سرسپردهای باقی نمانده است
برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’شِمینیت.‘
مزمور داوود.
1 خداوندا، نجات بده، زیرا سرسپردهای باقی نمانده است
و وفاداران از میان بنیآدم محو گردیدهاند.
2 همه به یکدیگر دروغ میگویند؛
لبهای چاپلوسشان به ریا سخن میگوید.
3 باشد که خداوند همۀ لبهای چاپلوس را قطع کند
و هر زبان لافزن را،
4 که میگویند: «به زبان خویش پیروز خواهیم شد؛
لبهای ما با ماست، کیست سَروَر ما؟»
5 خداوند میگوید: «به سبب غارت ستمدیدگان، و نالۀ نیازمندان،
اکنون برمیخیزم.
ایشان را در امنیتی که برایش آه میکشند، بر پا خواهم داشت.»
6 سخنان خداوند خالص است،
همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلی
که هفت بار پاک شده باشد.
7 خداوندا، تو ایشان را نگاه خواهی داشت؛
تو ما را از چنین مردمان، جاودانه حفظ خواهی کرد.
8 شریران به هر سو پرسه میزنند،
آنگاه که فرومایگی در میان آدمیان برافراشته شود.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PSA/12-8be750ba7ecb34fa7388aed8943593d4.mp3?version_id=118—