داوری بر بابِل
1 وحی دربارۀ بابِل که اِشعیا پسر آموص دید:
2 بیرقی بر کوهی بیدرخت بر پا کنید؛
آواز خود را به جانب ایشان بلند نمایید.
با دست اشاره کنید،
تا به دروازههای نُجَبا داخل شوند.
3 من خود به برگزیدگان خویش فرمان دادهام،
و جنگاورانم را که با افتخار وجد میکنند،
به جاری ساختن غضبم فرا خواندهام.
4 صدای همهمه بر کوهها،
بسان غوغای جماعتی عظیم،
صدای غوغای ممالک،
غوغای قومهایی که گرد هم آمده باشند.
خداوندِ لشکرها،
لشکر را برای جنگ سان میبیند.
5 آنان از سرزمین دوردست
و از فراسوی افق میآیند؛
خداوند با اسلحۀ خشم خود میآید
تا تمامی زمین را ویران کند.
6 شیون کنید، زیرا که روز خداوند نزدیک است،
و مانند هلاکتی از جانب قادرمطلقمیآید.
7 از این رو همۀ دستها سست خواهد شد،
و دلهای همگان گداخته خواهد گشت.
8 وحشت ایشان را فرو خواهد گرفت،
و درد و عذاب بر ایشان عارض خواهد شد؛
همچون زنی که میزاید، درد خواهند کشید.
با چهرههایی برافروخته،
بُهتزده یکدیگر را خواهند نگریست.
9 اینک روز خداوند میآید!
روز قساوت، غضب و خشم آتشین،
تا جهان را ویرانهای سازد
و گنهکاران را از میانش هلاک کند.
10 براستی که ستارگان آسمان و صُوَر فلکیشان،
روشنایی خود را نخواهند داد؛
آفتاب در وقت طلوع خود تاریک خواهد شد،
و ماه نور خود را نخواهد تابانید.
11 آری، من جهان را به سبب شرارتش،
و بدکاران را به سبب تقصیرشان سزا خواهم داد.
غرورِ متکبران را زائل خواهم کرد،
و نِخْوَت ستمگران را پست خواهم ساخت.
12 آدمیان را از زَرِ خالص،
و انسانها را از طلای اوفیر کمیابتر خواهم ساخت.
13 پس آسمانها را به لرزه در خواهم آورد،
و زمین از جای خود خواهد جنبید،
به هنگام غضب خداوندِ لشکرها
و در روز حِدّت خشم او!
14 هر کس همچون غزالِ رانده شده،
و گلهای که کسی آن را جمع نکند،
به سوی قوم خود توجه خواهد کرد،
و به سرزمین خویش خواهد گریخت.
15 هر که یافت شود به نیزه کشته خواهد شد،
و هر که گرفتار آید به شمشیر خواهد افتاد.
16 کودکانِ آنها در برابر چشمشان بر زمین کوفته خواهند شد؛
خانههایشان تاراج و همسرانشان بیعصمت خواهند گشت.
17 اینک من مادها را بر آنان بر خواهم انگیخت،
که نقره را به چیزی نمیشمارند و به طلا رغبتی ندارند.
18 کمانهایشان مردان جوان را بر زمین خواهد دوخت؛
بر اطفال رحم نخواهند کرد،
و چشمشان بر کودکان شفقت نخواهد داشت.
19 و بابِل که جلال ممالک
و مایۀ فخر کَلدانیان است،
همچون سُدوم و عَمورَه
به دست خدا واژگون خواهد گردید.
20 دیگر هرگز آباد نخواهد شد،
و نسل اندر نسل مسکون نخواهد گردید.
اعراب در آنجا خیمه نخواهند زد،
و شبانان گلههای خویش را در آنجا نخواهند خوابانید.
21 بلکه وحوش صحرا در آنجا خواهند خوابید،
و خانههای ایشان از حیواناتی که زوزه میکشند پر خواهد شد.
شترمرغان در آنجا ساکن خواهند شد،
و دیوهادر آنجا خواهند رقصید؛
22 کَفتارها در قلعههایش صدا خواهند زد،
و شغالان در قصرهای باشکوهش زوزه خواهند کشید.
زمان او بهزودی فرا خواهد رسید،
و روزهایش بیش از این نخواهد پایید.