Categories
اِشعیا

اِشعیا 24

داوری جهان

1 هان، خداوند زمین را خراب و ویران می‌کند؛

او سطح آن را معوّج ساخته،

ساکنانش را پراکنده می‌سازد.

2 همگان به یک سرنوشت دچار خواهند شد:

کاهن همانند قوم،

ارباب همانند غلام،

خاتون همانند کنیز،

فروشنده همانند خریدار،

قرض‌گیرنده همانند قرض‌دهنده،

بدهکار همانند طلبکار.

3 زمین به‌کل ویران خواهد شد،

و همه چیز به یغما خواهد رفت،

زیرا که خداوند چنین فرموده است.

4 زمین خشک و پژمرده می‌گردد؛

جهان کاهیده و پژمرده می‌شود؛

بزرگانِ زمین کاهیده می‌گردند.

5 زمین به سببساکنانش مُلوَّث شده است،

زیرا از شرایع تجاوز کرده‌اند؛

فرایض را زیر پا نهاده‌اند

و عهد جاودانی را شکسته‌اند.

6 پس لعنت زمین را فرو می‌بلعد

و ساکنانش به سزای تقصیراتشان می‌رسند.

آری، ساکنان زمین سوخته‌‌‌اند،

و جز شماری اندک باقی نمانده‌اند.

7 شراب ماتم می‌کند و مو خشک می‌شود،

و شاددلان جملگی آه می‌کشند.

8 نوای شادِ دَف دیگر شنیده نمی‌شود،

آواز خوش‌گذرانان قطع شده است،

و چنگ شادی‌بخش خاموش گشته است.

9 شراب را دیگر با آوازخوانی نمی‌آشامند،

و مُسکِرات به کام نوشندگان تلخ شده است.

10 شهرِ ویرانه، منهدم شده،

و درب منازل بسته است تا کسی داخل نشود.

11 در معابر غوغایی برای شراب برپاست؛

خوشیها به اندوه بدل گشته،

و شادیها از زمین رخت بسته است.

12 شهر، ویران رها گشته،

و دروازه‌هایش خُرد شده است.

13 آری، بر زمین چنین خواهد بود،

و در میان قومها چنین.

همچون تکاندن درخت زیتون،

و مانند خوشه‌های باقیمانده پس از انگورچینی.

14 آنان آواز خود را بلند کرده، فریاد شادمانی سر خواهند داد،

و از مغرب کبریایی خداوند را اعلام خواهند کرد.

15 پس در مشرق خداوند را جلال دهید،

و در سواحل دریاها نام یهوه خدای اسرائیل را برافرازید.

16 از کرانهای زمین سرود حمد به گوش می‌رسد که می‌گوید:

«جلال باد بر آن عادل!»

اما من گفتم:

«آه که تلف شدم! آه که تلف شدم!

وای بر من!

خیانت‌پیشگان خیانت می‌ورزند؛

آری، خیانت‌پیشگان سخت خیانت می‌ورزند.»

17 ای ساکنان زمین

وحشت و گودال و دام در انتظار شماست.

18 هر آن که از آوای وحشت‌آور بگریزد

در گودال خواهد افتاد،

و هر آن که از گودال به در آید

در دام گرفتار خواهد شد.

زیرا که روزنه‌های آسمان گشوده شده است

و پایه‌های زمین می‌لرزد.

19 زمین به‌تمامی در هم شکسته است،

زمین سراپا شکاف برداشته است،

زمین سخت به جنبش درآمده است.

20 زمین چون مستان، افتان و خیزان است،

و همچون آلاچیقی در تندباد، بر خود می‌لرزد.

بار گناهش سنگین است؛

می‌افتد و دیگر بر نخواهد خاست.

21 در آن روز، خداوند قدرتهای آسمانی را در آسمان،

و پادشاهان زمین را بر زمین

سزا خواهد داد.

22 آنان بسان زندانیانی در سیاه‌چال،

گردِ هم آورده خواهند شد.

در زندان محبوس خواهند گشت،

و پس از ایام بسیار جزا خواهند یافت.

23 ماه خجل خواهد شد

و خورشید، شرمسار،

زیرا خداوند لشکرها

شکوهمندانه پادشاهی خواهد کرد،

بر کوه صَهیون و در اورشلیم،

و به حضور مشایخ خویش.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *