از دسیسۀ شریران پنهانم بدار
برای سالار سرایندگان. مزمور داوود.
1 خدایا، چون ناله برمیآورم، صدایم را بشنو،
و حیاتم را از تهدید دشمن حفظ فرما!
2 از دسیسۀ شریران پنهانم بدار
و از هنگامۀ بدکاران،
3 که زبان خود را چون شمشیر تیز میکنند،
و سخنان تلخ را چون تیر بر زه مینهند
4 تا از کمینگاههای خود بر راستان نشانه روند؛
و به ناگاه و بیپروا بر او تیر میافکنند.
5 خویشتن را به کلامی پلید مسلح میکنند،
و چون سخن میگویند، برای پنهان کردن دامهاست؛
و میگویند: «کیست که آنها را ببیند؟»
6 بیانصافی را تدبیر میکنند و میگویند:
«چه تدبیر کاملی اندیشیدیم!»
براستی که دل و ذهن آدمی تفحصناپذیر است!
7 اما خدا تیرها بر ایشان خواهد افکند،
و به ناگاه مجروح خواهند شد.
8 زبان آنها را بر ضد خودشان بر خواهد گردانید
و نابودشان خواهد کرد؛
و هر که آنان را ببیند بر ایشان سر خواهد جنبانید.
9 آنگاه بنیآدم جملگی خواهند ترسید،
و کار خدا را اعلام خواهند کرد،
و در عمل او تأمل خواهند نمود.
10 باشد که پارسا در خداوند شادی کند
و در او پناه جوید،
و راستدلان جملگی فخر نمایند!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/64-5b09e718f1f8b748f5fb21f5aa731c25.mp3?version_id=118—