دعوت حکمت
1 حکمت، خانۀ خود را بنا کرده
و هفت ستون خویش را تراشیده است.
2 او گوشت خود را طبخ کرده، شراب خویش را برآمیخته،
و سفرهاش را نیز آراسته است.
3 کنیزانش را گسیل داشته
و از بالاترین نقطۀ شهر ندا در میدهد:
4 «هر آن که سادهلوح است بدینجا بیاید!»
و به کمعقلان، میگوید:
5 «بیایید از طعام من بخورید
و از شرابی که برآمیختهام، بنوشید.
6 سادهلوحیِ خود را ترک کنید که خواهید زیست؛
و در طریق فهم گام بردارید.»
7 «هر که تمسخرگری را تأدیب کند، به استقبال بیحرمتی میرود؛
هر که مرد شریر را توبیخ کند، بد میبیند.
8 تمسخرگر را توبیخ مکن، مبادا از تو نفرت کند؛
حکیم را توبیخ کن، که تو را دوست خواهد داشت.
9 حکیم را بیاموز که حکیمتر خواهد شد؛
پارسا را تعلیم ده که آموختههایش افزون خواهد گشت.
10 «ترس خداوند آغاز حکمت است،
و شناخت آن قدوس، بصیرت.
11 زیرا به واسطۀ من، روزهای تو بسیار خواهد شد
و بر سالهای عمرت افزوده خواهد گردید.
12 اگر حکیمی، خود از آن بهره خواهی برد؛
اگر تمسخرگری، خود به تنهایی زیان خواهی دید.»
دعوت جهالت
13 بانو ’جهالت‘، یاوهگو است
و سادهلوح، و هیچ نمیداند.
14 بر درِ خانۀ خود مینشیند،
بر کرسیای در بالاترین نقطۀ شهر،
15 و رهگذران را ندا میدهد،
آنان را که مستقیم به راه خود میروند:
16 «ای سادهلوحان، بدین سو آیید!»
و به کمعقلان، گوید:
17 «آبِ دزدیده شیرین است؛
و نانی که پنهانی خورده شود، لذیذ.»
18 اما نمیدانند که مردگان، در آنجایند،
و مهمانان او در اعماق گورند.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/42/32k/PRO/9-fcc3f3585039434a0477d6b0b503902a.mp3?version_id=118—