1 اِلیهو ادامه داده، گفت:
2 «آیا این را انصاف میشماری
که بگویی: ”از خدا عادلترم“؟
3 یا بگویی: ”مرا چه سود؟
مرا از گناه نکردن چه منفعت؟“
4 «من تو را پاسخ خواهم گفت،
و دوستانت را با تو.
5 به سوی آسمانها بنگر و ببین،
و ابرها را ملاحظه کن که از تو بلندترند.
6 اگر گناه کنی، چه زیانی به او میرسانی؟
اگر نافرمانیهایت بسیار باشد، به او چه خواهی کرد؟
7 اگر پارسا باشی، به او چه میبخشی؟
و از دست تو چه میگیرد؟
8 شرارتِ تو تنها بر مردی همچون خودت اثر میگذارد،
و پارساییات تنها بر بنیآدم.
9 «آدمیان از فرط ظلم فریاد برمیآورند،
و به سبب دست زورمندان فغان سر میدهند.
10 اما کسی نمیگوید: ”خدای آفرینندۀ من کجاست،
که شبانگاه سرودها میبخشد؟
11 آن که ما را بیش از وحوشِ زمین تعلیم میدهد،
و از پرندگان آسمان حکیمتر میسازد؟“
12 فریاد آدمیان بلند میشود، اما او پاسخ نمیدهد،
به سبب تکبر شریران.
13 بهیقین که خدا بطالت را نمیشنود،
و قادر مطلق بدان اعتنا نمیکند.
14 چقدر بیشتر نخواهد شنید
وقتی میگویی او را نمیبینی؛
دعویات در حضور وی است،
و منتظر او هستی!
15 پس حال، چون او در خشم خود جزا نمیدهد،
و گناه را بسیار در نظر نمیآورد،
16 ایوب دهان خویش به بطالت میگشاید،
و با نادانی سخنان بسیار میگوید.»