ای خدای نجات ما
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود. سرود.
1 خدایا ستایش در صَهیون در انتظار توست
و نذرها به تو ادا خواهد شد.
2 ای که دعا میشنوی
نزد تو تمامی بشر خواهند آمد.
3 آنگاه که اعمال شرارتآمیز بر ما چیره میشود
تو نافرمانیهای ما را کفاره میکنی.
4 خوشا به حال آنان که تو برمیگزینی و نزدیک میآوری
تا در صحنهای تو ساکن شوند.
از نیکویی خانۀ تو سیر خواهیم شد
و از قدوسیت معبد تو.
5 با کارهای شگفت در عدالت نجاتبخش خویش ما را اجابت میفرمایی،
ای خدای نجات ما،
که اعتماد همۀ کرانهای زمین و دوردستترین دریاها بر توست.
6 ای که به نیروی خویش کوهها را برقرار ساختی
و خویشتن را به قدرت مسلح کردی؛
7 که خروش دریاها را خاموش میگردانی،
غرّش موجهای آنها و شورش قومها را.
8 ساکنان کرانهای زمین از آیات تو حیرانند،
تو مغرب و مشرق را به بانگ شادی وا میداری.
9 تو به زمین روی کرده، آن را آبیاری میکنی،
و غنای بسیارش میبخشی.
نهر خدا از آب پر است؛
تو غله را برای مردم فراهم میکنی
زیرا که چنین تهیه دیدهای.
10 تو شیارهایش را سیراب میکنی
و پشتههایش را هموار میسازی؛
به رگبارها آن را نرم میکنی
و محصولش را برکت میدهی.
11 به احسان خویش سال را تاجگذاری میکنی؛
جای چرخ ارابههایت نیز از برکت لبریز است.
12 چراگاههای صحرا نیز لبریز است
و تپهها کمر خود را به شادمانی بستهاند.
13 چمنزارها خویشتن را به گلهها ملبس ساختهاند
و وادیها به غله پوشیده شده است؛
بانگ شادی برمیآورند و میسرایند.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/65-959b2ae74e499edf6c8e8cab0ed0c608.mp3?version_id=118—