خدا، خود داور است
مزمور آساف.
1 یهوه، خدای خدایان،
سخن میگوید و زمین را
از محل طلوع آفتاب تا محل غروبش فرا میخواند.
2 از صَهیون، که کمال زیبایی است،
خدا تجلی میکند.
3 خدای ما میآید و خاموش نخواهد ماند؛
آتش پیش رویش فرو میبلعد،
و تندباد گرداگردش میخروشد.
4 آسمان را در بالا فرا میخواند،
و زمین را،
تا بر قوم خود داوری کند:
5 «سرسپردگان مرا نزد من گرد آورید
آنان را که با من به قربانی عهد بستهاند.»
6 آسمانها دادگری او را اعلام میکنند،
زیرا خدا، خودْ داور است. سِلاه
7 «ای قوم من بشنوید تا سخن گویم،
و ای اسرائیل، تا بر ضد تو شهادت دهم.
من خدا هستم، خدای تو.
8 به سبب قربانیهایت نیست که توبیخَت میکنم،
قربانیهای تمامسوز تو همواره در نظر من است.
9 گوسالهای از خانۀ تو نمیگیرم
و نه بزی از آغلت،
10 زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند،
و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند.
11 همۀ پرندگان کوهستانها را میشناسم،
و هر جُنبندۀ صحرا از آن من است.
12 اگر گرسنه بودم، تو را خبر نمیدادم،
چه، جهان و هرآنچه در آن است، از آن من است.
13 آیا من گوشت گاوان را میخورم
یا خون بُزان را مینوشم؟
14 قربانیهای تشکر به خدا تقدیم کن،
و نذرهای خویش را به آن متعال ادا نما،
15 و در روز تنگی مرا بخوان؛
من تو را بیرون خواهم کشید،
و تو مرا جلال خواهی داد.»
16 اما به شریر، خدا چنین میفرماید:
«تو را چه که فرایض مرا بیان کنی
و عهد مرا بر زبان رانی؟
17 چراکه از تأدیب من بیزاری
و کلام مرا پشت گوش میاندازی.
18 چون دزد را میبینی، به او روی خوش نشان میدهی،
و با زناکاران همپیاله میشوی.
19 دهان خویش به بدی میگشایی
و زبانت را به فریب عادت دادهای.
20 به سخن گفتن بر ضد برادرت مینشینی،
و بر فرزند مادرت افترا میزنی.
21 این کارها را کردی و من خاموشی گزیدم؛
پس پنداشتی که من نیز چون توام.
اما حال تو را توبیخ خواهم کرد
و تقصیراتت را در برابر دیدگانت خواهم گسترد.
22 «ای فراموشکنندگان خدا، این را دریافت کنید،
مبادا شما را بدرم و رهانندهای نباشد.
23 آن که قربانیهای تشکر تقدیم میکند،
مرا حرمت میدارد؛
آن که راه خویش میپاید،
نجات خدا را به او نشان خواهم داد.»
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/50-f11fe2fff010224e2350e3f10a9f79c8.mp3?version_id=118—