمر نفرتکنندگانش را تا دیگر برنخیزند.»
12 دربارۀ بِنیامین گفت:
«محبوب خداوند نزد او به امنیت ساکن میشود؛
خدااو را تمامی روز احاطه میکند،
و او در میان کتفهایش قرار مییابد.»
13 دربارۀ یوسف گفت:
«سرزمینش از خداوند برکت یابد،
از بهترین نعمتهای آسمان، و شبنم،
از آبهای ژرف در زیرِ زمین؛
14 از بهترین محصولات آفتاب،
و از بهترین حصاد ماهها؛
15 از بهترین نعماتِ کوههای کهن،
و از بهترین محصولات تَلهای جاویدان،
16 از نفایس زمین و پری آن،
و از لطف آن که در بوته ساکن بود.
باشد که این همه بر سر یوسف فرود آید،
بر تارکِ سرِ آن که سرورِ برادران خود باشد.
17 گاوِ نخستزاده است او، و پر از شکوه،
شاخهایگاو وحشی را مانَد شاخهای او؛
با آنها قومها را خواهد زد،
همگی ایشان را تا به اقصای زمین.
آنان ده هزارانِ اِفرایِماند،
و هزارانِ مَنَسی.»
18 و دربارۀ زِبولون گفت:
«ای زِبولون، در بیرون رفتنت شادمان باش،
و ای یِساکار، در خیمههای خویش شادی کن.
19 قومها را به کوه خویش فرا خواهند خواند،
قربانیهای شایسته در آنجا تقدیم خواهند کرد؛
زیرا وفور نعمت دریا را خواهند مکید،
و گنجهای نهان در میان ریگها را.»
20 و دربارۀ جاد گفت:
«متبارک باد آنکه جاد را وسعت میبخشد!
جاد همچون شیر کمین میکند،
و بازو و تارَکِ سر را میدرد.
21 بهترین زمین را برای خود فراهم آورد،
زیرا در آنجا سهم یک حاکم به او اختصاص یافته بود؛
او با رؤسای قوم آمد،
و با اسرائیل عدالت خداوند و داوریهای او را به جای آورد.»
22 و دربارۀ دان گفت:
«دان شیربچهای است که از باشان میجهد.»
23 و دربارۀ نَفتالی گفت:
«ای نَفتالی که از لطف خداوند سرشار و از برکاتِ وی آکندهای،
مغرب و جنوب را به تصرف آور!»
24 و دربارۀ اَشیر گفت:
«اَشیر بیش از همۀ پسران برکت یابد؛
باشد که محبوبترین در میان برادرانش باشد،
و پای خویش را در روغن فرو برد.
25 پشتبندهای تو از آهن و برنج خواهد بود،
و در تمامی روزهایت نیرومند خواهی بود.
26 «ای یِشورون، کسی چون خدا نیست،
که سوار بر آسمانها به یاریات بشتابد،
سوار بر ابرها، در کبریایی خویش.
27 خدای ازلی مخفیگاه توست،
و زیر تو بازوان جاودانی است.
او دشمن را از برابر تو خواهد راند،
و خواهد گفت: ”هلاک کن.“
28 پس اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد،
چشمۀ یعقوب به تنهایی،
در سرزمین غله و شراب،
که آسمانش شبنم میباراند.
29 خوشا به حال تو ای اسرائیل!
کیست مانند تو؟
ای قومِ نجات یافته به دست خداوند!
او سپرِ اعانت و شمشیرِ ظفر توست.
دشمنان تو مطیع تو خواهند شد
و تو بر پشت آنها پا خواهی نهاد.»