کتاب پنجم
چنین گویند فدیهشدگانِ خداوند
1 خداوند را سپاس گویید،
زیرا که او نیکو است و محبتش تا ابدالآباد است!
2 چنین گویند فدیهشدگان خداوند،
که ایشان را از تنگیفدیه داده است،
3 و از سرزمینها گِردشان آورده است،
از شرق و غرب، از شمال و جنوب.
4 برخی در بیابانهای بیآب و علف سرگردان شدند،
و راه به شهری مسکون نیافتند؛
5 گرسنه و بسیار تشنه،
جانشان در اندرونشان کاهیده شد.
6 آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،
و ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
7 آنان را از راهی راست هدایت کرد،
تا به شهری مسکون درآمدند.
8 پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،
به جهت کارهای شگفتانگیزش برای بنیآدم.
9 زیرا که جان آرزومند را سیر میگرداند
و جان گرسنه را به چیزهای نیکو پر میسازد.
10 برخی در تاریکی و ظلمت غلیظ نشسته بودند،
زندانیان ظلم و زنجیرهای آهنین؛
11 زیرا بر کلام خدا طغیان ورزیده،
و مشورت آن متعال را نپذیرفته بودند.
12 پس دلهای ایشان را زیر بار مشقت خم ساخت؛
و لغزیدند و یاریرسانی نبود.
13 آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،
و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید.
14 ایشان را از تاریکی و ظلمت غلیظ بیرون آورد،
و بندهای ایشان را بگسست.
15 پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،
به جهت کارهای شگفتانگیزش برای بنیآدم.
16 زیرا که درهای برنجین را در هم میشکند،
و پشتبندهای آهنین را دو پاره میکند.
17 برخی به واسطۀ راههای عِصیانگرانۀ خود احمق گردیدند،
و به سبب تقصیرات خویش ستم دیدند.
18 جان ایشان از هر خوراکی کراهت داشت،
و به دروازههای مرگ نزدیک آمدند.
19 آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،
و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید.
20 کلام خود را فرستاد و شفایشان داد،
و ایشان را از نابودی خلاصی بخشید.
21 پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،
به جهت کارهای شگفتانگیزش برای بنیآدم.
22 قربانیهای تشکر تقدیم کنند،
و با فریاد شادی کارهای او را بازگویند.
23 برخی بر کشتیها رهسپار دریا شدند،
و بر آبهای عظیم به تجارت پرداختند.
24 کارهای خداوند را دیدند،
اعمال شگفتش را در ژرفا!
25 زیرا او سخن گفت و بادْ توفان را به پا داشت
که امواجِ دریا را برافراشت.
26 به آسمانها بالا رفتند
و به ژرفاها فرود آمدند،
و در این مَهلکه، جانی در ایشان نماند.
27 همچو مستان افتان و خیزان شدند،
و عقلشان از چارهاندیشی درماند.
28 آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،
و ایشان را از تنگیهایشان بیرون کشید.
29 توفان را آرام و ساکت ساخت،
و امواج دریا ساکن گشت.
30 شادمان شدند چون آرامی پدید آمد
و ایشان را به بندرِ مرادشان رهنمون گشت.
31 پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند
به جهت کارهای شگفتانگیزش برای بنیآدم؛
32 او را در جماعت مردمان تمجید کنند،
و در مجمع مشایخ بستایند.
33 او رودخانهها را به بیابان بدل میسازد
و چشمههای آب را به زمین تشنه؛
34 و زمین بارور را به شورهزار،
به سبب شرارت ساکنانش.
35 بیابان را به حوضهای آب بدل میسازد
و زمین خشک را به چشمههای آب!
36 گرسنگان را آنجا اِسکان میدهد
و در آنجا شهری مسکون بنیان مینهند؛
37 مزارع را میکارند و تاکستانها غرس میکنند،
و محصول پر بار به دست میآورند.
38 ایشان را برکت میدهد، و بهغایت کثیر میگردند
و نمیگذارد گله و رمۀ ایشان کم شود.
39 چون از شمار ایشان کم میشود و ذلیل میگردند،
به سبب ظلم و بلا و اندوه،
40 او اهانت را بر حاکمان میریزد
و ایشان را در بیابانِ بیراهه آواره میسازد.
41 اما نیازمند را از مذلت ایشان برمیافرازد،
و اهل خانهاش را همچون گلههای گوسفند کثیر میگرداند.
42 صالحان این را میبینند و شادمان میشوند،
و بیانصافی یکسره دهان خود را میبندد.
43 هر که حکیم است در این امور بیاندیشد
و در محبتهای خداوند تأمل نماید.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/107-2c45668714559bfd363026881bbf87b0.mp3?version_id=118—