به آواز دعایم گوش فرا ده
مزمور داوود.
1 خداوندا، تو را میخوانم؛ نزد من بشتاب!
چون تو را میخوانم، به صدای من گوش فرا ده.
2 دعای من به حضور تو چون بخور استوار شود،
و دستان برافراشتهام چون قربانی شامگاهی.
3 خداوندا، بر دهانم نگاهبان بگذار،
و بر دَرِ لبهایم دیدبانی کن.
4 دل مرا از گرایش به شرارت بازدار،
تا همراه مردان بدکار مرتکب اعمال زشت نشوم،
و از لذایذ ایشان نخورم!
5 مرد پارسا مرا بزند، که محبت خواهد بود در حَقم،
و توبیخم کند، که روغن خواهد بود بر سَرم؛
و سَرِ من از آن ابا نخواهد داشت.
اما من همواره بر ضد اعمال بدکاران دعا خواهم کرد.
6 وقتی حُکّام ایشان از صخرهها به زیر افکنده شوند،
آنگاه سخنان مرا خواهند شنید، زیرا که پسندیده است.
7 خواهند گفت: «چنانکه کسی خیش زند و زمین را شیار کند،
استخوانهای ما بر دهانۀ هاویه پراکنده گشته است.»
8 اما ای یهوه، خداوندگار من،
چشمان من به سوی توست؛
به تو پناه میآورم،
پس مرا بیدفاع مگذار.
9 مرا از دامی که برایم نهادهاند نگاه دار،
و از تلۀ بدکاران.
10 باشد که شریران با هم در تورهای خود گرفتار آیند،
در آن حال که من به سلامت میگذرم.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/141-edca0a0aa0226766a93c9e97dfd368a6.mp3?version_id=118—