تسلی برای قوم خدا
1 تسلی دهید! قوم مرا تسلی دهید!
خدای شما میگوید.
2 به اورشلیم سخنان دلگرمکننده بگویید
و او را ندا در دهید
که دوران زحمت طاقتفرسایش به پایان رسیده،
و تاوان گناهش پرداخت شده است،
زیرا که به جهت تمامی گناهانش
از دست خداوند دوچندان دریافت کرده است.
3 صدایی ندا میکند:
«راه خداوند را در بیابان مهیا سازید
و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید؛
4 هر درّهای برافراشته شود
و هر کوه و تَلی پست گردد.
زمینِ ناصافْ صاف،
و ناهمواریها هموار گردد.
5 آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،
و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید،
زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.»
6 هاتفی میگوید: «ندا کن!»
گفتم: «به چه ندا کنم؟»
«آدمی جملگی علف است
و زیباییاش یکسره چون گُل صحرا!
7 علف میخشکد و گل میپژمُرَد،
زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده میشود.
براستی که مردمان علفند!
8 علف میخشکد و گُل میپژمُرَد،
اما کلام خدای ما تا ابد باقی میماند.
9 ای صَهیون، که بشارت میآوری،
به کوه بلند برآی!
و ای اورشلیم، که مژده میرسانی،
به نیروی تمام صدایت را بلند کن!
آن را بلند کن و مترس!
به شهرهای یهودا بگو:
«هان، خدای شما است!»
10 اینک خداوندگارْ یهوه نیرومندانه میآید
و بازویش برای او حکمرانی میکند.
پاداش او با وی است
و اُجرت او پیش رویش میآید.
11 او همچون شبانْ گوسفندان خود را خواهد چرانید،
و برهها را میان بازوانش گرد خواهد آورد؛
آنها را در آغوش خود حمل خواهد کرد،
و شیردهندگان را با ملایمت رهبری خواهد نمود.
12 کیست که آبها را به کف دست خود پیموده،
و آسمانها را به وجباندازه گرفته باشد؟
کیست که غبار زمین را در پیمانه گنجانیده،
و کوهها را به قَپّان و تپهها را به ترازو وزن کرده باشد؟
13 کیست که روح خداوند را هدایت کرده،
و یا چون مشاورش به او تعلیم داده باشد؟
14 او از که مشورت خواست تا به او فهم ببخشد
و طریق عدالت را به وی تعلیم دهد؟
یا او را معرفت بیاموزد
و طریق فهم را بر وی بنمایاند؟
15 براستی که قومها همچون قطرهای در دَلوَند،
و همچون غباری بر کفۀ ترازو محسوب میشوند.
بهواقع که او سواحل دوردست را همچون گَرد برمیگیرد!
16 لبنان به جهت هیزم کافی نیست،
و حیواناتش برای قربانی تمامسوز کفایت نمیکنند.
17 قومها جملگی در برابر او هیچند؛
در نظرش بطالتند و از هیچ هم کمتر مینمایند.
18 پس خدا را به که تشبیه میکنید؟
و کدام شباهت را با او قیاس توانید کرد؟
19 و اما تمثالی را در نظر آورید!
صنعتگری آن را میریزد،
زرگری آن را به طلا میپوشاند
و زنجیرهای نقره برایش میریزد.
20 فقیری که توان چنین هدیهای ندارد،
چوبی را که نمیپوسد برمیگزیند
و صنعتگری ماهر میجوید
تا برایش تمثالی تراشیده بسازد که واژگون نشود.
21 آیا ندانسته و نشنیدهاید؟
آیا از ابتدا به شما خبر داده نشده است؟
و از زمانی که زمین بنیان نهاده شد، درک نکردهاید؟
22 اوست که بر بالای دایرۀ زمین نشسته است،
و ساکنان آن به ملخ میمانند.
اوست که آسمانها را چون پرده میگسترانَد،
و همچون خیمهای به جهت سکونت پهن میکند.
23 اوست که امیران را هیچ میگرداند،
و داوران جهان را چون بطالت میسازد.
24 هنوز کاشته نشده و غرس نگردیدهاند،
و هنوز در زمین ریشه ندوانیدهاند
که او بر آنها میدمد و خشک میشوند،
و گردباد ایشان را چون کاه میروبد.
25 آن قدوس میگوید: مرا با که قیاس میکنید،
تا با او برابر باشم؟
26 چشمان خود را به اعلی برافرازید و ببینید:
کیست که اینها را آفرید؟
کیست که لشکر اینها را به شماره بیرون میآورد،
و آنها را جملگی به نام میخوانَد؟
به سبب کثرت قوّت و عظمت قدرتش
هیچیک از آنها گم نخواهد شد.
27 ای یعقوب، چرا با خود میاندیشی،
و ای اسرائیل، چرا میگویی:
«طریق من از خداوند پنهان است،
و خدایم دادرسی مرا به فراموشی سپرده است»؟
28 آیا ندانستهای؟
آیا نشنیدهای؟
که یهوه خدای سرمدی است،
آفرینندۀ کرانهای زمین؟
او هرگز درمانده و خسته نمیشود،
و فَهمِ او را تفحص نتوان کرد.
29 ضعیفان را قوّت میبخشد،
و ناتوانان را نیروی بیشتر عطا میکند.
30 حتی جوانان نیز خسته و درمانده میشوند،
و جوانمردان از پا میافتند.
31 اما آنان که برای خداوند انتظار میکشند،
نیروی تازه خواهند یافت
و با بالهایی همچون عقاب اوج خواهند گرفت؛
خواهند دوید و خسته نخواهند شد؛
خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.